Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
ΑΝ η λύση στο Ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας (που ταλαιπωρεί άλλωστε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες του πλανήτη) ήταν να αυξηθούν -μ’ ένα νόμο- οι συντάξεις και να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, τότε κακώς μπήκαμε στα Μνημόνια, κάκιστα βιώσαμε την βάναυση δεκάχρονη οικονομική κρίση.
Το νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο που έδωσε στη δημόσια διαβούλευση ο Υπουργός Εργασίας, αποτελεί προφανώς ένα μεγάλο βήμα μπροστά, σίγουρα όμως απέχει πολύ από το να θεωρείται «λύση» για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης της χώρας.
Πρώτα απ’ όλα γιατί, το νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο ασχολείται κυρίως με τον 1ο και υποχρεωτικό πυλώνα του Συστήματος ενώ αγνοεί περιφρονητικά τον 2ο και 3ο πυλώνα όπως περιγράφονται αναλυτικά στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος που κυβερνά τη χώρα.
Από την άλλη όμως πλευρά οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι το Νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο εκπέμπει 4 σαφή, χρήσιμα και ουσιαστικά μηνύματα προς την κοινωνία:
- Είναι απλό και κατανοητό. Το σύστημα εισφορών και αποδοχών που καθιερώνεται είναι εύληπτο και λογικό. Γι’ αυτό μπορεί να αποκαταστήσει το κλίμα εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει.
- Ακολουθεί τις επιταγές του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το Ασφαλιστικό δεν είναι φορολογικό, δεν είναι εισφορομπηχτικό. Όποιος δουλεύει περισσότερο και πληρώνει περισσότερα σε εισφορές, δεν μπορεί να δικαιούται λιγότερα ή ίδια με εκείνους που δούλεψαν λίγο και πλήρωσαν ελάχιστα.
- Το νέο Ασφαλιστικό παίρνει ΛΙΓΑ από ΟΛΟΥΣ και όχι ΠΟΛΛΑ μόνον από ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Οι χαμηλές εισφορές αποτελούν κίνητρο για όλους να δηλώσουν και όχι να κρύψουν την εργασία. Να δουλεύουν όλοι, να πληρώνουν όλοι εισφορές, για να μην πληρώνουν πολλά οι λίγοι που δεν έχουν δυνατότητα να ξεφύγουν.
- Το τελευταίο μήνυμα του νέου Ασφαλιστικού Νομοσχεδίου είναι ίσως το χρησιμότερο. Ο πρώτο πυλώνας είναι χρήσιμος και απαραίτητος. Έχει όμως όρια και περιορισμούς. Ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, ενός εργαζομένου με σταθερές αμοιβές άνω των 1.500 € το μήνα με εισφορές που καταβάλλονται επί 40 χρόνια αδιαλείπτως, το τελικό ύψος της σύνταξης που δικαιούται ως ασφαλισμένος, δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποια όρια σαφώς προσδιορισμένα από τα ποσοστά αναπλήρωσης. ΟΠΟΙΟΣ εργαζόμενος ΘΕΛΕΙ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΣΥΝΤΑΞΗ οφείλει να ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ το ΕΙΣΟΔΗΜΑ του με ένα ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ.
Προφανώς το επόμενο ασφαλιστικό νομοθέτημα της κυβέρνησης πρέπει να ασχοληθεί επισταμένως με τον 2ο πυλώνα του Ασφαλιστικού μας Συστήματος, κυρίως με τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης.
Προφανώς πρέπει να δοθούν γενναία κίνητρα -κυρίως φορολογικού χαρακτήρα– ώστε οι σημερινοί νέοι εργαζόμενοι να επιλέξουν από τώρα τον 3ο πυλώνα, την αποταμίευση σ’ ένα ιδιωτικό ή επαγγελματικό ασφαλιστικό φορέα που να καλύψει τις ανάγκες του μέλλοντος του.
Το σημερινό Ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι ένα χρήσιμο πρώτο βήμα. Από τα πολλά που πρέπει να ακολουθήσουν…
Αν δεν είχαν επιβληθεί τα Μνημόνια (σε συνεργασία με τους εγχώριους ελληνόφωνους συνεργάτες των Γερμανών και των λοιπών δανειστών) το ασφαλιστικό θα είχε ήδη λυθεί!