του Βάιου Κρόκου
Ο ασφαλιστικός κλάδος χαρακτηρίζεται για την πρόληψη, την αξιολόγηση κάθε πιθανού κινδύνου με αναλογιστικές μελέτες και underwriting για κάθε ρίσκο, κόστος ή “κρυφή απειλή” που μπορεί να ελλοχεύει σε όποια κοινωνική, οικονομική και εμπορική δραστηριότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο και υπό το πρίσμα των συνεπειών που έχει επιφέρει ο COVID-19, και ενδεχομένως ένα 2ο κύμα έξαρσης της πανδημίας που θα μπορούσε να φέρει εκ νέου ένα lockdown, οι ασκήσεις επί χάρτου για τα αρμόδια στελέχη του κλάδου αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.
Τα πρώτα επίσημα στοιχεία δείχνουν κάμψη στην παραγωγή, ως λογική συνέπεια, μετά από ένα θετικό πρώτο δίμηνο και ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό 2019 συνολικά. Συγκεκριμένα, στα 1,58 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε η συνολική παραγωγή ασφαλίστρων στην ελληνική αγορά, στο πρώτο πεντάμηνο του 2020, καταγράφοντας πτώση 5,6% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου έτους.
Οι ασφαλίσεις Ζωής καταγράφουν μεγάλη πτώση 11,4% στο πεντάμηνο, στα 715 εκατ. ευρώ. Οι ασφαλίσεις κατά ζημιών εμφάνισαν οριακή πτώση 0,3% στα 872 εκατ. ευρώ, με τη μεγάλη κάμψη στην Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης τον οχημάτων (-8,6% στα 292 εκατ. ευρώ) να καλύπτεται εν μέρει από την άνοδο 4,5% στην ασφάλιση λοιπών κλάδων κατά ζημιών.
Είναι γεγονός, όπως επισημαίνεται όλο αυτο το διάστημα από στελέχη των εταιρειών και αρμόδιους φορείς του κλάδου, οι μεγάλες αλλαγές που έφερε η πανδημία που έχουν ως αποτέλεσμα τον επανασχεδιασμό σε λειτουργικό και προϊόντικο επίπεδο δεν είναι κάτι πρόσκαιρο. Η περαιτέρω ψηφιοποίηση, η ανάγκη για πελατοκεντρική προσέγγιση για την κάλυψη νέων πιο απαιτητικών καταναλωτών φαντάζει μονόδρομος! Εκεί κρίνεται σε σημαντικό βαθμό και το στοίχημα για την νέα παραγωγή και τις μελλοντικές εργασίες στον κλάδο.
Στον αντίποδα, οι εκτιμήσεις δείχνουν πως οι ζημιές και η ανάγκη για αποζημιώσεις θα είναι μικρότερη. Για παράδειγμα, οι συνέπειες της υγειονομικής κρίσης θα έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση των αποζημιώσεων μιας και δεν θα υπάρχουν τόσες “άσκοπες” εισαγωγές σε νοσοκομεία, αλλά μόνο στα σοβαρα περιστατικά ασφαλισμένων.
Παράλληλα, η αναπόφευχθη πτώση στον τουρισμό με κλειστά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, λιγότερα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα -δίκυκλα κλπ και γενικότερα οι χαμηλότεροι ως και αναιμικοί τζίρους φέρνει προ των πυλών τη διελκυστίνδα: λιγότερο “ασφαλισμένο προϊόν” – μικρότερες αποζημιώσεις για το 2020.
Η συχνότητα και η σφοδρότητα των ζημιών, οι πιθανές εκπτωτικές πολιτές που σχετίζονται και με την καταβολή των ασφαλίστρων και την ρευστότητα συνολικά, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η υιοθέτηση των σύγχρονων καταναλωτικών αναγκών, η έγκαιρη αναπροσαρμογή στόχων και η αλλαγή του μοντέλου πωλήσεων αποτελούν μερικά κομμάτια του δισεπίλυτου παζλ για την επόμενη μέρα της ασφάλισης…
