Η παραοικονομία δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο αναποτελεσματικότητας της δημοσιονομικής πολιτικής. Από την έναρξη της κρίσης το 2009 μέχρι σήμερα και ενώ η έκταση της παραοικονομίας ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ε.Ε. μειώθηκε από 19,2% σε 16,7%, στην Ελλάδα αυξήθηκε δραματικά από το 23,2% στο 28,4% το 2012, οπότε και άρχισε να μειώνεται για να φτάσει στο 26,5% το 2015.
Για το διάστημα 2004-2015, η χώρα μας βρίσκεται στην τέταρτη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών ως προς την έκταση της παραοικονομίας. Αυτό δεν είναι τυχαίο, δεδομένου ότι η Ελλάδα βρισκόταν το 2016 στην έκτη υψηλότερη θέση ως προς τη μέση συνολική φορολογική επιβάρυνση μιας τετραμελούς οικογένειας, με ποσοστό 38,2% του εισοδήματος, έναντι 28,6% μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ
Την έκταση και τις συνέπειες της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής στη χώρα μας, καθώς και μία δέσμη προτάσεων για την άμεση και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση του φαινομένου, ανέπτυξαν στην ομιλία τους στη διάρκεια του 14ου Athens Tax Forum του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου οι κ.κ. Στέφανος Μήτσιος, Επικεφαλής Φορολογικού Τμήματος, και Γιάννης Ζαχαριάδης, Επικεφαλής Τμήματος Οικονομικών Αναλύσεων, της ΕΥ Ελλάδος.
Στις άμεσες συνέπειες του φαινομένου της παραοικονομίας, πέραν των αρνητικών επιπτώσεων για τη δημοσιονομική πολιτική και το κοινωνικό κράτος, πρέπει να προσθέσει κανείς τη μείωση της εμπιστοσύνης στο φορολογικό σύστημα, το υψηλότερο κόστος για το κράτος και τις επιχειρήσεις, τη στρέβλωση του ανταγωνισμού, τους κινδύνους για τους καταναλωτές, αλλά και την αυξημένη πιθανότητα για εκμετάλλευση των εργαζομένων.
