Στη σημερινή δύσκολη κατάσταση, δίδεται η ευκαιρία, να βγει η Ιδιωτική Ασφάλιση δυναμικά μπροστά και να δηλώσει παρούσα, χωρίς ενδοιασμούς. Η ανακοίνωση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών, παρά την καθυστέρηση, σωστή είναι, αλλά όχι όπως την περιμέναμε και το χρηματικό ποσό που προσέφερε, μάλλον συμβολικό θεωρείται. Θετικές και προσφορές μεμονωμένων εταιριών, καθώς και οι ανακοινώσεις, για κάλυψη της πανδημίας, από τα ασφαλιστήρια, κυρίως αυτά που αφορούν την υγεία και την ζωή, των ασφαλισμένων. Πρέπει να διευκολυνθούν κατ ́ αρχάς, οι ασφαλισμένοι να διατηρήσουν τα ασφαλιστήριά τους, οι διοικητικοί υπάλληλοι τις θέσεις εργασίας και οι Διαμεσολαβούντες τα πελατολόγιά τους. Οι Ενώσεις των Διαμεσολαβούντων και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο, έχουν υποδείξει τρόπους, με τις αλλεπάλληλες προτάσεις τους.
*του κ. Κώστα Λάμπρου – Αναδημοσίευση από το Newsletter της ΕΕΑΕ – Διασφαλίζω – Τεύχος 38
Πέραν των παραπάνω, έχω την άποψη, ότι κάτι παραπάνω χρειάζεται, κάτι ποιο δυναμικό, ας πάρουμε παράδειγμα από ενέργειες και προσφορές άλλων φορέων του ιδιωτικού τομέα. Η Ιδιωτική Ασφάλιση πρέπει να δηλώσει ποιο δυναμικό παρόν στην Εθνική προσπάθεια και να συμβάλει, όπως μπορεί, είτε υποχρεούται είτε όχι και χωρίς να της ζητηθεί ,ο δικός μας Τομέας Ευθύνης δοκιμάζεται.
Εκτός από διευκολύνσεις στις πληρωμές των ασφαλίστρων, δωρεές, αιμοδοσίες κλπ, θα μπορούσε π.χ, για κάθε ασφαλισμένο, με πρόγραμμα υγείας, που νοσηλεύεται υποχρεωτικά σε Δημόσιο Νοσοκομείο αναφοράς, για coronoio, να υπάρξει από την αντίστοιχη Ασφαλιστική Εταιρία κάποιο ανταποδοτικό «..αντίδωρο..» στο συγκεκριμένο Νοσοκομείο ή στο Κρατικό Σύστημα Υγείας.
Για σύμπραξη Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα δεν μιλάμε; να η ευκαιρία για μια δοκιμή. Τώρα δίνουμε εξετάσεις όλοι μας, σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες, δοκιμάζεται η αξιοπιστία του Θεσμού, χτίζεται & εδραιώνεται η πολυπόθητη Ασφαλιστική Συνείδηση.
Πρέπει να ενεργοποιηθούν όλοι και γρήγορα, αν θέλουμε να ξημερώσει η επόμενη μέρα, με αναβαθμισμένο το Θεσμό που υπηρετούμε, αν θέλουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί και αξιόπιστοι να στηρίξουμε «..Πυλώνες…».
Οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές (εννοώ την παραδοσιακή Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση) παραμείνουν στα «χαρακώματα» κοντά στους ασφαλισμένους, δίνουν δύσκολο αγώνα, δεν τρύπωσαν, ούτε θα τρυπώσουν, στα «καταφύγια», είτε ενταχθούν από την Πολιτεία, στα δοκιμαζόμενα επαγγέλματα, είτε όχι.
Θέλω με την ευκαιρία να υπενθυμίσω στους ποιο παλαιούς, ότι στην ίδια περίπου κατάσταση, βρεθήκαμε και το καλοκαίρι του 1974, με την επιστράτευση και την εμπόλεμη κατάσταση.
Από τη μία, οι επιστρατευμένοι (όπως και ο ίδιος) αγωνιούσαν αν καλύπτονται ή όχι από το ασφαλιστήρια συμβόλαια Ζωής ή αν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να τα πληρώνουν και από την άλλη οι Διαμεσολαβούντες έβλεπαν να μηδενίζεται η νέα παραγωγή και να καταρρέουν τα εισοδήματά τους.
Τότε βέβαια δεν υπήρχε η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να βάλει πλάτη με δανεικά, το δε Κράτος μας, είχε καταρρεύσει και καμιά δυνατότητα στήριξης δεν υπήρχε, αλλά και αν υπήρχε, δεν νομίζω ότι θα το έκανε.
Μία όμως Ασφαλιστική Εταιρία Ζωής, που έβλεπε μακριά και είχε ως αρχή, ότι από όλα τα περιουσιακά της στοιχεία τον πολυτιμότερο ήταν τα στελέχη της, οι συνεργάτες της και οι ασφαλισμένοι της, οι άνθρωποί της δηλαδή. Ανακοίνωσε, ότι τα συμβόλαια Ζωής καλύπτουν τους ασφαλισμένους της και παράλληλα στήριξε το εισόδημα των Συνεργατών της, για όλη τη διάρκεια της κρίσης, χωρίς να τα ζητήσει πίσω όταν τα πράγματα επανήλθαν.
Τέτοιες και άλλες ενέργειες χρειάζονται σήμερα, για να πειστούν Συνεργάτες, Ασφαλισμένοι, Κοινωνία και Πολιτεία, ότι η Ιδιωτική Ασφάλιση μπορεί να καλύψει τα κενά του Συστήματος, θέλει και μπορεί να συνδράμει στα δύσκολα και δεν χρειάζεται η ίδια, την όποια συνδρομή αυτού του Κράτους. Έτσι αντιλαμβάνομαι ο ίδιος, το ρόλο της Ιδιωτικής Ασφάλισης, το χτίσιμο και την εδραίωση της Ασφαλιστικής Συνείδησης και την ενεργοποίηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Παρ’ ότι η τωρινή κατάσταση είναι παγκόσμια και πρωτόγνωρη, αυτό δεν διαφοροποιεί τα πράγματα, ο Θεσμός έχει ξαναδοκιμαστεί διεθνώς και όχι μόνο άντεξε, αλλά και ανταποκρίθηκε, πέραν τον συμβατικών του υποχρεώσεών, το ίδιο πρέπει να συμβεί και στη χώρα μας, που τον έχει ανάγκη περισσότερο, από κάθε άλλη περίοδο, τώρα πρέπει να δείξει ένα είδος πατριωτισμού.
Δεν πρέπει λοιπόν να βλέπουμε τα πράγματα κοντόφθαλμα, μας περιμένει ένα καινούργιο, «..άλλο αύριο..» και αυτό θα πρέπει να «βασανίζει» όλους μας, αφού το αύριο, θα καθοριστεί εν πολλοίς, από το σήμερα.
