Προφανώς και δεν περιμέναμε να γίνουμε σοφότεροι για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ. Με τη Γερμανία να έχει την προεδρία για το τρέχον εξάμηνο και το Βερολίνο να επιχειρεί να ενορχηστρώσει σειρά εξελίξεων σε διάφορα μέτωπα. Από το πολιτικό/γεωπολιτικό (δες… μυστική συνάντηση εκπροσώπων Γερμανίας-Ελλάδας-Τουρκίας μόλις λίγα 24ωρα μετά την απόφαση του Ρ.Τ. Ερντογάν για τη μετατροπή, εκ νέου, της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί) μέχρι το οικονομικό. Για το τελευταίο, με την (υπό) στήριξη με κρατικούς πόρους ακόμη και ιδιωτικών επιχειρήσεων της χώρας, συντηρώντας έτσι το σταθερό στρατηγικό πλεονέκτημα που έχει η Γερμανία έναντι των άλλων, όπως της Γαλλίας και της Ιταλίας (για να περιοριστούμε στις τρεις ισχυρότερες).
Και, φυσικά, στα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης: σύμφωνα με δήλωση της ίδιας της καγκελαρίου, Άγκελας Μέρκελ, θα ενεργοποιείται χρηματοδοτικά από τις αρχές του 2021. Στο διάστημα που ακολουθεί είναι βέβαιο πως θα γίνουμε μάρτυρες ενός (κατά το κοινώς λεγόμενο) «μασάζ» των «ισχυρών» προς τους «αδύνατους», προκειμένου οι δεύτεροι να αναγκαστούν να αποδεχθούν όσο το δυνατόν περισσότερους όρους, προϋποθέσεις και δεσμεύσεις των πρώτων.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση, φρονίμως ποιούσα, προχώρησε στη σύσταση ειδικής επιτροπής (Πισσαρίδη), που θα αναλάβει την εύρυθμη και αποτελεσματική διαχείριση των πόρων που θα προέλθουν και από το Next Generation EU (από ονοματοδοσία, πάντως, καλά τα πάνε). Αλλά και από άλλες πηγές «ευρωπαϊκού χρήματος».
Το θέμα είναι πως η επιτροπή έχει συσταθεί, τα μέλη της συσκέπτονται, αλλά, προσώρας, μας λείπουν τα δύο-τρία πολύ βασικά, δηλαδή πόσα θα είναι τα κεφάλαια, ποια θα είναι η σύνθεσή τους και το εξίσου σημαντικό: έναντι ποιων δεσμεύσεων. Θα επιμείνω στο τελευταίο, εστιάζοντας στη στάση της Ολλανδίας, δεδομένου του ότι, σε αυτήν τη φάση, το Άμστερνταμ είναι ο πιστότερος εκφραστής των συμφερόντων του Βερολίνου, και για ορισμένους «κακεντρεχείς νότιους» ο πρωθυπουργός, Μαρκ Ρούτε, “her master’s voice”, της Άγκελα Μέρκελ.
Εν προκειμένω, παρακολουθώ τις δηλώσεις/παρεμβάσεις του 53χρονου πολιτικού, καθώς λειτουργούν ως προάγγελος εξελίξεων. «Είμαι απαισιόδοξος για συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής…» προειδοποιούσε λίγες μέρες πριν την εν λόγω συνάντηση.
Σε ό,τι μας αφορά, τώρα, τελευταίες πληροφορίες από τη Χάγη θέλουν τον Μαρκ Ρούτε να υπεραμύνεται της άποψης πως η ΕΕ θα πρέπει να έχει όχι μόνο εποπτικό, αλλά και παρεμβατικό ρόλο στο πολυετές μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που θα πρέπει να ακολουθήσει κάθε χώρα-μέλος η οποία θα περνά από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Ποιος είναι ο Ολλανδός πρωθυπουργός; Ο τρίτος μακροβιότερος ηγέτης της ΕΕ (από τις 14 Οκτωβρίου 2010, για την ακρίβεια), ο οποίος έχει «ζήσει» όλα τα μνημόνια της χώρας μας, αλλά και της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου, κρατώντας πάντοτε και σταθερά την, ίσως, σκληρότερη στάση (διαχρονικά).
Ήδη, ο Μαρκ Ρούτε πέτυχε (;), μετά από επαφές και συνάντηση με την Άγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο, να κάνει η Γερμανίδα πολιτικός ένα βήμα πίσω: δηλαδή οι επιχορηγήσεις (και όχι μόνο τα δάνεια) θα συνοδεύονται από πολυετές μεταρρυθμιστικό πλάνο για κάθε χώρα-μέλος. Πρακτικά, με επιπλέον όρους.
Νομίζω, πως αυτά τα ολίγα ενδεικτικά είναι που κρατούν σε “alert” τη Φραγκφούρτη κατακαλόκαιρο και οδηγούν την Κριστίν Λαγκάρντ σε νέους σχεδιασμούς για παρεμβατικές δράσεις της ΕΚΤ –το πιθανότερο στη συνεδρίαση της 10ης Σεπτεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση, καλό υπόλοιπο καλοκαιριού…
(*) Σύμφωνα με τη μυθολογία μας, αποδίδει/συμβολίζει το ατέρμονο βασανιστήριο του παιδιού του Αιόλου και της Εναρέτης. Μυθικός βασιλιάς της Κορίνθου ο Σίσυφος, με τον Όμηρο να τον χαρακτηρίζει τον σοφότερο και πονηρότερο των Ελλήνων.
………………….
αναδημοσίευση από το περιοδικό ΧΡΗΜΑ, τευχ. Ιουλ-Αυγ 2020
