Με αφορμή την ανάλυση του Ζώη Τσώλη από τη στήλη Αιχμές στο οικονομικό ένθετο του Βήματος της Κυριακής
Αν καταβαλλόταν ο ΦΠΑ που αναλογεί στις συναλλαγές, αγοραπωλησίες κ.λπ., καθημερινές πράξεις πολιτών, φορολογουμένων, θα μπορούσε να βγει το εξοπλιστικό πρόγραμμα των 10 δισ. μέσα σε δύο χρόνια.
Υπερβάλλω; Δεν νομίζω, και αναφέρομαι στα «εξοπλιστικά» και λόγω της συγκυρίας και με αφορμή τη συναίσθηση/συνειδητοποίηση που θα έπρεπε να δείχνουμε. Όμως όχι, καθώς κάθε χρόνο χάνεται το 31% των εσόδων από τον φόρο προστιθέμενης αξίας που παράγουν οι αλυσίδες της οικονομίας μας.
Οι απώλειες είναι τεράστιες, σχεδόν 7 δισ. (!) ετησίως, ποσό που ισούται με τρεις φορές τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ, επιπρόσθετο φόρο που είχε επιβληθεί ακριβώς λόγω της θηριώδους φοροαποφυγής. Μύλος, αλλά έτσι δεν πάμε πουθενά.
Για να είμαστε ακριβείς, σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, η ελληνική οικονομία παράγει ΦΠΑ ύψους 22 δισ., αλλά εισπράττονται λιγότερα από 15 δισ., δηλαδή μια «χοάνη» 7 δισεκατομμυρίων.
Το δυσάρεστο είναι πως πρόκειται για ένα από τα «ελληνικά αθλήματα» και όχι από τα… κατορθώματα των «τεμπέληδων του Νότου» (κάποια στιγμή, ας πάψουμε να καλυπτόμαστε πίσω από αυτήν την «καραμέλα»). Κι αυτό διότι στην οικονομία της Ισπανίας παράγονται έσοδα (αντίστοιχου) ΦΠΑ 75 δισ. και εισπράττονται 74 δισεκατομμύρια. Αλλά και στην Πορτογαλία μέγεθος σχεδόν ισοδύναμο με το δικό μας: παράγονται 19 δισ. και στα δημόσια ταμεία καταλήγουν 17,4 δισεκατομμύρια. Καταλαβαίνει κάποιος γιατί οι Πορτογάλοι βγήκαν πιο γρήγορα από ό,τι εμείς από τα μνημόνιά τους.
Ωστόσο, ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η αίσθηση που διαμορφώνεται σταδιακά. Πρόφαση, σε αρκετές περιπτώσεις, οι δραματικές συνέπειες στην οικονομία, την επιχειρηματικότητα, τα νοικοκυριά. Χαλάρωση σε σημαντικό βαθμό δικαιολογημένη, αλλά όχι εξ ολοκλήρου. Και νομίζω πως σε αυτό συμβάλλει και η κυβερνητική πλευρά, που δίνει παρατάσεις για τις πληρωμές φόρων, τις εισφορές κ.λπ. Όμως, ο ΦΠΑ είναι φόρος/υποχρέωση που προκαταβάλλει ο καταναλωτής, άρα αν μια επιχείρηση έχει δραστηριότητα, οφείλει να τον πληρώσει στο Δημόσιο. Ειδάλλως, είναι σαν να «κλείνουν» (οι αρμόδιοι) «το μάτι» στη φοροδιαφυγή, επιτρέποντας τον ΦΠΑ που πληρώνουν οι καταναλωτές να λειτουργεί εν είδει… κεφαλαίου κίνησης για τους επαγγελματίες.
Τα 7 δισ. είναι θηριώδες ποσό, πολύ δε περισσότερο τώρα, που έχει ανοίξει και η συζήτηση για το κόστος των εξοπλιστικών. Άμυνα, αποτροπή και εθνική πολιτική απέναντι στον επιθετικό αναθεωρητισμό της Άγκυρας, του Ερντογάν, και… ΦΠΑ «κλοπή» δεν συμβαδίζουν. Και είναι υποχρέωση, αρμοδιότητα, ευθύνη –όπως θέλετε χαρακτηρίστε το– της κυβέρνησης (της εκάστοτε κυβέρνησης) να περιορίσει δραστικά έστω αυτήν τη «χοάνη». Πριν μας «καταπιεί» και κυριολεκτικά.
……………………..
Πηγή: ΧΡΗΜΑ WEEK, 8/09/2020
