γράφει ο Θοδωρής Γιαμιάς
Γυρίσαμε λοιπόν μετά την απαραίτητη ανάπαυλα λόγω της θερινής ραστώνης και της ανάγκης για «απόδραση», έστω για λίγο, από την καθημερινότητα , έτοιμοι να ανταπεξέλθουμε στην καινούργια σεζόν και σε ένα έτος που πλανητικά δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο …
Η στήλη και ο γράφων προσωπικά είναι σταθερά προσανατολισμένος σε καθαρά χρηματιστηριακού χαρακτήρα κείμενα που ως σκοπό έχουν την ενημέρωση και εκμάθηση του κοινού σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων που αφορούν αποκλειστικά τις κεφαλαιαγορές, για σήμερα όμως αλλά και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα θα καταπιανόμαστε και με θέματα ευρύτερου χαρακτήρα , συνδεδεμένα πάντως με την οικονομία.
Πολλοί συχνά πυκνά με ρωτούν:
Πως το βλέπετε το Χρηματιστήριο Αθηνών;
Θα ανέβει; Θα πέσει ; Τι θα γίνει ;
Κατ’ αρχήν πρέπει να πω ότι σθεναρά πιστεύω ότι τις κεφαλαιαγορές δεν μπορείς να τις προβλέψεις , μπορείς όμως να κάνεις πολλά άλλα πράγματα και κυρίως να ερμηνεύεις γρήγορα και σωστά την κίνησή τους και να αντιδράς ανάλογα, την πιο εύστοχη πάντως απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα την έχει δώσει πριν πολλά χρόνια ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους του προηγούμενου αιώνα, ο Andre Kostolany .
Είχε λοιπόν απαντήσει σε ανάλογο ερώτημα:
- “’Κοιτάξτε … το χρηματιστήριο μοιάζει πολύ με το σκυλάκι που βγάζει βόλτα ο ιδιοκτήτης του … Το σκυλάκι θα βγει , θα τρέξει , θα απομακρυνθεί και θα έρθει πολλές φορές κοντά στον ιδιοκτήτη του, τελικά θα πάει όμως στην διαδρομή που έχει επιλεγεί από αυτόν”
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την κεφαλαιαγορά μας:
- μπορεί σε βραχυχρόνιο ή μεσοχρόνιο ορίζοντα να κάνει διάφορες ανόδους και καθόδους , στο τέλος όμως ακολουθεί την πορεία της χώρας μας …
Και επειδή τα νούμερα λένε πάντα και μόνο την αλήθεια και δεν μπορούν να ωραιοποιηθούν, μια ματιά στο γενικό μας δείκτη τα λέει όλα … δεν χρειάζεται να σχολιάσει κανείς τίποτα…
Αρα λοιπόν είναι παραπάνω από σαφές ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν στη χώρα μας τα τελευταία 30 τουλάχιστον έτη ήταν εκ του αποτελέσματος αποτυχημένες , για όσους θυμούνται η χώρα μέχρι το 1980-85 ήταν μια, βαλκανική μεν, υπολογίσιμη δε, δύναμη, ενώ χώρες όπως για παράδειγμα η Πολωνία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία , η Πορτογαλία, η Αλβανία, η Αυστρία, ήταν σε χαμηλότερο επίπεδο από τη δική μας ενώ μπορούσε σε αρκετούς τομείς να συγκριθεί η Ελληνική οικονομία τόσο με αυτή της Ισπανίας όσο και της Τουρκίας….
Τι έγινε λοιπόν και όλοι οι άλλοι βρήκαν τρόπους να προχωρήσουν και να αναπτυχθούν ενώ εμείς δεν τα καταφέραμε;
Οι λόγοι είναι πολλοί και έχει χυθεί πολύ μελάνι από πολλούς αναλυτές για να εξευρεθούν οι αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτό το (άθλιο) σημείο που βρισκόμαστε σήμερα .
Οι κυριότεροι :
- Η σχεδόν πλήρης (επί σκοπώ;) αποβιομηχάνιση της χώρας, η κατασυκοφάντηση της επιδίωξης του κέρδους αλλά και μια σειρά εμποδίων που δεν άφησαν κυριολεκτικά κανένα περιθώριο σε όποιον προσπάθησε να ‘’επιχειρήσει’’ με αποτέλεσμα είτε εκκωφαντικά λουκέτα ή έξοδο από τη χώρα σε αναζήτηση φιλικότερων προορισμών για το επιχειρείν. Εξαιρούνται σαφώς οι διαπλεκόμενοι και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι οποίοι βεβαίως δεν ήταν τίποτε παραπάνω το ‘’μακρύ χέρι’’ των διαφόρων κομματικών συνδυασμών προκειμένου να εξυπηρετούνται τα ιδιοτελή τους συμφέροντα…
- Η εγκαθίδρυση μιας νέας ιδεολογίας και κουλτούρας που πρότεινε μια ωραία μοντέρνα και άνετη ζωή όπου δεν χρειαζόταν πιά να σκοτίζεσαι και να προσπαθείς μιας και το κράτος-πατερούλης ήταν εκεί για να σε προσλάβει (στην όποια άχρηστη ενδεχομένως και αχρείαστη θέση του δημοσίου), να σε δανείσει, και να σου αφήσει και την άνεση να εκμεταλλεύεσαι την όποια θέση σου δόθηκε για να κάνεις και τις αρπαχτές σου φρενάροντας και το σύστημα, αρκεί βεβαίως να ήσουν συνεπής σε μια μόνο υποχρέωση … την ψήφο…
- Η εγκαθίδρυση μιας νέου τύπου ‘’ελευθεριότητος’’ με βομβαρδισμό από περιοδικό τύπο και τηλεόραση (ΜΜΕ γενικότερα) με κύριο στόχο την «πανίσχυρη» έως τότε Ελληνική οικογένεια με επακόλουθο την διάλυση αρχών, δομών, σχέσεων, καθώς και την λυσσαλέα επίθεση στις παραδόσεις, την Θρησκεία και την Ιστορία μας με την επαίσχυντη κατάληξη να μην ξέρουν οι νέοι μας ούτε καν που πέφτει η Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη …
- Η διάλυση των δομών της υγείας αλλά και κυρίως της παιδείας μας που θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα και πάντως καμία σχέση δεν έχουν με Ευρώπη…
- Η παντελής έλλειψη σοβαρών μεταρρυθμίσεων που τόσο είχε και έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να προχωρήσει, και πολλά πολλά ακόμη που πραγματικά θα έπρεπε να γράφω μέρες για να τα απαριθμήσω….
Θα μπορούσε να πει κάποιος:
- Ωραία αφού τα κάναμε ‘’μπάχαλο’’ ας ζήσουμε όπως στρώσαμε ….. ΑΜ ΔΕ …. Ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε, αυτή τη φορά όμως ο λόγος είναι εξωγενής και λέγεται …. ΤΟΥΡΚΙΑ …
Η Τούρκοι είναι γνωστό ότι τα τελευταία 1000 περίπου χρόνια έχουν ένα συγκεκριμένο δόγμα , αυτό του επεκτατισμού όπου και όσο μπορούν ανάλογα με την εποχή, δεν παράγουν πολιτισμό, δεν σέβονται τίποτα, δεν καταλαβαίνουν από λέξεις όπως: δίκαιο, σεβασμός, αξιοπιστία, σταθερότητα, η μόνη λέξη που καταλαβαίνουν είναι η εξής: ΩΜΗ ΔΥΝΑΜΗ … αν είσαι πολύ δυνατός είσαι αυτόματα –σχεδόν- «φίλος τους» (για το συμφέρον τους), αν όμως δεν είσαι , τότε γι’ αυτούς απλά «δεν υφίστασαι» , είσαι απλά ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί δια του εκφοβισμού ή και των όπλων (νταβατζής δηλαδή για να καταλαβαινόμαστε).
Οι Τούρκοι όταν εμείς κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου καιροφυλακτούσαν και μας ζύγιζαν… Το 1974 βρήκαν την ‘’ευκαιρία’’ και την άρπαξαν κατ΄ευθείαν, το ’87 προσπάθησαν πάλι αλλά η χώρα ήταν (ακόμη) καλά εξοπλισμένη και ο Α Παπανδρέου πολύ ‘’βαρύς’’ για να τον καταπιούν, το ‘96 όμως κατάλαβαν ότι αρχίζει να μετράει αντίστροφα η κλεψύδρα …
….με αποκορύφωμα την προηγούμενη τετραετία όπου η προηγούμενη κυβέρνηση απλά το τερμάτισε το κοντέρ, καθώς από στελέχη της σε επίσημους πολιτειακούς θώκους ακούσθηκαν τα εξής απίστευτα: «Η θάλασσα δεν έχει σύνορα» !!!!!!, «δεν θα προχωρήσουμε σε εξοπλισμούς και ΘΑ ΤΟ ΡΙΣΚΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ», «δεν πειράζει αν μας πάρουν και μερικά νησιά !!!!!! ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ!!!!!» (Για να θυμηθώ έτσι κάποια πολύ λίγα κορυφαία που ειπώθηκαν, που πραγματικά είναι να ανατριχιάζει κανείς ……)
Οι Τούρκοι λοιπόν θεώρησαν ότι χτυπάμε πια πάτο και … και τι γίνεται όταν βλέπουμε κάποιο ζώο λαβωμένο στην ζούγκλα; έρχεται το σαρκοβόρο και το τρώει …
Με αυτά και με αυτά, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν μας παίρνει πια συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο, … δεν είμαστε ούτε Βέλγιο ούτε Δανία, … είμαστε Ελλάδα , στο σταυροδρόμι των τριών Ηπείρων και με ένα γείτονα που ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ να θέλει να μας καταπιεί, έτσι λοιπόν συνοπτικά ή θα σοβαρευτούμε και θα ομοιάσουμε στο Ισραήλ που κάνεις δεν θα τολμά κάν να μας στραβοκοιτάξει ή θα πρέπει σιγά σιγά να ετοιμάζουμε βαλίτσες …
Είναι στο χέρι μας η μοίρα μας, εμείς οι ίδιοι θα την γράψουμε και θα την καθορίσουμε (αλλά και θα κριθούμε από τις επόμενες γενιές….)
- Η Ελλάδα μπορεί (και το πιστεύω ακράδαντα) να γίνει ένα από τα καλύτερα και δυνατότερα κράτη, έχουμε όλες τις προϋποθέσεις, χρειάζεται μόνο θέληση, επιμονή , μακρόπνοο σχεδιασμό και πίστη ….
Και αν συνέλθουμε από τη νιρβάνα της βλακείας και του στείρου ατομικισμού που μας διέπει τόσο ως Ηγεσία όσο και ως Λαό , τότε και μόνον τότε και το χρηματιστήριό μας θα δει τα νούμερα που του πρέπουν….
