Αδιαμφισβήτητα, οι συνέπειες της πανδημίας, λόγω Covid-19, είναι βαριές και θα γίνουν βαρύτερες αν το «δεύτερο κύμα» οδηγήσει σε νέο «κλείσιμο» την οικονομία.
- Η πρόβλεψη για ύφεση 9% (2020) της Standard & Poor’s την Παρασκευή επιβεβαιώνει τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, εν μέσω μάλιστα της ακραίας αναθεωρητικής πολιτικής της Άγκυρας και της στάσης… Ποντίου Πιλάτου που ακολουθεί το Βερολίνο.
Η κατάσταση επιβαρύνεται ήδη ταχύτατα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αναλυτές ανησυχούν πως το lockdown της Ιρλανδίας είναι προοίμιο και άλλων, η ραγδαία επέλαση του ιού σε χώρες όπως το Βέλγιο και η Τσεχία (με πληθυσμό κοντά στα μεγέθη μας), η έξαρση σε διψήφιο αριθμό κρατιδίων στη Γερμανία και πόσα άλλα συντείνουν στην εκτίμηση πως έχουμε δρόμο, μακρύ δρόμο…
- Για την εθνική οικονομία μας, κλάδοι-πυλώνες του ΑΕΠ έχουν πληγεί συθέμελα (μεταφορές εναέριες, θαλάσσιες, τουρισμός, ξενοδοχειακός κλάδος, η καλλιτεχνική ζωή στο σύνολό της, τα θεάματα, οι ΜμΕ κ.λπ.).
Είναι όλα μαύρα, λοιπόν*;
Ο πρωτογενής τομέας, ο δευτερογενής, ο συνδεδεμένος με την επεξεργασία τροφίμων/ειδών διατροφής, μπορεί και να βγαίνει ενισχυμένος. Όπως και ο φαρμακευτικός κλάδος (και οι άμεσα/έμμεσα εμπλεκόμενοι με το υγειονομικό) και των ηλεκτρονικών εφαρμογών/νέων τεχνολογιών, των ηλεκτρονικών πωλήσεων (που βοήθησε ακόμη και μεγάλες αλυσίδες να μειώσουν κόστη), της κινητής τηλεφωνίας.
Είναι αρκετοί, εν τέλει, οι κλάδοι, οι τομείς δραστηριότητας και οι επιμέρους εταιρείες και επιχειρηματίες που προχώρησαν σε κινήσεις εξορθολογισμού, αναδιάρθρωσης, περιστολής εξόδων κ.λπ. προκειμένου να είναι έτοιμες για το «δεύτερο κύμα».
- Το ’χουμε ξαναγράψει από ετούτη εδώ τη «γωνιά», αλλά και από το Banks, πως η Πολιτεία, οι αρμόδιοι θα πρέπει να αντλήσουν διδάγματα από τη (νέα) κρίση, να επιχειρήσουν την παραγωγική στροφή, να υποστηρίξουν κλάδους, τομείς, επιχειρήσεις που ανέδειξαν αντοχές συμβάλλοντας στη διαφύλαξη θέσεων εργασίας.
- Το ψηφιακό άλμα που επιτεύχθηκε τους προηγούμενους μήνες, η ανθεκτικότητα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η προσαρμοστικότητα πολλών μεσαίων/μικρότερων εταιρειών, η εξωστρεφής πολιτική αρκετών μπορεί να αποδειχθούν πλεονεκτήματα.
Μένει να φανεί αν η χώρα θα σταθεί και σε αυτήν τη φάση (του «δεύτερου κύματος») συγκριτικά καλύτερα σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές, με αποτέλεσμα η επίπτωση της πρωτοφανούς ύφεσης να είναι ηπιότερη (συγκριτικά πάντα) με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Και από αυτήν την άποψη, σώφρων ήταν η κίνηση του οικονομικού επιτελείου να ξαναβγεί στις αγορές. Η επανέκδοση του 15ετούς ήταν μια αυτονόητη, ευφυής και για αυτό αποτελεσματική ενέργεια, με τη χώρα να «τσιμπά» 2 δισ. με κόστος 70 μ.β. καλύτερο από ό,τι στα τέλη Ιανουαρίου. Με το λεγόμενο «μαξιλάρι» να ξεπερνά τα 39 δισ., υπερπολύτιμη, καθώς Βερολίνο και Βρυξέλλες ακόμη το… συζητούν για το περίφημο Next Generation EU.
Η ελληνική πλευρά αξιοποίησε, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τις «πλάτες» της ΕΚΤ, τις πρόνοιες της «Ζαν ντ’ Αρκ» του ευρω-banking, και ευτυχώς δηλαδή.
*Ουδείς εχέφρων υποστηρίζει ότι η κατάσταση είναι καλή. Ωστόσο, στην πράξη, αποδεικνύεται πως και το μαύρο έχει τις αποχρώσεις του μέχρι να γκριζάρει.
……………………..
Πηγή: ΧΡΗΜΑ WEEK, 27/10/2020
