Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τη βίλα Λεβίδη, ή αλλιώς «τον πύργο με τα 70 δωμάτια». Πρόκειται για ένα επιβλητικό οίκημα στον καταπράσινο, πευκόφυτο λόφο της Παλλήνης, με πολλούς μύθους αλλά και πολλές αληθινές ιστορίες να συνοδεύουν τη φήμη του. Ένα εντυπωσιακό κτίσμα που, από τα πλέον κοσμικά πάρτι της Αθήνας του ’50 και του ’60 και τη χρυσή εποχή της Finos Films, έχει περιέλθει στον απόλυτο μαρασμό. Το μόνο που προσφέρει πια είναι καταφύγιο σε παρέες νέων που επιθυμούν να απολαύσουν την ωραία θέα μακριά από τον θόρυβο της πόλης.
Γύρω από τη βίλα Λεβίδη έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες, αστικοί μύθοι και συνωμοσιολογίες. Από τη μεταβίβαση του ακινήτου στην οικογένεια Λεβίδη μέχρι την αιφνίδια καταστροφή του που ακόμα παραμένει ανεξιχνίαστη, τις σατανιστικές τελετές και τους βασανισμούς αντιστασιακών, όλες οι ιστορίες έχουν κοινό παρονομαστή το μυστήριο.
Η βίλα, από την οποία πλέον έχει παραμείνει μόνο ο σκελετός, χτίστηκε το μακρινό 1935. Βρίσκεται σε ένα τεράστιο κτήμα 80 στρεμμάτων, ενώ την αρχιτεκτονική υπογραφή του έργου φέρει ο διάσημος αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Σακελλάριος. Το έμβλημα της βίλας Λεβίδη είναι ο πύργος που βρίσκεται πριν εισέλθεις σε αυτή, που μάλιστα προϋπήρχε του σπιτιού στον λόφο.
Θεωρείται από τα «θαύματα της εποχής». Ένα σπίτι ανεκτίμητης αρχιτεκτονικής αξίας, που κοσμούσε την περιοχή και συχνά γινόταν αντικείμενο θαυμασμού αλλά και διακαής πόθος πολλών σκηνοθετών του κινηματογράφου. Διέθετε 70 δωμάτια, τα ταβάνια είχαν επένδυση από άχυρο, ενώ παντού είχε χρησιμοποιηθεί πεντελικό μάρμαρο. Λεπτομέρεια που έκανε μεγάλη εντύπωση στους επισκέπτες ήταν το επιβλητικό και ασυνήθιστα μεγάλο «σπιτάκι» του σκύλου.
Η μεταβίβαση στον Λεβίδη και το πρώτο μυστήριο
Ένα χρόνο μετά τη κατασκευή του εντυπωσιακού κτιρίου, για λόγους που δεν έχουν γίνει γνωστοί και υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, ο τέως βασιλιάς Παύλος το μεταβιβάζει στον αυλάρχη του στα ανάκτορα Τατοΐου, Δημήτρη Λεβίδη. Εκείνος εγκαθίσταται εκεί μαζί με την οικογένειά του μέχρι το 1963 όπου και πεθαίνει.
Ο θάνατος του Λεβίδη είχε σοβαρό αντίκτυπο στην οικογένεια και κατά συνέπεια στη βίλα, η οποία είχε μετατραπεί σε οικονομική πληγή. Μάλιστα υπάρχουν φήμες που θέλουν τη σύζυγο Λεβίδη, Τούλα Μπότση, πρώην Σταρ Ελλάς, να έχει χάσει στα χαρτιά το σπίτι ή μέρος αυτού. Υπό αυτές τις συνθήκες οικονομικής πίεσης, η Τούλα Μπότση αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την απαράμιλλη ομορφιά του σπιτιού και ξεκινά να μισθώνει τον χώρο σε εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων, προκειμένου να καλυφθούν τα βασικά έξοδα της οικογενείας.
Οι ταινίες της Finos Films
Κάπως έτσι ξεκινά η σύνδεση της βίλας Λεβίδη με τη χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου και κάποιες από τις σπουδαιότερες ταινίες της Finos Films. Οι επιβλητικές καμάρες της εισόδου είναι αρκετά χαρακτηριστική εικόνα από ταινίες που όλοι έχουμε δει, όπως «Το λεβεντόπαιδο», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη». Η «Αρχόντισσα και ο αλήτης», το 1968, ήταν όμως αυτή που ξεχώρισε. Είχε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και η βίλα προβλήθηκε όσο ποτέ, εντυπωσιάζοντας τους θεατές.
Ίσως το μόνο που έχει μείνει σε ολόκληρο το οίκημα και προσδίδει καλλιτεχνική αξία στον χώρο, να είναι τα πολλά και κάποια από αυτά ιδιαιτέρως εντυπωσιακά γκράφιτι. Το εγκαταλελειμμένο κτίριο έχει χρησιμοποιηθεί ως καμβάς για πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες. Κάνοντας μια περιπλάνηση στους χώρους και ό,τι έχει απομείνει από τα δωμάτια, ξεπροβάλλουν έργα τέχνης σπάνιας ομορφιάς που γεμίζουν τη βίλα με μια ευχάριστη νότα και πασχίζουν να κρύψουν τις εικόνες απόλυτης λεηλασίας στις οποίες έχει περιέλθει ένα πάλαι ποτέ αρχιτεκτονικό «θαύμα».
Πηγή βίντεο: Up Stories
