Επενδύσεις σε τέσσερις πυλώνες που φιλοδοξούν να οδηγήσουν τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία «σε μια νέα εποχή» περιλαμβάνει το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητα,
«Η ελληνική οικονομία, όπως ξέρουμε, έχει ένα μεγάλο επενδυτικό κενό. Οι επενδύσεις είναι περίπου οι μισές από όσες χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στη μέγιστη ανάπτυξη. Tα δάνεια του Ελλάδα 2.0 θα πάνε για χρηματοδότηση επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα» τόνισε ο Αλέξης Πατέλης, επισημαίνοντας πως «τα ποσά είναι κολοσσιαία, 13 δισ. και υπολογίζουμε ότι θα κινητοποιήσουν μέχρι 31 δισ. κεφάλαια».
Παράλληλα, ο κ. Πατέλης τόνισε: «Όμως έχουμε τρεις διαφορές σε σχέση με το παρελθόν:
- Πρώτον, τα δάνεια δεν θα δίνονται δεξιά και αριστερά, αλλά αποκλειστικά σε 5 συγκεκριμένους τομείς. Η επιλεξιμότητα βασίζεται στις αρχές της έκθεσης της Επιτροπής Πισσαρίδη. Επιλέξιμα θα είναι δάνεια που χρηματοδοτούν επενδύσεις σε πράσινες και σε ψηφιακές δράσεις, που είναι και προτεραιότητες του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Επίσης, δράσεις που στηρίζουν την εξωστρέφεια, δηλαδή χρηματοδότηση των εξαγωγών, είτε αυτά είναι εξαγωγές αγαθών ή εξαγωγές υπηρεσιών, διότι η Ελλάδα παραμένει μια σχετικά κλειστή οικονομία και αυτό πρέπει να αλλάξει. Η τέταρτη επιλέξιμη κατηγορία είναι η έρευνα και η καινοτομία, για να αυξήσουμε την παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας. Τέλος επιλέξιμες θα είναι επενδύσεις που βασίζονται σε συγχωνεύσεις, εξαγορές και συνεργασίες επιχειρήσεων για να στηρίξουμε δράσεις που οδηγούν σε οικονομίες κλίμακος.
- Δεύτερον, το κράτος δεν θα δώσει εγγυήσεις, αλλά μόνο συγχρηματοδότηση. Δηλαδή, θα βάλει μέχρι το 50% του κόστους της επένδυσης και οι τράπεζες και οι επενδυτές το άλλο μισό. Η επιλογή αυτή γίνεται για να υπάρχει συνευθύνη και να αποφευχθούν οι πρακτικές του παρελθόντος που κόστισαν αρκετά στο δημόσιο. Δεν πρόκειται να δοθούν δωρεάν λεφτά. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι τα δάνεια πρέπει να τα επιστρέψουμε και σκοπός μας είναι να μην υπάρχει επιβάρυνση του δημοσίου χρέους.
- Τρίτον, τα δάνεια δεν θα τα δώσει το κράτος, αλλά οι τράπεζες και τα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η EIB και η EBRD. Το κράτος δεν ξέρει και δεν πρέπει να επιλέγει επενδύσεις.
