Οι κλάδοι ένδυσης και υπόδησης εκφράζουν την πολύ σοβαρή ανησυχία τους για τον τρόπο με τον οποίο προωθείται με το εργασιακό νομοσχέδιο η εξίσωση αποζημιώσεων απόλυσης ή συνταξιοδότησης των εργατοτεχνιτών με αυτές που ισχύουν για τους υπαλλήλους.
Ο διαχωρισμός αυτός, αν και είναι όντως προδήλως αναχρονιστικός και θα έπρεπε να απαλειφθεί στο πλαίσιο μιας συνολικής μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού των εργασιακών σχέσεων, καταργείται χωρίς καμία μεταβατική διάταξη και μάλιστα εξισώνει προς τα πάνω τις αποζημιώσεις των εργατοτεχνιτών με αυτές των υπαλλήλων. Πρόχειρα και χωρίς καμία αναλογιστική μελέτη του κόστους και των επιπτώσεων μίας τόσο βίαιης και αιφνιδιαστικής μεταβολής στην ανταγωνιστικότητα και στην καθαρή θέση των επιχειρήσεων, το κόστος των απολύσεων τριπλασιάζεται έως και τετραπλασιάζεται για τους εργοδότες εν μία νυκτί.
Δυστυχώς η επίμαχη ρύθμιση πλήττει πρώτα την παραγωγή και την βιομηχανία, δηλαδή τους πιο ευαίσθητους και σημαντικούς τομείς οικονομικής δραστηριότητας της χώρας. Την ίδια στιγμή σηματοδοτεί στους ενδιαφερόμενους να επενδύσουν στην Ελλάδα ότι το ρυθμιστικό περιβάλλον μπορεί να αλλάξει με τρόπο απρόβλεπτο ανατρέποντας χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση τους όποιους σχεδιασμούς.
Για τον λόγο αυτό, επιβάλλεται κατά την γνώμη των κλαδικών μας οργανώσεων η επανεξέταση του θέματος, αφού πρωτίστως πραγματοποιηθεί εξαντλητική μελέτη επιπτώσεων στην οικονομία και στο επιχειρείν. Η νομοθέτηση μιας συνολικής ρύθμισης που θα καταργεί συνολικά τον υφιστάμενο σήμερα διαχωρισμό πρέπει να γίνει, αλλά με τρόπο που να απλοποιεί τις διαδικασίες και να μειώνει το γραφειοκρατικό κόστος των επιχειρήσεων. Στην αντίθετη περίπτωση, οι εταιρείες, πολλές εκ των οποίων δραστηριοποιούνται στους κλάδους ένδυσης – υπόδησης, θα αναγκαστούν να πραγματοποιήσουν υψηλές προβλέψεις εις βάρος της καθαρής τους θέσης, αλλά και της πιστοληπτικής τους ικανότητας, και εφόσον καταφέρουν να επιβιώσουν, να αναθεωρήσουν, προς τα πάνω, το κόστος παραγωγής, στο οποίο αναγκαστικά θα πρέπει να υπολογισθούν οι νέες επιβαρύνσεις. Ουδείς αμφισβητεί την ανάγκη εκσυγχρονισμού της εργασιακής νομοθεσίας. Εν προκειμένω όμως ισχύει η κινεζική παροιμία «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
