Στο κυριακάτικο φύλλο (20/2) της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσιεύθηκε άρθρο του Γιάννη Ρούντου, στελέχους της ασφαλιστικής αγοράς με μεγάλη εμπειρία και απόδοση στη διαχείριση Εταιρικών Υποθέσεων, Βιωσιμότητας και Επικοινωνίας, που πρόσφατα ολοκλήρωσε τις πολυετείς υπηρεσίες του από θέση ευθύνης στην Interamerican.
Στο άρθρο, με τίτλο «Εκτιμήσεις για την ανασύνθεση της Ασφαλιστικής Αγοράς», προσεγγίζεται αναλυτικά η παρατηρούμενη κινητικότητα εξαγορών στον ασφαλιστικό κλάδο, το περιβάλλον και οι προοπτικές εξέλιξης που διαμορφώνονται.
Γράφει ο Γιάννης Ρούντος
Οι μεγάλες εξαγορές που πραγματοποιούνται στον ασφαλιστικό κλάδο, συνδέονται αφ’ ενός μεν, με το επενδυτικό ενδιαφέρον μεγάλων-πολυεθνικών ασφαλιστικών οργανισμών υπό την πίεση της απαιτούμενης μεγέθυνσης μεριδίων (παραγωγή και κερδοφορία) και αφ’ ετέρου, με τις δυσκολίες προσαρμογής που αντιμετωπίζουν στο παρόν αλλά και στη διαμόρφωση βιώσιμης προοπτικής οι μικρότερες εταιρείες.
Σε αυτή την περίοδο και σε ένα πεδίο «κινούμενης άμμου», στην ασφαλιστική αγορά μεταβάλλονται οι όροι βιωσιμότητας και ανάπτυξης, καθώς αναγνωρίζεται η αναγκαιότητα:
# βελτιστοποίησης ελέγχου του κόστους (με βασικότερο το κόστος εργασίας)
# ευελιξίας και απλοποίησης στην οργανωτική και λειτουργική δομή αλλά και στη διανομή/πώληση
# επιτάχυνσης του ψηφιακού μετασχηματισμού και της διαχείρισης big data
# επαρκούς ανταπόκρισης σε νέες ασφαλιστικές ανάγκες που διαμορφώνονται από τον σύγχρονο τρόπο ζωής (νέα εμπειρία πελάτη) και αναζήτησης νέων αγορών (διεύρυνσης ασφαλιστικού ορίζοντα)
# αποτελεσματικής ασφαλιστικής διαχείρισης κρίσεων (κλιματικής, υγειονομικής, οικονομικής, διακυβερνητικής) και συνεπαγομένων κινδύνων
# εξασφάλισης πλουραλισμού πωλήσεων, συγκριτικών ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων και επιδραστικού «εκτοπίσματος».
Στην πιο ανθρωποκεντρική ασφαλιστική κουλτούρα που διαμορφώνεται, η κοινωνική αμεσότητα αξίας της ασφάλισης προβάλλει πιο επιτακτικά, ώστε να υποστηριχθεί ουσιαστικότερα ένας συμπληρωματικός ρόλος της ιδιωτικής ως προς την ανεπαρκή κοινωνική ασφάλιση, που αδυνατεί να υποστηρίξει στο διηνεκές η κρατική οικονομία, υπό την επίδραση όχι μόνον των δημοσιονομικών αλλά και του δημογραφικού προβλήματος. Αυτή η πραγματικότητα, καθιστά πιο ιδιαίτερους τους ασφαλιστικούς οργανισμούς στη σχέση τους με τους stakeholders (με εκφάνσεις σχέσης που απαιτούν οικοσυστήματα και συνεργασίες) συγκριτικά με τους τραπεζικούς οργανισμούς. Συνεπώς, δίπλα στις εξαγορές θα προσμετρηθούν και οι παραγόμενες δυναμικές από συνέργειες (ενδοασφαλιστικές αλλά και με άλλους κλάδους υπηρεσιών).
Επίσης, είναι πραγματική ως πιο επιτακτική προτεραιότητα η αύξηση της ικανοποίησης των ασφαλισμένων και των εγγυήσεων εμπιστοσύνης αντί της επίκλησης εκ μέρους των εταιρειών για την ενίσχυση της ασφαλιστικής συνείδησης των πολιτών. Η ασφαλιστική συνείδηση -επειδή πετάει τη μπάλα στον πολίτη- θα έπρεπε να ακολουθεί ως ζητούμενο και όχι να προηγείται.
Περισσότερα στο insuranceworld.gr
