του Παύλου Παπαδάτου
Άρχισα να πιστεύω ότι η Ιστορία θα γράψει κάποια στιγμή, ότι o Βλαδίμηρος Πούτιν, ο επίγονος του Στάλιν, υπήρξε ο μοναδικός αρχηγός κράτους που συγκέντρωσε 200.000 στρατό και 3-4 χιλιάδες άρματα και αεροπλάνα ώστε να εισβάλει σε γειτονική του χώρα με αντικειμενικό σκοπό να δολοφονήσει έναν επαγγελματία κωμικό και Πρόεδρο της δημοκρατικής αυτής χώρας.
Στο τέλος, όχι μόνο δεν κατόρθωσε να δολοφονήσει τον κωμικό, αλλά τον έκανε και παγκόσμιο σύμβολο ηρωισμού! Κατόρθωσε όμως να σκοτώσει χιλιάδες άμαχους και παιδιά, να χάσει χιλιάδες δικούς τους στρατιώτες, να καταστρέψει ως νέος χιτλερίσκος χωριά και πόλεις και φυσικά να επιφέρει οικονομική καταστροφή στην ίδια του την χώρα.
Το άλλο μεγάλο επίτευγμα του Πούτιν -πριν ανακαλύψει την ηδονή που του προκαλούν η ερπύστριες των τανκς- ήταν το γεγονός ότι όταν άρχισε να ηγείται της χώρας του, στην Ρωσία υπήρχαν μόνο 8 δισεκατομμυριούχοι με περιουσία 12 δις, ενώ αυτός αισίως σε 20 χρόνια τους έκανε 101 με συνολική αξία 433 δις ευρώ!!!!
Ουσιαστικά δημιούργησε 101 λιβανιστήρια που τον μέθυσαν και τον αποξένωσαν εντελώς από τις αξίες του σύγχρονου κόσμου. Και ως φαίνεται η ύψιστη αξιακή του προτεραιότητα είναι η θέα των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, οι καπνοί και η καταστροφή χιλιάδων εκατοντάδων οικογενειακών εστιών, δημοσίων κτιρίων και υποδομών.
Πάντως εμείς ας μην περιμένουμε ότι όταν χρειαστεί, θα μας σώσει κάποιος ευρώ-στρατός ή ευρωομόλογο, γιατί ευρώ-στρατός για Γερμανία σημαίνει ευκαιρία να αποκτήσουν πέραν της οικονομικής τους ηγεμονίας και στρατιωτική ηγεμονία.
- Όσο για το ευρώ-ομόλογο είναι νοητό ότι ποτέ, οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα δεχθούν να επωμισθούν τα χρέη των χωρών του νότου.
Από μόνοι μας πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον που θα παρέχει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης σε όλους τους πολίτες.
Τα μπόνους και τα επιδόματα δεν προσφέρουν κάτι τέτοιο, δεν σταματούν την μετανάστευση των νέων μας και φυσικά ούτε ευνοούν την επιστροφή όσων έφυγαν. Συγχρόνως κανείς δεν επενδύει σε μία χώρα με δημόσιο αντίστοιχο του δικού μας, με ουσιαστική έλλειψη τραπεζών, με ασταθές φορολογικό σύστημα και πρακτικά μη λειτουργική δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση κληρονόμησε αγκυλώσεις δεκαετιών και ελάχιστα θα μπορούσε να αλλάξει σε μία διετία. Θαύματα δεν γίνονται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε μεγάλα οράματα και να θέτουμε έστω και ουτοπικούς στόχους. Δεν πρέπει να ασχολούμαστε μονομερώς με την διαχείριση της μιζέριας μας, και να πάρουμε «διαζύγιο» από την δημιουργική φαντασία.
Επίσης, δείχνοντας ενδιαφέρον μόνο για τους ευάλωτους εγκυμονείται ο κίνδυνος να δημιουργηθούν στρατιές πραγματικών ευάλωτων.
Πιστεύω ότι τα οριζόντια μέτρα και πιο απλά είναι, και πιο δίκαια είναι και καλύτερη ψυχολογία δημιουργούν στο σύνολο του πληθυσμού, με αποτέλεσμα στο τέλος να κοστίζουν φθηνότερα!
Είναι επίσης λανθασμένη η σκέψη ότι μία λελογισμένη αύξηση στο βασικό μισθό θα δημιουργήσει πληθωρισμό όταν οι εργαζόμενοι σε μία δεκαετία έχουν χάσει το 25% των εισοδημάτων τους και σύμφωνα με το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής ο πληθωρισμός για 2022 προβλέπεται να είναι 11% και μάλιστα στα βασικά ήδη ανάγκης πάνω από 20%! Ο χαμηλός βασικός μισθός δημιουργεί προβλήματα. Ο αξιοπρεπής βασικός μισθός όχι.
Σημείωση
Αν ο μισθός των εργαζομένων είναι το εμπόδιο για την παραγωγική αύξηση της χώρας, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να είναι η φτωχότερη χώρα του κόσμου και το Μπαγκλαντές η πλουσιότερη.
Πρέπει να προσέξουμε, το σήμερα για να υπάρξει αύριο. Στην αντίθετη περίπτωση θα βλέπουμε μία Ελλάδα που καθημερινά θα μικραίνει: Πληθυσμιακά, οικονομικά και ίσως κάποια στιγμή και γεωγραφικά…
