Το εγχώριο banking έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των περισσότερων ευρωπαϊκών, την περιορισμένη έκθεση σε ομόλογα, καθώς, σύμφωνα με τους ισολογισμούς των συστημικών, δεν ξεπερνούσε τα συνολικά 40 δισ. (διακράτηση ώς τη λήξη) κρατικά και εταιρικά, έκθεση που δεν ξεπερνά το 12% του ενεργητικού τους.
Το περίπου 80% αποτελεί κρατικές εκδόσεις, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι του ελληνικού Δημοσίου. Με διευρυμένη καταθετική βάση και άντληση του συντριπτικού μέρους των καταθέσεων από προϊόντα ταμιευτηρίου και όψεως, το κόστος χρηματοδότησης –το λεγόμενο “cost of funding”– που υπολείπεται μέχρι τώρα των κουπονιών, διαμορφώνεται σε επίπεδα καλύτερα του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Αλλωστε στο διάστημα των αναταράξεων σε ΗΠΑ και Ευρώπη ούτε η αγορά χρέους (κρατικά ομόλογα) ούτε το ρίσκο κάλυψης επηρεάστηκαν ιδιαίτερα. Μάλιστα στη συνεδρίαση της Δευτέρας η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς (GR10Y) διαμορφώθηκε οριακά χαμηλότερα του 4%, στο 3,988%, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει, ως ένδειξη, για τη φερεγγυότητα των ελληνικών τίτλων.
Και ο καθοριστικός ρόλος Στουρνάρα
Με δύο δηλώσεις στο εσωτερικό (Καθημερινή, Βήμα της Κυριακής) και δύο συνεντεύξεις εκτός (Reuters, CNBC), o Γιάννης Στουρνάρας είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο ενεργός κεντρικός τραπεζίτης χώρας μέλους της ευρωζώνης, με καίριες παρεμβάσεις, σε μια περίοδο κατά την οποία οι αγορές, η επιχειρηματικότητα και η πραγματική οικονομία χρειάζονταν έμπρακτη (υπό) στήριξη, ουσιαστική διαβεβαίωση για την ανθεκτικότητα (και του εγχώριου) χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Από ΧΡΗΜΑ WEEK
