Όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, οι συζητήσεις για τα περίπλοκα οικονομικά θέματα παίρνουν επικίνδυνες στροφές όταν μπερδεύονται με το συναίσθημα και την εύκολη πολιτικολογία.
- Η συζήτηση για τον «πληθωρισμό της απληστίας των επιχειρήσεων», αγνοεί το γεγονός ότι οι τιμές συνεχίζουν να ανεβαίνουν επειδή η ζήτηση δεν μειώνεται και η αγορά εργασίας συνεχίζει να είναι ανθεκτική.
Αυτό επιτρέπει σε συντηρητικούς (!) οικονομολόγους να προτείνουν ανοικτά ρηξικέλευθες προτάσεις όπως:
- «Αφού τα υψηλά επιτόκια δεν επιβραδύνουν τον πληθωρισμό, να αυξήσουμε τη φορολογία για να φρενάρουμε την κατανάλωση. Με τον τρόπο αυτό η δημοσιονομική πολιτική δεν θα πηγαίνει κόντρα στην νομισματική πολιτική».
Οι απόψεις αυτές δεν ακούγονται (δεν γράφονται στους Financial Times) από φορομπήχτες σοσιαλιστές πολιτικούς αλλά από φιλελεύθερους που προτείνουν
- «κόψτε τα επιδόματα για να μπουν οι νέοι στην αγορά εργασίας»
ή
- «φορολογήστε την κατανάλωση για να μειωθεί η ζήτηση και να υποχρεωθούν οι επιχειρήσεις να ρίξουν τις τιμές…»
