γράφει ο Γιώργος Αλοίμονος
Δεν ήξερα τον Στέλιο Δρουμαλιά. Τον είχα ακούσει, τον είχα δει σε κάποια από τα τηλεοπτικά projects που συμμετέχει αλλά δεν είχαμε μιλήσει ποτέ.
Σε κάποιες συζητήσεις με κοινούς φίλους που εμπιστεύομαι πολύ μου επιβεβαίωσαν αυτό που εκπέμπει και ο ίδιος: ότι σε μια εποχή που η τοξικότητα, το δήθεν και το μεγάλο εγώ είναι «εφόδια» για όλους τους φέρελπεις νέο αστέρες της TV, o Στέλιος δεν είναι τίποτα από αυτά.
Είναι ισορροπημένος, γήινος και τρελός με την δουλειά του.
Χαμογελάει και παλεύει για τους στόχους του με τον δικό του τρόπο πάντα χωρίς να αφήνει πίσω του συντρίμμια, στεναχώριες και αδικημένους.
Ίσως έχει μεγάλη σημασία ότι ήταν αθλητής και έμαθε από μικρός τι πραγματικά έχει σημασία.
====================================================
- Αν δεν ήσουν δημοσιογράφος, τί θα ήθελες να ήσουν;
Θα ήθελα να ήμουν αυτό που ήμουν, αθλητής. Ήμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και πρωταθλητής Taekwondo αλλά με κέρδισε η Δημοσιογραφία.
- Τι θα είσαι σε 10 χρόνια από τώρα;
Ότι αξίζω. Pιστεύω ότι ο καθένας μας έχει ότι αξίζει, οπότε και εγώ σε 10 χρόνια θα έχω αυτά που αξίζω.
- Τι σε στεναχωρεί περισσότερο σήμερα;
Από πού ν ’αρχίσω, σήμερα νιώθω απέραντη θλίψη και στεναχώρια που καίγεται όλη η Ελλάδα, έχουν πεθάνει άνθρωποι, ζώα, έχουν χαθεί περιουσίες και έχει καεί η φύση. Έγιναν όλα στάχτες.
- Περιέγραψε τον εαυτό σου με 5 λέξεις;
Δεν μπορώ να περιγράψω με πέντε λέξεις τον εαυτό μου αλλά από τον αθλητισμό έχω συνδέσει τον εαυτό μου με αυτές τις 5 λέξεις. Πειθαρχία, ευγενής άμιλλα, πείσμα, πάθος και σκληρή δουλειά για αυτό που κάνω.
- Ποια τηλεοπτική εκπομπή θα ήθελες να παρουσιάσεις;
Μου αρέσουν οι ψυχαγωγικές εκπομπές αλλά δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη από αυτές που υπάρχουν τώρα.
- Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;
Σε προσωπικό επίπεδο με φοβίζει πάρα πολύ να χάσω κάποιο δικό μου αγαπημένο πρόσωπο, σε επαγγελματικό επίπεδο η αποτυχία.
- Σε ποιο νησί θα ήθελες να έμενες ναυαγός;
Στη Δήλο.
- Τι θα ήθελες να μην ήταν οι Έλληνες;
Να μην θέλει ο άλλος να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα. Aν δεν είχαμε αυτό το ελάττωμα, θα ήμασταν πρώτοι στον πλανήτη εδώ και αιώνες.
- Μπορεί να υπάρξει τηλεόραση με σεβασμό στον άνθρωπο;
Η τηλεόραση σέβεται τον άνθρωπο, με την έννοια ότι παίζει αυτό που θέλει να δει ο κόσμος. Αυτό καθορίζεται από τα νούμερα της τηλεθέασης. Η τηλεόραση της κάθε xώρας κατευθύνεται και κρίνεται από το κοινό της.
- Πότε και γιατί ήταν η τελευταία φορά που δάκρυσες;
Μη μου το θυμίζεις γιατί ένα χρόνο πριν πέθανε ο σκύλος μου.
Η συνέντευξη αυτή μοιάζει με σφηνάκι. Δεν έχει πολύ χρόνο. Τρέχει. Το μικρό του αυτοκίνητο εξαφανίζεται μέσα στην ζέστη μιας Αθήνας που κάηκε, μας έκαψε και μας τόνισε όλες τις ασχήμιες της καθημερινότητας. Δεν έχω κληρονομικό χάρισμα. Αλλά είμαι σίγουρος ότι, αν άνθρωποι όπως ο Στέλιος πολλαπλασιαστούν στην τηλεόραση, και ειδικότερα στην «ψυχαγωγική τηλεόραση» τότε, ενδεχομενως να υπάρχει ελπίδα. Αλλιώς, για μία ακόμα φορά, την πατήσαμε.
Ο Στέλιος είναι αθλητής και δημοσιογράφος. Συμμετέχει στο πρωινό του STAR αλλά και στο «Γηροκομείο» με τον Ηλία Ψηνάκη.
