του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Τις τελευταίες μέρες και ώρες, χιλιάδες πολίτες, δημοσιολόγοι, αναλυτές, πολιτευτές και πολιτικοί μεταδίδουν εκατοντάδες πολιτικά μηνύματα, προσπαθώντας να περιγράψουν το δικό μας μέλλον, μετά το «τέλος των Μνημονίων».
Όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας χρησιμοποιούν ευφάνταστους, χιουμοριστικούς περίπλοκους ή δραματικούς όρους, εντυπωσιακές εικόνες και εξωπραγματικά παραδείγματα, για να μας πείσουν ότι αυτά μπορούν, καλύτερα από τους άλλους, να μας εκπροσωπήσουν στη νέα μεταμνημονιακή εποχή.
Τα πράγματα ωστόσο είναι απλά. Εξαιρετικά απλά.
Η Ελλάδα έχει μπροστά της καλά και κακά νέα.
Τα καλά νέα είναι συγκεκριμένα.
· Η χώρα κέρδισε χρόνο. Έχασε τη δυνατότητα να δανείζεται φθηνά από τους θεσμικούς δανειστές. Πήρε μια νέα ευνοϊκή 15ετή ρύθμιση των πληρωμών για το Δημόσιο Χρέος που θα μειώσει σημαντικά τις ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις που επιβαρύνουν τον Προϋπολογισμό. Θεωρητικά με την ρύθμιση αυτή απελευθερώνονται πόροι για αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές.
· Όλα τα κόμματα της χώρας έχουν συνειδητοποιήσει ότι για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να υπάρξει σημαντική μείωση στους φορολογικούς συντελεστές. Μόνο με μείωση των φόρων θα υπάρξουν κίνητρα για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Τα κακά νέα που μας περιμένουν είναι επίσης δεδομένα:
- Η Ελλάδα πρέπει να ανασχεδιάσει -πάλι- το Ασφαλιστικό της Σύστημα πάνω σε νέες βάσεις που ουδεμία σχέση έχουν με τα σημερινά δεδομένα. Σήμερα οι δικαιούχοι του ασφαλιστικού μας συστήματος είναι πολύ περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στην αγορά εργασίας που το χρηματοδοτούν. Χωρίς τομές δεν υπάρχει λύση στο Ασφαλιστικό Σύστημα.
- Η Ανεργία θα συνεχίσει να είναι ο μόνιμος εφιάλτης κάθε οικογένειας αφού για να δημιουργηθούν 600.000 νέες θέσεις εργασίας, η χώρα πρέπει κυριολεκτικά να απογειωθεί και ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας πρέπει να παράγει ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα προϊόντα και υπηρεσίες που θα πρωταγωνιστούν στις αγορές του πλανήτη.
· Τα «κόκκινα δάνεια» του ιδιωτικού τομέα, τα δάνεια τα οποία έχουν χορηγηθεί στο παρελθόν με όρους και προϋποθέσεις που σήμερα δεν υπάρχουν, θα πρέπει να «τακτοποιηθούν». Σ’ αυτή τη διαδικασία «τακτοποίησης των κόκκινων δανείων» δεν υπάρχουν κερδισμένοι. Υπάρχουν μόνο χαμένοι. Η δίκαιη και ορθολογική κατανομή των ζημιών είναι το ζητούμενο. Η ρύθμιση είναι επείγουσα και επιβεβλημένη.
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα, με απλά και ξεκάθαρα λόγια.
Πάνω σ’ αυτά τα θέματα, πρέπει να διαμορφωθούν συγκεκριμένες πολιτικές με ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα ενεργειών και αποτελεσμάτων, χωρίς επικοινωνιακές πομφόλυγες, χωρίς παλιομοδίτικα, αντισυστημικά, τερατώδη ψέματα.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια…
