Περίεργα παιχνίδια με τα ακίνητα των τραπεζών

Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ

Είναι πολύ πιθανό όλα όσα καταγγέλλονται, να συμβαίνουν εν αγνοία των διοικήσεων των τραπεζών και της Τράπεζας της Ελλάδος.

Όταν όμως οι καταγγέλλοντες φτάνουν στο γραφείο του Εισαγγελέα τότε το κτύπημα ενδεχομένως να είναι βαρύ και ανυπόφορο για το πολυτραυματισμένο τραπεζικό μας σύστημα.

Οι καταγγελίες είναι συγκεκριμένες.

Δεν αφορούν μία μόνο περιοχή. Είτε το ακίνητο βρίσκεται στη Φιλοθέη είτε στη Βουλιαγμένη είτε στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης είτε στο νησί της Πάρου, η μεθοδολογία των επιτηδείων είναι πάντοτε η ίδια.

Κοινό χαρακτηριστικό: Όλα τα ακίνητα θεωρούνται «φιλέτα».

Μεγάλης αξίας, μοναδικής τοποθεσίας, μικρής τελικής τιμής πώλησης. Τα ακίνητα έχουν αποκτηθεί από την Τράπεζα σε πλειστηριασμούς, στην τιμή εκκίνησης.

Στη συνέχεια προκηρύσσεται από την ίδια την Τράπεζα «πλειοδοτικός διαγωνισμός» με κριτήριο την υψηλότερη προσφερόμενη τιμή.

• Πρώτο ύποπτο στοιχείο : Η προκήρυξη των συγκεκριμένων διαγωνισμών δεν αναρτάται στην ειδική ιστοσελίδα της Τράπεζας ούτε δημοσιεύεται μαζί με άλλα ακίνητα όπως συνήθως συμβαίνει. Η συγκεκριμένη προκήρυξη των συγκεκριμένων «ακινήτων-φιλέτων» δημοσιεύεται πάντα ξεχωριστά, σε ημερομηνίες που θεωρείται δεδομένο ότι οι  εφημερίδες έχουν εξαιρετικά μικρή κυκλοφορία (π.χ. παραμονή Δεκαπενταύγουστου).
• Δεύτερο στοιχείο: Διαβάζοντας προσεκτικά τους όρους της προκήρυξης, ο σοβαρός υποψήφιος αγοραστής καταλαβαίνει ότι «αυτό το ακίνητο έχει ήδη πωληθεί». Δημιουργούνται εύλογες απορίες όταν η προκήρυξη δεν θέτει ουδεμία προϋπόθεση συμμετοχής, δεν απαιτούνται δικαιολογητικά, επιτρέπεται ακόμη και η συμμετοχή σε παρένθετες μεσολαβητικές εταιρείες.
• Τρίτο ύποπτο στοιχείο: Σε ακίνητα προφανούς μεγάλης αξίας, η Τράπεζα δεν θέτει καν τιμή εκκίνησης.
• Τέταρτο και κορυφαίο ύποπτο στοιχείο:  Η Τράπεζα και η εξειδικευμένη θυγατρική εταιρεία διαχείρισης ακινήτων, διατηρούν κατά ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ, το δικαίωμα να αναβάλλουν ή/και να ματαιώσουν ή/και να ανακαλέσουν τον διαγωνισμό.

Ακόμη μπορούν να μεταβάλλουν τις ημερομηνίες διεξαγωγής.

Επιπλέον η Τράπεζα διατηρεί το δικαίωμα ΝΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΙ ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ ΚΑΘ’ ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΙΤΟ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΘ’ ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΧΡΟΝΟ.

Όλα αυτά τα δικαιώματα μπορούν να ασκηθούν από την Τράπεζα ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΦΡΑΓΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ.

Είναι λοιπόν προφανές ότι οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό δεν έχουν δικαίωμα να εγείρουν οποιαδήποτε αξίωση ή απαίτηση αποζημίωσης, αν η Τράπεζα αποφασίσει να δώσει σε κάποιον το ακίνητο, κάποια στιγμή, σε κάποια τιμή.

Με απλά λόγια στους συγκεκριμένους αυτούς διαγωνισμούς, των συγκεκριμένων ακινήτων η ίδια η Προκήρυξη του διαγωνισμού αυτοκαταργείται!

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι αυτά τα καταπληκτικά, μοναδικά, ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος ακίνητα τελικά καταλήγουν σε «επαγγελματίες του είδους» οι οποίοι καταβάλλουν εντυπωσιακά χαμηλά τιμήματα (πέραν ενδεχομένως κάποιων ειδικών αμοιβών κι ευχαριστηρίων δώρων).

Όταν φτάσουν αυτές οι υποθέσεις στους εισαγγελείς, τα στόματα θα ανοίξουν, τα στοιχεία θα είναι καταιγιστικά. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν ΤΩΡΑ οι διοικήσεις των τραπεζών για να σταματήσουν αυτή την «μικρή βιομηχανία» εν τη γενέσει της…