του ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Αφού η κυβέρνηση «τελείωσε» με το Μακεδονικό, έπρεπε άρον άρον να βρει δύο «πιασάρικα» θέματα ώστε να στρέψει αλλού την προσοχή μας από την τόσο επιζήμια για την ίδια – αλλά και τη χώρα μας – συμφωνία των Πρεσπών. Έτσι έφερε άμεσα στο προσκήνιο την αύξηση του κατώτατου μισθού και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Δύο θέματα αρκετά ενδιαφέροντα…
Η κοινή λογική λέει ότι:
- Αυξήσεις μισθών που δεν συμβαδίζουν με την αύξηση του ΑΕΠ και την αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας, περισσότερα προβλήματα δημιουργούν παρά λύνουν στους εργαζόμενους.
Δύσκολα θα βρεθεί εργοδότης ο οποίος δεν θα προσπαθήσει να παρακάμψει τις νέες μισθολογικές αυξήσεις, ώστε στο τέλος να μην πληρώσει ούτε ένα ευρώ επιπλέον, χωρίς να είναι σίγουρος ότι θα έχει και την αντίστοιχη αύξηση κερδών. Αν όντως η κυβέρνηση ήθελε να βοηθήσει τους εργαζόμενους και όχι να ψηφοθηρήσει εις βάρος τους, όπως κάνει τώρα, όφειλε να συνδυάσει δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και μία λελογισμένη αύξηση μισθών. Το ύψος των μισθών που αντέχει μία οικονομία δεν καθορίζεται με νομοθετικά διατάγματα αλλά από την παραγωγή του αντίστοιχου πλούτου. Αύξηση μισθών χωρίς την αντίστοιχη αύξηση πλούτου ισοδυναμεί με αύξηση της ανεργίας.
Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν χαμηλότερες απολαβές από τις αντίστοιχες των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, οι οποίοι απολαμβάνουν και μονιμότητας… Προσωπικά δεν θα πρότεινα μειώσεις μισθών στον δημόσιο τομέα, αλλά από εδώ και στο εξής όσοι προσλαμβάνονται στο δημόσιο θα πρέπει να αμείβονται με τον αντίστοιχο χαμηλότερο μισθό που αμείβονται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
Τώρα σχετικά με την έξοδο της χώρας στις αγορές, δεν τη θεωρώ αποτυχημένη και πιστεύω ότι ήταν μία απόδειξη ότι οι αγορές άρχισαν να δείχνουν κάποια εμπιστοσύνη στην οικονομία της χώρας μας. Φυσικά την επιτυχημένη έξοδο βοήθησε η ύπαρξη του μαξιλαριού των 24 δις και φυσικά το πολύ δελεαστικό επιτόκιο του 3.6%. Και δεν μπορεί να μη θεωρηθεί επιτυχημένη προσπάθεια έστω και με επιτόκιο 3.6% όταν έγιναν τετραπλάσιες προσφορές και μάλιστα προσφορές που προήλθαν από επενδυτές πραγματικούς με μακρόπνοο πλάνο και όχι ευκαιριακούς. Ακόμη όμως και έτσι, τα ομόλογά μας εξακολουθούν να βρίσκονται έξι βαθμίδες κάτω από την επενδυτική κλίμακα.
Σημείωση
Η αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας είναι μεν θετική, αλλά είναι εντελώς έωλη γιατί εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι αυτή η ανάπτυξη είναι αποτέλεσμα αύξησης της κατανάλωσης και όχι αποτέλεσμα αύξησης παραγωγικότητας.
