του Αιμίλιου Νεγκή
Συχνά με ρωτούν τη γνώμη μου για τον Πολάκη. Πριν απ’ όλα, αναφέρω για όσους το έχουν ξεχάσει ή δεν το γνώριζαν, ότι είμαι ο δημοσιογράφος, που ήθελε να βάλει 3 μέτρα κάτω από τη γη. Που τον αποκάλεσα σκύλο.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα πουν ότι στην πορεία δικαιώθηκα. Όχι, το θέμα με τον Πολάκη δεν είναι τόσο η συμπεριφορά του. Δεν είναι ότι λέει πως «μας έχει».
Το θέμα είναι ότι «δεν το έχει». Δεν το έχει με την πολιτική που έχει ανάγκη ο χώρος της υγείας και η χώρα για να βγούμε από τη στενωπό.
Όχι, δεν έχει σε όλα άδικο. Ειδικά για το ΚΕΕΛΠΝΟ έχει απόλυτο δίκιο, όταν καταγγέλλει ότι είχε γίνει μηχανισμός ρουσφετολογικών προσλήψεων και διαπλοκής πολιτικών με συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφων.
Όχι, δεν είναι πιο ανίκανος, που πέρασε από το υπουργείο Υγείας. Υπήρξαν υπουργοί, αναπληρωτές τους και υφυπουργοί, που πέρασαν από την Αριστοτέλους και δεν άγγιξαν.
Τραγική ειρωνεία, δε, είναι ότι ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και η Κατερίνα Παπακώστα, με τις οποίες σήμερα συγκυβερνά! Ούτε η Φώφη Γεννηματά έχει να προβάλει κάτι στον απολογισμό της ως υφυπουργός Πρόνοιας…
Όχι, δεν είναι ο πιο αντι-επικοινωνιακός. Ακόμη και ο Αλέκος Παπαδόπουλοςείχε θέμα με τα «κανάλια». Θυμάμαι, δε, ότι καλούσε σε συνεντεύξεις Τύπου με την υποσημείωση ότι δεν επιτρέπονται κάμερες!
Ακόμη, μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες, που ανέλαβαν καθήκοντα υπουργού Υγείας, ο Κώστας Στεφανής, έκανε σχεδόν δύο χρόνια για να παραχωρήσει μία συνέντευξη στους ιατρικούς συντάκτες…
Και όχι, σίγουρα το πρόβλημα με τον Πολάκη δεν είναι ότι δεν φοράει γραβάτα. Άλλωστε, σχεδόν όλοι οι προκάτοχοί του φορούσαν και η πολιτική ορισμένων είχε ως αποτέλεσμα η υγεία να μετατραπεί σε άντρο σπατάλης και διαφθοράς.
Για παράδειγμα, την περίοδο 2006-2009, επί υπουργίας Δημ. Αβραμόπουλου είχαμε την περιβόητη εκτόξευση των δαπανών για φάρμακα και τη συσσώρευση χρεών σε νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία. Και αν για κάτι φημίζεται ο νυν επίτροπος είναι σχεδόν αψεγάδιαστη εμφάνισή του.
Το κύριο πρόβλημα με τον κ. Πολάκη είναι ότι είναι τελείως ακατάλληλος για να φέρει σε πέρας τις μεταρρυθμίσεις, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα και το σύστημα υγείας της. Προερχόμενος από ένα κόμμα, που πριν το 2015, είχε στο πρόγραμμά του τελείως ξεπερασμένες ιδέες και αντιλήψεις.
Το κόμμα του και ο ίδιος πιστεύουν ότι τα προβλήματα του ΕΣΥ μπορούν να αντιμετωπιστούν αν δοθούν παραπάνω χρήματα, γίνουν προσλήψεις προσωπικού και επιλεγούν κομματικά ελεγχόμενοι διοικητές και πρόεδροι σε όλα τα νοσοκομεία, ιδρύματα και φορείς.
Και όμως, πριν από μία δεκαετία, που το δημόσιο δαπανούσε 6 δις ευρώ περισσότερα χρήματα για την Υγεία (περίπου 17 δις το 2009, έναντι 9 δις το 2018), το ΕΣΥ είχε ανάλογα προβλήματα ποιότητας: ελλείψεις νοσηλευτών, ράντζα, ουρές, φακελάκια, ελλείψεις εντατικών κ.ο.κ.
Το «κακό» λοιπόν με τον κ. Πολάκη και το ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι, εδώ και 3,5 χρόνια, δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία και να εφαρμοστούν μέτρα, ώστε να αναδιοργανωθεί το σύστημα υγείας. Η διοίκηση και διαχείριση των πόρων του ΕΣΥ (ανθρώπινων και οικονομικών) συνεχίζει και γίνεται ανορθολογικά, χωρίς τεκμηρίωση και η πολιτική υγείας εξακολουθεί να ασκείται δίχως μετρήσιμους στόχους.
Οι κ.κ. Ξανθός και Πολάκης παρουσιάζουν ως μεγάλο τους επίτευγμα το γεγονός ότι η κυβέρνησή τους προσέφερε ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη στους ανασφάλιστους. Πράγματι, το έκαναν. Όμως, ως τσάμπα μάγκες, φορτώνοντας το λογαριασμό σε άλλους, κυρίως στις φαρμακοβιομηχανίες.
Επίσης, προβάλουν ως επίτευγμα ότι σταμάτησαν την κατάρρευση του ΕΣΥ, για την οποία ευθύνονταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τα μνημόνια. Οι ίδιοι που σήμερα κατηγορούν τους προηγούμενους για σπατάλη, την περίοδο 2010-2014, δεν στήριξαν ούτε ένα μέτρο ελέγχου των δαπανών!
Μάλιστα με κωλοτούμπα, και οι ίδιοι εφάρμοσαν κατά γράμμα τα μνημόνια. Και πάλι καλά, διότι χωρίς αυτά δεν θα υπήρχαν ο ΕΟΠΥΥ, η θετική λίστα φαρμάκων, οι κλειστοί προϋπολογισμοί, η αξιολόγηση τεχνολογιών υγείας, οι διαπραγματεύσεις με τους παρόχους κλπ. Μέτρα που εφαρμόζονται χρόνια τώρα σε όλες τις δυτικές χώρες.
Επαναλαμβάνω λοιπόν: Το θέμα με τον Πολάκη δεν είναι η συμπεριφορά του. Δεν είναι ότι λέει πως «μας έχει». Το πρόβλημα είναι ότι «δεν το έχει» με την πολιτική, που έχει ανάγκη ο χώρος της υγείας και η χώρα για να βγούμε από τη στενωπό.
Υ.Γ. Αν με ρωτήσετε, «αν το έχουν οι άλλοι», παραδέχομαι ότι συχνά αμφιβάλω…
