Άρθρο του Δημήτρη Αναστασίου, Συντονιστής Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών, Μέλος Δ.Σ. του Ε.Ε.Θ.& της Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφαλιστικών & Τραπεζικών Θεμάτων, Μέλος Δ.Σ. του Περιφερειακού Επιμελητηριακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας
“Μια μεγάλη αφορμή να δούμε πιο καθαρά ως κλάδος τα «άνισα», «άδικα» και ίσως «αυθαίρετα» που επί σειρά ετών πλήττουν την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, ως απόηχος μιας άλλης εποχής που το επάγγελμα είχε μια διαφορετική θέση στην κοινωνία , μας δίνει η IDD.
Η οδηγία όπως εφαρμόστηκε σήμερα, δίνει λύσεις σε κάποια θέματα, όμως πάσχει σε επίπεδο παραμετροποίησης, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει «χοντροκομμένα» ως ίδιες, τις διαφορετικές περιπτώσεις.
Η οδηγία, οφείλει να αποκτήσει δημοκρατικότερη υπόσταση απέναντι στη διαμεσολάβηση και αυτήν την διάσταση θα πρέπει να διεκδικήσουν και να στηρίξουν οι Συλλογικοί φορείς του κλάδου. Να πετύχουμε μια πιο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ, ΔΙΚΑΙΗ και ΙΣΟΤΙΜΗ αντιμετώπιση.
Ας δούμε τι κερδίσαμε:
Τρία χρόνια προμηθειών δικαιούται o κάθε ασφαλιστικός διαμεσολαβητής (πράκτορας) που θα αποχωρήσει από την εταιρεία με την οποία συνεργάζεται, εκτός εάν αυτό γίνει οικειοθελώς. Αυτό θεσπίστηκε με τον Ν. 4583/2018 (ενσωμάτωση στην Ελληνική Νομοθεσία της Οδηγίας IDD και άλλες διατάξεις).
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Αν δούμε πιο ουσιαστικά την πραγματικότητα στην εργασία μας, θα αναρωτηθούμε αν τελικά αυτό που «κερδήθηκε» είναι το εύλογο και το δίκαιο.
Και αυτό διότι, γνωρίζουμε ότι μέχρι πρότινος, με το παλιό νομοθετικό καθεστώς, σε καταγγελία για σπουδαίο λόγο ο διαμεσολαβητής έπαυε άμεσα να παίρνει τις προμήθειες του.
Εάν όμως γινόταν λύση της σύμβασης με πρωτοβουλία της ασφαλιστικής εταιρείας, ο διαμεσολαβητής με οποιαδήποτε ιδιότητα, λάμβανε προμήθειες για τρία χρόνια.
Συνεπώς, είχαμε για το ίδιο γεγονός, δηλαδή, την διακοπή συνεργασίας από την πλευρά της εταιρείας, δύο διαφορετικές εκδοχές και αντιμετωπίσεις.
Αυτή την πολυετή, ευδιακρίτως αλλοπρόσαλλη πρακτική που εμείς ως ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές θεωρούσαμε ασάφεια και αδικία, κατάφερε να αποκαταστήσει και να την φέρει σε μια φυσιολογική κατάσταση η νέα οδηγία.
Πρόκειται για επιτυχία του κλάδου, μας την οποία οφείλουμε να αποδώσουμε στην Συλλογική προσπάθεια όλων των φορέων της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης και να ευχαριστήσουμε όσους ιδιαιτέρως συνετέλεσαν στην επίτευξη αυτού του αποτελέσματος.
ΤΑ «ΑΓΚΑΘΙΑ» ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ
Στα όσα ορίζονται με την νέα νομοθεσία IDD υπάρχουν απορίες, ενστάσεις για την άνιση αντιμετώπιση και αιτιάσεις για αδικαιολόγητη τοποθέτηση του νομοθέτη, που εξομοιώνει την εργασιακή πορεία την ώρα της αποζημίωσης και που δυσκολεύει την αποχώρηση των παλιών και την είσοδο των νέων.
Μπορούμε, θέλοντας να ανοίξουμε ένα νέο διάλογο, να θέσουμε 4 ερωτήματα ως προβληματισμό:
1ο ΕΡΩΤΗΜΑ για την «ΑΔΙΚΗ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ»
Πώς, με ποιον τρόπο και κάτω από ποιες συνθήκες δικαιούται κάποιος προμήθειες; Για παράδειγμα: αν ένας ασφαλιστικός διαμεσολαβητής φύγει από την Ελλάδα, δεν αναλάβει κανένας την εξυπηρέτηση του χαρτοφυλακίου του και δε γίνεται κάποια προσπάθεια διατήρησης του στην ασφαλιστική εταιρεία, δικαιούται την ίδια αντιμετώπιση με κάποιον που συνεχίζει με όποιον τρόπο μπορεί να εξυπηρετεί τους πελάτες του, προσπαθώντας να τους διατηρήσει;
2ο ΕΡΩΤΗΜΑ για την «ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΉ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ»
Ένας συνεργάτης που εργάστηκε σε μία ασφαλιστική εταιρεία για 1 χρόνο, θα λαμβάνει προμήθειες για το ίδιο χρονικό διάστημα με έναν που εργάστηκε για 20 χρόνια; Ποιά διαφοροποίηση θα υπάρχει στην αμοιβή τους; Μήπως λοιπόν η 3ετία είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν αντιμετωπίζει στη βάση του και επί της ουσίας αυτό το χρόνιο πρόβλημα της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης;
3ο ΕΡΩΤΗΜΑ για την «ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ»
Γιατί τιμωρείται η οικειοθελής αποχώρηση; Με ποιό κριτήριο στερείται από τον νομοθέτη ένας άνθρωπος τις όποιες δεδουλευμένες αμοιβές του, εφόσον επιθυμεί να αλλάξει την επαγγελματική του δραστηριότητα;
4ο ΕΡΩΤΗΜΑ για την «ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΩΝ»
Υπάρχει και ένα θέμα με μεγάλες προεκτάσεις για τον κλάδο, το οποίο αφορά κατά βάση τις εταιρίες και κατ’ επέκταση τους Συντονιστές Ασφαλιστικών Πρακτόρων, τους ανθρώπους που κατ’ εξοχήν δημιουργούν νέους συνεργάτες. Πώς θα αποχωρήσουν αυτοί, γνωρίζοντας ότι μόνο για τρία χρόνια θα αποζημιωθούν για το έργο τους; Πώς θα γίνουν αυτόχειρες και θα κόψουν τα εισοδήματά τους με πλαφόν την 3ετία; Μπορεί να αποχωρήσουν αυτοί από το επάγγελμα και να ανοίξουν «πόρτες» για την διαδοχή τους; Πρέπει να δοθεί απάντηση για το πώς θα ανανεωθούν τα δίκτυα, όταν για να έχει κατοχυρωμένες τις αμοιβές του ένας Συντονιστής, χρειάζεται να παραμένει ενεργός στα 60,70, ή και στα 80 ηλικιακά έτη, για να μη χαθούν δικαιώματα, δηλαδή προμήθειες μιας ζωής. Πώς θα αφεθεί το πεδίο ελεύθερο να εισέλθει νέο αίμα; Ποιο είναι το όραμα; Πρέπει να βρεθεί κάποια λύση που θα διευκολύνει τους επαγγελματίες να βγουν από την ενεργό δράση, και να ανοίξουν οι ευκαιρίες για τους επόμενους.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ
Με αφορμή την 3ετία καταβολής προμηθειών στην περίπτωση της Συνταξιοδότησης, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι είναι μια καλή πρώτη προσέγγιση του νομοσχεδίου. Και θετικά αντιμετωπίζεται από όλες τις κατηγορίες της διαμεσολάβησης. Όμως σαφώς χρειάζονται και άλλες ενέργειες. Δεν αρκεί η 3ετία για να τιμήσουμε τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές που χρόνια προσφέρουν σε μια εταιρεία. Ούτε αρκεί η 3ετία για τους Συντονιστές οι οποίοι πρέπει να αντιμετωπιστούν πιθανόν με μια άλλη λογική, αφού με την εργασία τους έχουν και παραγωγικό έργο και ταυτόχρονα αφήνουν και μια παρακαταθήκη πληθώρας συνεργατών οι οποίοι θα συνεχίσουν να συνεργάζονται με την εταιρεία και να δημιουργούν προστιθέμενη αξία σε αυτή, για χρόνια. Πώς θα τιμήσουμε και θα αναγνωρίσουμε την εργασιακή προσφορά και την σχέση της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης με τις εταιρείες; Μια 3ετία είναι στάχτη στα μάτια για όλους. Δε μπορεί να υπάρχει τακτική «συλλήβδην –μαζικής αντιμετώπισης».
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Διαπιστώνουμε, εκτιμώ όλοι, ότι για άλλη μια φορά ψηφίζεται ένα νομοσχέδιο το οποίο, παρά τις όποιες ζυμώσεις και προσπάθειες ανθρώπων και Συλλογικών Φορέων, έχει ακόμα σημεία που θέλουν προσεκτικότερη προσέγγιση και θεωρούνται ανοικτά ζητήματα για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση.
Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι: η παρέμβαση της νέας νομοθεσίας όσον αφορά το εμπορικό δικαίωμα και τη “σχετική ωρίμανση” στις προμήθειες ενός συνεργάτη ακόμα και μετά την αποχώρησή του, έστω και αν διορθώνει μία αδικία ετών, χρειάζεται βελτιώσεις.
Θα ήταν πιο αντικειμενικό να καθοριστεί, να προσδιοριστεί και να θεσπιστεί ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗ η οποία θα στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία.
ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας «συντελεστής βαρύτητας» ανάλογος με τα χρόνια εργασίας ενός συνεργάτη, ο οποίος θα τηρείται πιστά από την εταιρεία και τον ίδιο.
Παραδείγματος χάριν, κάθε 10 χρόνια να αυξάνεται ο χρόνος των καταβαλλόμενων προμηθειών, τουλάχιστον κατά 2 έτη. Δηλαδή στα 11 έτη προϋπηρεσίας, τα έτη καταβολής προμηθειών να γίνουν 5, στα 21 να γίνουν 7, στα 31 να γίνουν 9 κοκ. Είναι μία πρόταση η οποία διαχωρίζει σαφώς το χρόνο προσφοράς του καθενός προς έναν οργανισμό που ονομάζεται «ασφαλιστική εταιρεία». Εκτιμώ πως η προσέγγιση αυτή αποτελεί μία πιο αντικειμενική αντιμετώπιση και δημιουργεί δρόμους ανανέωσης για νέους ανθρώπους, που θα στελεχώσουν την ασφαλιστική βιομηχανία.
Όπως επίσης, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε και να λάβουμε διαφορετική μέριμνα για τα αποκλειστικά και τα ελευθέρα δίκτυα.
Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, εύχομαι η πρότασή μου να προβληματίσει και να γίνει αφορμή για σκέψη, νέες ενέργειες και αγώνες, ώστε όλοι οι αρμόδιοι φορείς (τα Επιμελητήρια, τα συνδικαλιστικά όργανα και η πολιτεία) να αναπροσεγγίσουμε τα ισχύοντα και να είμαστε έτοιμοι, οπότε με την πρώτη ευκαιρία να διορθωθεί αυτό που δεν είναι απλά ένα κενό ή μία ατέλεια, αλλά η βάση συζήτησης και εμπιστοσύνης των Δικτύων Πωλήσεων.
Σεβασμός και αγάπη στα Δίκτυα δεν είναι μόνο οι αμοιβές και τα ταξίδια επιβράβευσης υψηλών επιδόσεων, αλλά η ουσιαστική διασφάλιση όλων μας, ακόμη και τη στιγμή της αποχώρησής μας.
ΥΓ: Τις απόψεις μου όπως παρατέθηκαν στο άρθρο αυτό θα τις στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις ως επαγγελματίας της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης και ως εκλεγμένος σύμβουλος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης.
