Τα επίσημα ποσοστά ανεργίας μειώνονται αλλά στην πραγματική οικονομία οι θέσεις απασχόλησης δεν αυξάνονται. Το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας απασχολεί κάθε ελληνική οικογένεια. Η Ελλάδα αναζητά την πραγματική Ανάπτυξη δηλαδή την αύξηση της πραγματικής και διατηρήσιμης απασχόλησης.
Τη σχέση απασχόλησης και ανάπτυξης έχει καταδείξει η διεθνής εμπειρία και ειδικότερα ο λεγόμενος νόμος του Okun, ο οποίος καταδεικνύει ότι μια μεταβολή της ανεργίας κατά μία ποσοστιαία μονάδα αντιστοιχεί σε αντίστροφη μεταβολή του ΑΕΠ κατά +2%.
- Ωστόσο, στην περίπτωση της Ελλάδας ‘‘για κάθε ποσοστιαία μονάδα μείωσης του ΑΕΠ η ανεργία αυξήθηκε αντίστοιχα μία μονάδα’’.
- Στα χρόνια της κρίσης η ανεργία μειώθηκε είτε δυσανάλογα με τη μεταβολή του ΑΕΠ είτε και σε αντίθετη κίνηση με την πορεία του.
- Στην πραγματικότητα, στη μείωση της επίσημης ανεργίας συντέλεσε ένας συνδυασμός παραγόντων που λίγο σχετίζονται με τη δημιουργία διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.
Παράγοντες όπως η μετανάστευση εργατικού δυναμικού στο εξωτερικό και τα επιδοτούμενα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης συντελούν στην αποκλιμάκωση της ανεργίας, χωρίς να θέτουν τις βάσεις για διατηρήσιμες θέσεις απασχόλησης.
Η εργασιακή ευελιξία, αυξάνει την απασχόληση, με λειψές θέσεις εργασίας. Εμφανίζεται δηλαδή το παράδοξο της αναντιστοιχίας ανάμεσα στο ποσοστό της ανεργίας και στον ρυθμό της ανάπτυξης.
Η μεταβολή του εργατικού δυναμικού ως αποτύπωμα στις στατιστικές της απασχόλησης δείχνει ότι τα χρόνια της κρίσης, το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά περίπου 25%, γεγονός που συνοδεύτηκε αρχικά από την απώλεια 900.000 θέσεων εργασίας, την περίοδο 2008-2013.
Ακολούθως, η ανεργία στην Ελλάδα υποχώρησε στο 18,5% τον Νοέμβριο 2018, συνεχίζοντας την πτωτική πορεία της από το ανώτατο 27,7% το 2013.
Η μείωση της τάξης των 10 ποσοστιαίων μονάδων θεωρείται μάλλον παράδοξη για μια οικονομία υψηλής φορολόγησης και χαμηλής ανάπτυξης έπειτα από πολυετή ύφεση.
