Επί τέλους και μία σωστή κίνηση. Μέχρι σήμερα όσες ελληνικές χρηματιστηριακές θέλουν να αναλάβουν ρόλο ειδικού διαπραγματευτή σε ξένα χρηματιστήρια καλούνται- εκτός των άλλων- να αντιμετωπίσουν ένα οξύτατα αποτρεπτικό περιβάλλον.
Και αυτό γιατί
- κάθε φορά, που πουλάνε τίτλους σε ξένες αγορές (κάτι συνηθέστατο για έναν market maker) θα πρέπει να επιβαρύνονται με το τέλος επί των πωλήσεων των τίτλων, βάρος που δεν ισχύει για τους ξένους ανταγωνιστές τους.
Η επιβολή του συγκεκριμένου φόρου όχι μόνο λειτούργησε σε βάρος των ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ αλλά, επί της ουσίας, δεν απέδωσε και κάτι το ιδιαίτερο όσον αφορά στα έσοδα.
Το θέμα είναι, πως στην κυβέρνηση κάποιος αντιλήφθηκε– έστω και καθυστερημένα- το μέγεθος του αναποτελεσματικού μέτρου και τώρα προωθείται διάταξη για την κατάργηση του σχετικού μέτρου.
Μήπως έτσι αναπτύξουν κάποιες νέες δραστηριότητες οι ελληνικές χρηματιστηριακές και διασωθεί κάποια θέση εργασίας.
Η κατάργηση του μέτρου είναι προφανές, πως θα ευνοήσει κυρίως τις τραπεζικές ΑΧΕΠΕΥ και 3-5 μεγάλα ιδιωτικά ονόματα του κλάδου, που δουλεύουν με εξωτερικό
