Όταν ξεκίνησε η ιδέα της Ευρώπης από ιδιαίτερα φωτισμένους ηγέτες της εποχής η κατάσταση ήταν διαφορετική… Σκοπός ήταν η ένωση των λαών για να υπάρχει ανάπτυξη και ευημερία σε όλα τα κράτη μέλη.. Στην αρχή της προσπάθειας πράγματι όλα πήγαν καλά και η κοινότητα πρόσθετε νέα μέλη και κυρίως μικρότερες χώρες όπως η Ελλάδα.
Πολλά τα οφέλη και μεγάλη η ασφάλεια που εισέσπρατε ….. Η Ελλάδα όλη αυτή την περίοδο με τα γιγαντιαία προγράμματα χρηματοδότησης ( ΕΣΠΑ) κ.λ.π. άσχετα αν δεν κατάφερνε η χώρα να απορροφά όλα τα οφέλη για τους γνωστούς λόγους και κυρίως για λόγους ανικανότητας κυβερνήσεων κάθε εποχής.
Το 1981 η Ελλάδα έγινε επίσημο μέλος και στηρίχτηκε από την ΕΕ (τότε) ΕΟΚ με πενταετή και επταετή προγράμματα.
Το 1985 ακολούθησαν τα ΜΟΠ ( Μεσόγεια Ολοκληρωμένα Προγράμματα) ακολούθησαν το 1988 το πακέτο Ντελόρ, το πακέτο Σαντέρ και στη συνέχεια το Γ΄κοινοτικό πλαίσιο στήριξης ( 2000-2006), με επόμενο πακέτο το Δ’ ΚΠΣ ( 2007-2013)
Τα ευρωπαικά κονδύλια είναι ο κυριότερος μοχλός ανάπτυξης της χώρας γιατί εισρέουν με διάφορους τρόπους από τα διαρθωτικά ταμεία 2 – 7 δις ετησίως, με μεγάλη στόχευση στον τομέα της εκπαίδευσης. Γενικά τα ευρωπαικά κονδύλια είναι ο μοχλός ανάπτυξης του τόπου αρκεί να γίνεται ορθολογικά και όχι με κομματικά ή πολιτικά κριτήρια όπως δυστυχώς συμβαίνει στην Ελλάδα με τις γνωστές συνέπειες.
Στην πορεία της ζωής και λειτουργίας της κοινότητας άρχισε ο διαχωρισμός των χωρών βορρά και νότου χαρακτηρίζοντας τις χώρες του νότου ως pigs (γουρούνια) δηλαδή η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία. Αυτές οι χώρες που θεωρούνται φτωχές σε σχέση με τις χώρες του βορρά δεν έχουν αντέξει το σκληρό (παγκόσμια) νόμισμα του Ευρώ.
Προγράμματα διάσωσης, μνημόνια, απειλές πτώχευσης και εξόδου από τον σκληρό πυρήνα, με αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε ειδικά οι Έλληνες που ζουν, πολλοί από εμάς την ακραία φτώχεια.
Η Ελλάδα ταλαιπωρείται 10 χρόνια με μνημόνια κ.λ.π., με πενιχρά αποτελέσματα ανάκαμψης.
Η Ισπανία με τα ίδια προβλήματα με χαρακτηριστικό τις εξώσεις των πολιτών από τις κατοικίες τους.
Η Ιταλία αντιστέκεται για το χρέος της που είναι γιγαντιαίο ( 2,5 τρις ευρώ) περίπου κάνοντας τα πράγματα για την Ευρώπη να είναι δύσκολα στη διαχείριση αυτού του χρέους.
Η Πορτογαλία πέρασε και περνά την κρίση πιο ήπια, πιο βελούδινα θα έλεγε κανείς, για διάφορους λόγους…..
Βέβαια αυτήν την εποχή ζούμε την πιθανότητα του Brexit που είναι πολύ δύσκολο για αυτή τη χώρα, αν και δεν είναι στο νόμισμα του ευρώ. Οι πολίτες έχουν σπεύσει και αδειάζουν τα σούπερ μάρκετ, αλλά και το ευρώ καταρρέει μέρα με τη μέρα όσο διαρκεί η κρίση του Brexit (με συμφωνία ή άτακτη).
Άρα λοιπόν φτάσαμε και ζούμε στην Ευρώπη του Ευρώ και των συμφερόντων που εκπροσωπούνται από αυτό το νόμισμα που είναι τεράστια, και έχει γίνει αντικείμενο ανταγωνισμού με το δολάριο, με θύματα τους πολίτες που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα με τις οικονομίες τους, τις περιουσίες τους ή και τις ζωές τους ακόμη.
Παναγιώτης Μπατσαρισάκης, Αρθρογράφος – Οικονομικός αναλυτής
