Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Περίπου 1 εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες, είχαν την ατυχή έμπνευση να δανειστούν κάποια στιγμή σε ελβετικό φράγκο χωρίς να έχουν εισοδήματα σ’ αυτό το νόμισμα. Μετά την αλλαγή της νομισματικής πολιτικής της Ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας όλοι αυτοί οι δανειολήπτες βρέθηκαν σε δεινή θέση.
Το www.banks.com.gr είχε βρεθεί πολλές φορές σε δύσκολη θέση, όταν με αντιδημοφιλή άρθρα και ρεπορτάζ, προσπαθούσε να ενημερώσει εγκαίρως τους αναγνώστες του, ότι οι πιθανότητες δικαίωσης των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο από τη Δικαιοσύνη, είναι ελάχιστες έως μηδαμινές.
Όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, διάφορα δικηγορικά γραφεία είχαν αναλάβει εργολαβικά και παραπλανητικά, την εκπροσώπηση αυτών -των 70.000 δανειοληπτών και των εγγυητών τους- που είχαν την ατυχία να εμπλακούν σ’ ένα σκληρό παιχνίδι συναλλαγματικών ισοτιμιών για το οποίο ουδεμία ευθύνη είχαν, εκτός από την έμπνευση τους να δανειστούν σε νόμισμα στο οποίο δεν έχουν εισόδημα.
Από την πρώτη στιγμή οι άτυχοι δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο έπρεπε να έρθουν σε συνεννόηση και συμβιβασμό ώστε να μοιραστούν τη ζημιά με την τράπεζα. Αρκετοί κατέληξαν σε έναν επώδυνο συμβιβασμό, βρέθηκαν να χρωστούν περισσότερα και να πληρώνουν μεγαλύτερες δόσεις αλλά όχι τόσο μεγαλύτερες όσο η νέα πραγματικότητα των συναλλαγματικών ισοτιμιών απαιτούσε.
Κάποιοι άλλοι – οι περισσότεροι- άκουσαν τις σειρήνες της πολιτικής και της νομικής τέχνης. Ενεπλάκησαν σ’ έναν χρονοβόρο, δαπανηρό και προφανώς ανούσιο δικαστικό αγώνα που κατέληξε στη χθεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου.
Μετά από 10 ολόκληρα χρόνια, η τελεσίδικη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, αποφαίνεται ότι :
- ο όρος που περιλαμβάνεται στις συμβάσεις δανείων σε ελβετικό νόμισμα για πληρωμή της δόσης με βάση την τρέχουσα ισοτιμία του νομίσματος, κατά το χρόνο αποπληρωμής, επαναλαμβάνει διάταξη του αστικού κώδικα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ελεγχθεί ως προς τη νομιμότητά της.
- Η αποπληρωμή δανείων σε ελβετικό φράγκο, με βάση την τρέχουσα ισοτιμία Ευρώ/Ελβετικού φράγκου, δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας.
- Οι δανειολήπτες δεν έχουν δικαίωμα να ζητήσουν τον επανακαθορισμό των δόσεων τους με βάση την αρχική ισοτιμία ελβετικού φράγκου και ευρώ.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια, η ζημιά αυτών των δανειοληπτών έχει διογκωθεί επικίνδυνα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο πρέπει να βρεθεί μια «πολιτική λύση» στο πρόβλημα. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και την υπόλοιπη Ευρώπη, κυρίως στην Πολωνία αλλά σε άλλες χώρες. Μια πολιτική λύση. Ένας δίκαιος επιμερισμός του κόστους και της ζημιάς ανάμεσα στην Τράπεζα και τον δανειολήπτη.
Στην Ελλάδα, η Κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια υποσχέθηκε πολλά σε όλους.
Τώρα απλώς πρέπει να προσφέρει καλές υπηρεσίες ώστε να βρεθεί μια ισορροπημένη λύση συμβιβασμού μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών που να περιλαμβάνει επιμήκυνση με χαμηλότοκες δόσεις και κάποιοι κούρεμα οφειλής που να σηματοδοτεί την ανάληψη από τις τράπεζες ενός μέρους της ευθύνης και της ζημιάς.
Η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που γενικώς προτείνουν οι τράπεζες σε «κόκκινους δανειολήπτες» αυτή την εποχή:
- Εφόσον το υπόλοιπο του δανείου ξεπερνά το 120% της εμπορικής αξίας του ακινήτου, πρέπει να «κουρευτεί» η διαφορά και να ρυθμιστεί χαμηλότοκα το υπόλοιπο του δανείου σε πολλά χρόνια.
Αυτή είναι η λύση που έπρεπε να είχαν επιδιώξει οι δανειολήπτες από την αρχή. Τώρα που τα «δάνεια φούσκωσαν» από τις επιβαρύνσεις, η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει για να βρεθεί μια δίκαιη λύση. Δεν θα είναι ευνοϊκή για τους δανειολήπτες που πίστευαν ότι αυτοί μπορούσαν να δανείζονται με 1% όταν όλοι οι υπόλοιποι δανείζονταν με 6%.
Θα είναι όμως μια λύση δίκαιη και αποτελεσματική….
