Άλλος ένας μη Γερμανός σε νευραλγική θέση στο παιχνίδι ισχύος του ευρωπαικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Μετά τον Andrea Enria, στην θέση του επικεφαλής του νευραλγικού SSM, να και η πρόταση για την Christine Lagarde να αναλάβει τα ηνία από τον απερχόμενο (το φθινόπωρο) Mario Draghi στην διοίκηση της ECB.
Η αλήθεια είναι, πως οι συσχετισμοί τόσο στα κεντρικά όργανα της EΚΤ όσο στα κεντρικά των Βρυξελλών ήταν σε βάρος του “γερμανικού παράγοντα”. Από την στιγμή μάλιστα που η Deutsche Bank ταλανίζεται από πολύ σοβαρά προβλήματα, δικαστικές διώξεις και τελευταία προχώρα σε γενναίες απολύσεις το να υπερασπισθεί μέχρι τέλους, το Βερολίνο την υποψηφιότητα του Jens Weidmann ή κάποιου άλλου…μπροστινού (του τραπεζίτη λ.χ. της Ολλανδίας ή της Φινλανδίας ) η Γερμανία υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί και να εστιάσει στην εκλογή της Ursula von der Leyen για την θέση της προεδρίας της Κομισιόν.
Η προώθηση της Γαλλίδας μας αφορά άμεσα, καθώς όπως είναι γνωστό στην Σίντρα της Πορτογαλίας ήταν η γερμανική πλευρά που ήγειρε σφοδρές αντιδράσεις στον σχεδιασμό Draghi για επαναφορά ενός προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης από το φθινόπωρο, εάν χρειαστεί που θα χρειαστεί. Επίσης θετικό για τα ελληνικά συμφέροντα είναι το γεγονός, πως ο ιταλός τραπεζίτης έχει φροντίσει να…προκαταλάβει τον (την ) διάδοχο του με την αναγκαιότητα εφαρμογής μέτρων (λ.χ. TLTROs) αλλά και το ότι ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας ήταν όλο αυτό το διάστημα εκ των σταθερότερων υποστηρικτών του Mario Draghi ενώ προφανώς μία Christine Lagarde τον διευκολύνει περισσότερο- για την προώθηση των ελληνικών θέσεων- από το να είχε απέναντι του έναν Jens Weidmann ή κάποιον…μπροστινό του Βερολίνου.
Για αυτό θεωρώ, πως οι εξελίξεις και οι νέοι συσχετισμοί λειτουργούν υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Μακάρι.
