του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Ο έμπειρος συνδικαλιστής που έγινε διευθυντής και κατόπιν διευθύνων σύμβουλος στην μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, τις τελευταίες -κυριολεκτικά- ώρες της βασιλείας του, θυμήθηκε την …ανάγκη να βρεθεί «στρατηγικός επενδυτής» στη ΔΕΗ.
Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει φυσιολογικός επενδυτής που θα θέλει να διαχειριστεί ζημίες 900 εκατ. Ευρώ το χρόνο και ένα κρατικοδίαιτο παλαιοσυνδικαλιστικό συνονθύλευμα στελεχών που μοναδικό στόχο έχουν την δική τους μακροημέρευση…
Εδώ και 5 χρόνια, οι στρατηγικές επιλογές της διοίκησης, αλλά και της προ πενταετίας πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Ενέργειας, καταδίκασαν τη ΔΕΗ των 16.750 εργαζομένων, στο …μαύρο του κάρβουνου, στην «φτηνή ενέργεια» του λιγνίτη που όλοι ήθελαν να αποφύγουν και στην διεθνή απομόνωση που απλώς εξυπηρετούσε καλύτερα τους ιδιοτελείς στόχους τους.
Η νέα κυβέρνηση οφείλει να πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις. Η ΔΕΗ κάθε μέρα λειτουργίας της παράγει ζημίες 2 εκατ. Ευρώ.
Η ΔΕΗ χρειάζεται επειγόντως ενέσεις ρευστότητας και άμεσες περικοπές λειτουργικού κόστους. Η σημερινή διοίκηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Για την βελτίωση των εσόδων, αυτονόητα οι πρώτες παρεμβάσεις πρέπει να κατευθυνθούν προς το μεγάλο πακέτο 2,7 δις Ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τη ΔΕΗ.
Εκεί μέσα κρύβονται χιλιάδες στρατηγικοί κακοπληρωτές αλλά και δεκάδες χιλιάδες τραγικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που έχουν ανάγκη προστασίας και κοινωνικής μέριμνας.
Μόνο που η κοινωνική προστασία είναι δουλειά του Κράτους και όχι της επιχείρησης.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφοντας το Μνημόνιο ΙΙΙ, καταδίκασε τη ΔΕΗ σε διαρκή συρρίκνωση, χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα που θα επέτρεπαν τον εκσυγχρονισμό και την ανταγωνιστικότητα της ΔΕΗ.
Η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα πρέπει να απελευθερωθεί αλλά αυτό πρέπει να γίνει συντεταγμένα και σχεδιασμένα ώστε η «μικρότερη ΔΕΗ» που θα προκύψει, να εξελιχθεί σε δυναμικό παράγοντα ανταγωνισμού προς όφελος του καταναλωτή.
Η σημερινή διοίκηση απλώς καθυστερούσε τις διαδικασίες και ενίσχυε τους ανταγωνιστές της μέσω των ανεκδιήγητων δημοπρασιών ΝΟΜΕ, μέσω των οποίων όλοι αγόραζαν ηλεκτρικό ρεύμα από τη ΔΕΗ σε κόστος μικρότερο από το κόστος παραγωγής του.
Η λέξη κλειδί είναι το «κόστος παραγωγής».
Η ΔΕΗ χρειάζεται επειγόντως αναδιάρθρωση. Πρέπει να σχεδιαστεί το νέο λειτουργικό της μοντέλο, χρειάζεται νέο οργανόγραμμα, άβολες μετακινήσεις προσωπικού.
Ουδείς λόγος υπάρχει για απολύσεις.
Η μείωση του μισθολογικού κόστους της ΔΕΗ θα επιτευχθεί, είτε μέσα από αποχωρήσεις εργαζομένων που έχουν ήδη θεμελιώσει τα όρια ηλικίας, αλλά -κυρίως- μέσω «πακέτων» παραχωρήσεων υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων σε ιδιώτες, οι οποίες θα συνοδευτούν από τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτές.
Η μακροχρόνια μίσθωση μικτών (λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών) πακέτων μονάδων σε ιδιώτες, που θα τις εκμεταλλεύονται με αντάλλαγμα να καταβάλλουν στην επιχείρηση ένα ετήσιο μίσθωμα είναι -κατά τα φαινόμενα- η πραγματική λύση στο πρόβλημα της ΔΕΗ.
Βήμα πρώτο: Η παραίτηση της διοίκησης Παναγιωτάκη και των συμβούλων της, στην επόμενη γενική συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ…
