Ο Χάμιλτον έγραψε ιστορία στην πίστα του Ώστιν, κατακτώντας για 6η φορά τον παγκόσμιο τίτλο σ’ έναν συναρπαστικό αγώνα.
Του Τάκη Πουρναράκη
Ο Ρον Ντένις πρέπει να γέλαγε χτες βράδυ με την ψυχή του. Τον φαντάζομαι να έχει βάλει ένα ποτό και να κάθετε μέχρι αργά στο ημίφως ν’ απολαμβάνει την επιτυχία του Χάμιλτον, που προήρθε από την δική του ενόραση και το θάρρος του ανήλικου τότε Βρετανού.
Η ιστορία που θα σας πω πάει πίσω στα τέλη του 1995 όταν στα βραβεία του περιοδικού Autosport βραβεύονταν ως κορυφαίος πρωτοεμφανιζόμενος καρτίστας ένας έγχρωμος Βρετανός ονόματι Λιούις Χάμιλτον. Ο 11χρονος πιτσιρικάς πλησίασε τον πανύψηλο Ρον Ντένις, του τράβηξε το σακάκι και του είπε: «Αν μου δώσεις χορηγία μια μέρα θα τρέχω για τη δική σου ομάδα».
Ο ισχυρός άντρας της McLaren άκουσε αλλά δεν απάντησε εκείνη τη στιγμή. Ένα χρόνο μετά Χριστούγεννα του 1996 και ενώ τα οικονομικά της οικογένειας Χάμιλτον βρίσκονταν στο κόκκινο και η καριέρα του έφηβου Λιούις ένα βήμα πριν το άδοξο φινάλε, χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Ρον Ντένις ανέλαβε τα αγωνιστικά έξοδα του 12χρονου τότε Χάμιλτον που στα 22 του το 2007 βρέθηκε να οδηγεί για τη McLaren στη F1. Παραλίγο να πάρει τον τίτλο το 2007, τον κατέκτησε το 2008 για πρώτη φορά και χτες βράδυ στο Ώστιν του Τέξας έγινε ο δεύτερος άνθρωπος στην ιστορία του αθλήματος που παίρνει 6 παγκόσμια πρωταθλήματα οδηγών στη F1. Ο πρώτος που το είχε καταφέρει αυτό πίσω στο 2003 ήταν ο Μ.Σουμάχερ. Ο άτυχος Γερμανός πρωταθλητής πήρε έναν ακόμη τίτλο το 2004 και έφτασε τα επτά πρωταθλήματα!
Τότε τα ρεκόρ του Σουμάχερ φάνταζαν ασύλληπτα: 7 τίτλοι, 91 νίκες, 68 pole position και 155 βάθρα σε 308 εκκινήσεις. Σήμερα ο Χάμιλτον αριθμεί: 6 τίτλους, 83 νίκες, 87 pole και 150 βάθρα σε 248 εκκινήσεις. Δηλώνει δε πιο φρέσκος από ποτέ και έτοιμος να συνεχίσει. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως θα λειτουργήσουν οι νέοι κανονισμοί από το 2021 αλλά για το 2020 δύσκολα ποντάρεις κόντρα στις Mercedes που έχουν κυριαρχήσει απόλυτα στην υβριδική εποχή της Formula 1 με 87 νίκες σε 118 αγώνες από το 2014.
Ο Λιούις Χάμιλτον στιγμές μετά την κατάκτηση του τίτλου δήλωσε: «Είναι δύσκολο να εξηγήσω τι νιώθω τώρα, για να είμαι ειλικρινής. Νιώθω να είμαι στα σύννεφα παρότι ήταν ο δυσκολότερος χρόνος που μπορώ να θυμηθώ. Αισθάνομαι πραγματικά ευγνώμων σε όλους στα δυο εργοστάσια, την οικογένεια της Daimler και της Petronas. Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους όσοι εργάστηκαν τόσο σκληρά για να πετύχουμε. Είναι προνόμιο και τιμή να δουλεύω για αυτή την ομάδα. Είδα τους γονείς μου αμέσως μετά τον αγώνα και βλέποντας το χαμόγελο του μπαμπά μου, αυτό λέει όλα. Η οικογένειά μου με υποστήριξε προσπάθησαν σκληρά για να είμαι εδώ σήμερα».
Ο αγώνας στο Ώστιν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Ο Μπότας που εκκινούσε από την pole position κέρδισε με στρατηγική δυο αλλαγών. Ο Xάμιλτον κατέκτησε τον έκτο του παγκόσμιο τίτλο, τερματίζοντας δεύτερος με στρατηγική μιας αλλαγής. Υπήρξε μεγάλη ποικιλία στρατηγικών, πράγμα σύνηθες για το Circuit of the Americas. Η μάχη τακτικής ανάμεσα στους τρεις πρώτους ήταν έντονη και κορυφώθηκε στους τελευταίους γύρους. Ο Μπότας διατήρησε το προβάδισμα στην εκκίνηση χωρίς πίεση από το Φέτελ. Έχασε την πρώτη θέση όταν έκανε τη δεύτερη αλλαγή ελαστικών εκεί βρέθηκε πίσω από το Χάμιλτον. Όμως ο Φινλανδός εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα των πιο φρέσκων ελαστικών για ν’ ανακτήσει την πρώτη θέση λίγο πριν το φινάλε του αγώνα. Ο Χάμιλτον ήταν ένας από τους πέντε οδηγούς, της πρώτης δεκάδας στην εκκίνηση, που ξεκίνησε με τη μέση γόμα. Τη χρησιμοποίησε για περισσότερους γύρους από τους αντιπάλους του, προτού αλλάζει σε σκληρή όντας σε στρατηγική μιας αλλαγής. Αυτό απαιτούσε τέλεια διαχείριση των ελαστικών. Ο Φερστάπεν της Red Bull, εγκλωβίστηκε σε μια μάχη τακτικής με τον Μπότας προσπαθώντας να του κάνει undercut με στρατηγική δυο αλλαγών: Μέση, σκληρή, μέση γόμα. Δεν μπόρεσε όμως να περάσει το Χάμιλτον στο τέλος και τερμάτισε 3ος. Ο οδηγός της Ferrari, Σαρλ Λεκλέρκ τερμάτισε 4ος με μια εναλλακτική στρατηγική δυο αλλαγών όπου χρησιμοποίησε και τις τρεις διαθέσιμες γόμες. Έβαλε τη μαλακή στο τελευταίο μέρος και πήρε τον έξτρα βαθμό του ταχύτερου γύρου αγώνα. Πίσω του ο Άλμπον με τη Red Bull τερμάτισε 5ος παρότι στην αρχή μετά από επαφή στην εκκίνηση είχε πέσει τελευταίος. Ήταν ο μόνος που έκανε 3 αλλαγές, υποχρεώθηκε να το κάνει αυτό γιατί Πραγματοποίησε 3 αλλαγές ως το τέλος: Ήταν ο μοναδικός οδηγός που το έκανε αυτό γιατί δεν είχε διαθέσιμο σετ σκληρής γόμας, το μοναδικό του σετ που είχε χρησιμοποιήσει την Παρασκευή είχε ένα σκίσιμο, δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει εκ νέου για λόγους ασφαλείας. Συνολικά είδαμε πέντε διαφορετικές στρατηγικές στους πρώτους έξι στον τερματισμό: Αυτό δεικνύει την πολυπλοκότητα στην προσέγγιση τακτικής του Αμερικάνικου Grand Prix. Οι καιρικές συνθήκες την ώρα του αγώνα δεν διέφεραν απ’ αυτές του Σαββάτου, αυτό επηρέασε τα ελαστικά ευ νοώντας τη χρήση των πιο σκληρών γομών.
Ο Μάριο Ίσολα επικεφαλής F1 και αγώνων αυτοκινήτου της Pirelli δήλωσε: “Ειδικά οι τελευταίοι γύροι είχαν πολύ μεγάλη ένταση καθώς όλοι περιμέναμε να δούμε αν ο Χάμιλτον θα τα καταφέρει με μια αλλαγή ελαστικών να κερδίσει τον αγώνα, κόντρα σε οδηγούς που βρίσκονταν πίσω του με πολύ πιο φρέσκα ελαστικά . Δεν κατάφερε τελικά να κερδίσει αλλά ήταν μια εντυπωσιακή μάχη όπου η στρατηγική έπαιξε τον πρώτο ρόλο. Πολλά συγχαρητήρια στο Λιούις άξιζε τον 6ο παγκόσμιο τίτλο μετά από τέτοιο συναρπαστικό Grand Prix. Φυσικά συγχαρητήρια και στο Βάλτερι για την νίκη του, που ήρθε ως αποτέλεσμα τελείως διαφορετικής στρατηγικής. Στο τέλος με τις συνθήκες να είναι πιο ζεστές σε σχέση με το κρύο ξεκίνημα το τριημέρου, η διαφορά ανάμεσα στην τακτική ενός ή δυο αλλαγών ήταν μικρή καθότι ευνοούνταν η χρήση πιο σκληρών γομών: Παραταύτα οι δυο από τους τρεις πρώτους ακολούθησαν τακτική δυο αλλαγών. Τελικά είδαμε ευρεία ποικιλία στρατηγικών σε όλες τις θέσεις της κατάταξης με έντονο συναγωνισμό από την αρχή ως το τέλος, αυτό ακριβώς θέλουμε να βλέπουμε.”
Αξίζει να σταθούμε λίγο στην πολύ κακή εμφάνιση των Ferrari που εκκινούσαν από την 2η και 4η θέση. Για πρώτη φορά μετά την καλοκαιρινή ανάπαυλα και το GP του Βελγίου οι κόκκινοι έχασαν την pole. Οι Mercedes είχαν να βρεθούν στην pole από το Γερμανικό GP. Επιπλέον από το Ισπανικό GP είχαμε να δούμε βάθρο χωρίς οδηγό της Ferrari. Χώρια που ο Λεκλέρκ τερμάτισε 52 sec πίσω από το νικητή. Επιπλέον ο Φέτελ είχε πρόβλημα με το βραχίονα της πίσω δεξιάς ανάρτησης πράγμα που τον κατέστησε ευάλωτο στην εκκίνηση και οδήγησε σε εγκατάλειψη λίγους γύρους μετά. Είναι λογικό καθότι οι κόκκινοι έχουν εξασφαλισμένη την 2η θέση στους κατασκευαστές να αξιοποιούν αυτούς τους αγώνες ως δοκιμές εξέλιξης. Αλλά όλα έχουν ένα όριο και η εικόνα της Ferrari μια αξία που κανείς δεν δικαιούται να ευτελίζει.
Επόμενος και προτελευταίος αγώνας το GP Βραζιλίας στις 17/11.
