της Ελενας Ερμείδου
Η πίτα αυξάνεται, η αγορά συρρικνώνεται.
Έρχεται η στιγμή των μεγάλων σχημάτων και των εξαγορών. Τρεις, τέσσερις ασφαλιστικές ψάχνουν για μνηστήρες και μία μεγάλη ψάχνει να τακτοποιήσει να βρει κάποια εκατομμύρια να κλείσει ένα άνοιγμα.
Η πίτα αυξάνεται, η αγορά συρρικνώνεται, όλοι δεν θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Είναι μία σκέψη που ακούγονταν τα τελευταία πέντε χρόνια. Εύκολο δεν είναι να ξεπεραστούν τα εμπόδια και δοθούν λύσεις εν μία νυκτί, σε προβλήματα που συσσωρεύτηκαν σε βάθος δεκαετίας. Αλλά, ούτε και οι ασφαλιστικές που διαθέτουν ρευστότητα και οικονομική ισχύ μπορεί να θέλουν να μπουν σε περιπέτειες αμφιβόλου ανάπτυξης .
Η αγορά δεν επιδιώκει ανάπτυξη μόνο μέσω διαδικασιών εξαγορών και συγχωνεύσεων. Μπορεί να υπάρχει η τάση, να δημιουργούνται οικονομίες κλίμακας, ευκαιρίες για διαφοροποίηση για αύξηση της πελατείας, του όγκου παραγωγής, δεν σημαίνει όμως ότι ένα μέγεθος παπούτσι ταιριάζει για όλα τα πόδια.
Υπάρχει και φιλοσοφία και η κουλτούρα που κυριαρχεί ευρύτερα στο περιβάλλον, οι άνθρωποι, οι διαδικασίες. Υπάρχουν οι διαφορές στην σύνθεση του χαρτοφυλακίου, οι δομές διοίκησης. Οι οικονομίες κλίμακας ενθουσιάζουν, πουλάνε, μειώνουν το κόστος , ακούγεται παντού το όνομα, η επωνυμία της επιχείρησης. Υπάρχουν και οι ασφαλιστικές που είναι συγκεντρωμένες, στοχεύουν σε ορισμένο κοινό, δεν τους ενδιαφέρει η πώληση για την πώληση, αλλά η πώληση με ποιοτικά κριτήρια και ας κοστίζει περισσότερο γιατί εξασφαλίζουν την μακροβιότητα τους και τα κέρδη τους. Και φυσικά εξασφαλίζουν και τους ανθρώπους δια των οποίων προέρχονται τα κέρδη τους.
Για ασφαλιστικές μιλάμε!
Ετσι επενδύουν στην εκπαίδευση και στην κουλτούρα. Πιστεύουν στην σταθερότητα. Εξασφαλίζουν τους ανθρώπους τους για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους. Πόσες ασφαλιστικές είναι αυτές που πραγματικά δίνουν πολύ σωστή βάση στην λεπτομέρεια της εκπαίδευσης; Οσες είναι θα βελτιώνουν συνεχώς την θέση τους στην αγορά.
Και ας μην ξεχνάμε τους εποπτικούς κανονισμούς, τα μεταβατικά μέτρα και το Solvency II. Οι καταστάσεις φερεγγυότητας ασφαλιστικών που βρίσκονται στην Τράπεζα της Ελλάδος είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.
Υπάρχουν και αυτές που τα έχουν καταφέρει, κρατάνε ψηλά το επίπεδο των υπηρεσιών προς τον πελάτη, επικοινωνούν με το πελάτη στο τηλέφωνο και ας κοστίζει παραπάνω. Το κάνουν χωρίς να είναι υποχρεωμένες. Βγάζουν νέα προϊόντα, δίνουν καλές προμήθειες, εκπαιδεύουν τα δίκτυα δίνοντας σημασία στην λεπτομέρεια, έχουν καθαρούς ισολογισμούς.
Ο ‘γάμος’ δεν είναι πάντα εγγύηση βελτίωσης των συνθηκών. Για όλους όμως υπάρχει χώρος.
