Της Ελενας Ερμείδου
Η Ελλάδα γηράσκει, έχει το μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο ως ποσοστό του ΑΕΠ, χρειάζονται 4 εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο για να συντηρηθεί το αναδιανεμητικό σύστημα, ενώ υπάρχουν 1,64 εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο και 1,27 εργαζόμενοι για το 2070 σύμφωνα με τις προβλέψεις και μόλις λίγα χρόνια πριν το κράτος δανείστηκε 250 δισεκατομμύρια από το 2000 έως το 2018 για να ενισχύσει τις συντάξεις που χορηγούσε. Υπάρχει παντελής έλλειψη συνεργασίας μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα κυρίως στο θέματα της υγείας αφού το 40% των δαπανών πληρώνεται από την τσέπη των πολιτών, το σύστημα χρειάζεται άμεσα αλλαγές παρά ταύτα τίποτα ακόμα δεν είναι σίγουρο, για το πώς θα γίνουν οι αλλαγές, και τι μέτρα θα ληφθούν. Οι αποφάσεις δρομολογούνται με το νέο έτος.
Η κυβέρνηση προωθεί σύμφωνα με τις εξαγγελίες και τις τελευταίες ανακοινώσεις την σύζευξη της αναδιανεμητικής με την κεφαλαιοποιητική πολιτική, με στόχο να μετριαστεί το προφίλ κινδύνου του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, καθώς τα αναδιανεμητικά συστήματα δεν μπορούν να σηκώσουν αποτελεσματικά το βάρος του δημογραφικού, προκρίνοντας την λειτουργία των τριών πυλώνων ασφάλισης. δημόσιος/αναδιανεμητικός – επικουρικός/κεφαλαιοποιητικός (από το 2021) – ιδιωτικός , με φορολογικά κίνητρα για την αύξηση της συμμετοχής του.
Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες διατείνονται να αναλάβουν τον ρόλο που έχουν και άλλες ιδιωτικές εταιρείες στην Ευρώπη και τον κόσμο, δηλώνειο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου της Eurolife ERB Ασφαλιστικής Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η ιδιωτική ασφάλιση έχει να παίξει ρόλο και στον δεύτερο (επικουρικό) και στον τρίτο (ιδιωτικό) πυλώνα της κοινωνικής ασφάλισης.
To ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα επηρεάζεται ευθέως και δυσμενώς από την ανατροπή στο δημογραφικό, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία λειτουργούν με ιδιαίτερα υψηλό κόστος διαχείρισης και χωρίς ιδιαίτερα αποδοτική πολιτική επενδύσεων. Προστίθενται δε και περιβάλλον των χαμηλών επιτοκίων, το οποίο επιδεινώνει τη θέση των ταμείων.
Μείζον ζήτημα αποτελεί το χαμηλό επίπεδο αποταμίευσης στην Ελλάδα, το οποίο ανέρχεται μόλις στο 0,8% του ΑΕΠ, ήτοι μισθούς τριών ημερών την ώρα που ο έλληνας ετοιμάζεται να συνταξιοδοτηθεί.
Από την άλλη πλευρά, αν το κράτος θέλει να κάνει κοινωνική πολιτική απαιτείται πλεονάσματα, που για να επιτευχθούν ο ρυθμός ανάπτυξης πρέπει να τρέχει με ποσοστά άνω του 3% του ΑΕΠ από σήμερα και μέχρι το 2030.
