Της Ελενας Ερμείδου
Το 2019 είναι πίσω μας, το 2020 μπροστά μας. Έτος αλλάξαμε, την έλευση του γιορτάσαμε, όλα τα κάναμε, ένα πράγμα απομένει, να κάνουμε, μιλώντας για τον κλάδο, να δούμε να αλλάζει η ασφαλιστική αγορά και να το ‘γιορτάσουμε’.
Θα μου πείτε, τι μπορεί να αλλάξει μέσα στο 2020, αφού το Solvency II και η IDD έγιναν νόμος του κράτους, ο γενικός Κανονισμός για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων προχωρά, τα PRIPs έρχονται, η ασφαλιστική διαμεσολάβηση, έχοντας την στήριξη των Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, των Συλλόγων, των Φορέων και των Ενώσεων οργανώνεται και συσπειρώνεται. Αρα, εδώ τώρα έχουμε να κάνουμε με προσαρμογές, … τι μένει να αλλάξει μέσα στο 2020;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, η κουλτούρα, η αντίληψη των πραγμάτων. Και αυτό είναι δύσκολο, γιατί για να αλλάξεις κουλτούρα πρέπει να ξέρεις τι σου γίνεται.
Και, εδώ προκύπτει ένα ερώτημα: αλλάζεις την κουλτούρα και την φιλοσοφία ενός οργανισμού ή ενός κλάδου με εκπαίδευση ή με αλλαγή προσώπων; Το ερώτημα αυτό δυσκολεύομαι να το απαντήσω. Για να το απαντήσει κάποιος πρέπει πολύ καλά να ξέρει τις εσωτερικές λειτουργίες και την δομή μίας επιχείρησης.
Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι η αγορά αυτή χρειάζεται αλλαγή κουλτούρας για να πετύχει τους στόχους της και να αξιοποιηθούν οι κόποι και οι προσαρμογές του κλάδου στους νέους εποπτικούς κανονισμούς, για τους οποίους η ίδια η αγορά παραδέχεται ότι σχεδιάστηκαν για να την αναβαθμίσουν.
Βλέπεις, μπορεί να μένεις ή να δουλεύεις σε ένα πολύ μοντέρνο, ακριβοπληρωμένο και καλοσχεδιασμένο χώρο, να έχεις όλα τα εργαλεία στο τραπέζι, στο ντουλάπι, στο αρχείο σου, να έχεις στήριξη και χρηματοδότηση, και παρά ταύτα, να μην μπορείς να γράψεις νούμερα, να μην μπορείς να βγεις στην αγορά και να πλησιάσεις κόσμο. Και, αν και τα στελέχη που έχεις επιλέξει για να προβάλλουν τα προϊόντα και να κάνουν πωλήσεις αντί να τις αυξήσουν τις χάνουν, παρά που πέφτει το χρήμα, τότε κάτι δεν πάει καλά με την αντίληψη της πραγματικότητας που έχεις .
Και για να μην γίνει παρανόηση δεν χρειάζονται ψυχολογικές αναλύσεις και εκπαίδευση τύπου coaching, αυτά δεν κάνουν τίποτα και μάλλον μπορεί να σε κάνουν και χειρότερο, αν στο μέτρημα δεν ξέρεις το ένα και ένα κάνουν δύο, αν δεν βγεις στο δρόμο να καταλάβεις από πού φυσάει ο άνεμος για να στρέψεις τα πανιά και κυρίως, όταν πας να καταστρώσεις σχέδια και βγαίνεις να μιλάς να ξέρεις τις πραγματικές ανάγκες σου και τις ανάγκες των άλλων.
Η αγορά, ο κλάδος δεν είναι μόνο ότι χρειάζεται νέους ανθρώπους στην διαμεσολάβηση, χρειάζεται πραγματικούς ηγέτες, που δεν θα έχουν υπεροψία γιατί αυτό δείχνει έλλειψη εμπειριών και συνάφεια, ηγέτες που θα δίνουν κατευθύνσεις και μπορούν να χρησιμοποιούν τα εργαλεία που έχουν στα χέρια τους για να καλύπτουν τις ανάγκες της αγοράς και θα είναι πιο απλοί και πιο λειτουργικοί. Γιατί αυτό σημαίνει ηγέτης. Στην Ελλάδα έχει γίνει μία παρανόηση ή θα έλεγα υποβάθμιση του ρόλου του.
Οπώς ούτε με τους πυλώνες και το συνταξιοδοτικό χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, Γερμανία, Ολλανδία, Ελβετία είναι παραδείγματα, έτσι και τώρα εδώ.
Διαλέξτε και πάρτε, για όλους υπάρχει δρόμος ανοιχτός.
Καλή χρονιά.
