Οι κατά καιρούς υπερ-αισιόδοξες προβλέψεις οργανισμών και κυβερνήσεων για το μέλλον της οικονομίας, μόνο απελπισία μπορούν να προκαλέσουν.
Ο οικονομικός μιθριδατισμός με το δηλητήριο των χαμηλών επιτοκίων προκαλεί ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις και οφθαλμαπάτες.
Από τη Δύση μέχρι την Ανατολή κι από τον Βορρά στο Νότο, παντού στον πλανήτη, ο καπιταλισμός στις πολλές μορφές του, είναι το κυρίαρχο σύστημα.
Βασικό συστατικό του καπιταλιστικού συστήματος είναι το ΧΡΗΜΑ. Η συσσώρευση κεφαλαίου αποτελεί την ζωογόνο δύναμη των επενδύσεων, της ανάπτυξης, της απασχόλησης
Όταν το χρήμα χάνει την αξία του, το καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί ελλειμματικά. Προσαρμόζεται αλλά δεν προχωρά.
Τα σημερινά μηδενικά ή αρνητικά επίπεδα των επιτοκίων αποτελούν μια στρέβλωση διαρκείας.
Η πολύ σωστή και αναγκαία αντίδραση των κεντρικών τραπεζών όταν ξέσπασε ο παγκόσμιος χρηματοπιστωτικός τεκτονικός σεισμός της Lehman Brothers, το 2008, εξελίχθηκε σε μόνιμο φάρμακο που τελικά στρεβλώνει την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι λογικό και αυτονόητο, αυτή η στρέβλωση κάποια στιγμή θα διορθωθεί. Τα επιτόκια θα ανέβουν, το χρήμα θα ξαναπάρει την αξία του.
Τότε όσοι είναι υπερδανεισμένοι –κράτη, επιχειρήσεις και ιδιώτες- θα πνιγούν στον ωκεανό των χρεών τους.
Η Ελλάδα σήμερα έχει το μεγαλύτερο Χρέος στον πλανήτη σε σχέση με το Εθνικό της Εισόδημα.
Τα 350 δις Ευρώ του Δημοσίου Χρέους πρέπει να προστεθούν στα 250 δις Ευρώ του ιδιωτικού χρέους και στο ανυπολόγιστο (στην μακροχρόνια προοπτική του) ασφαλιστικό έλλειμμα.
Μια ξαφνική αλλαγή στην πολιτική των χαμηλών επιτοκίων που ακολουθούν σήμερα εκόντες-άκοντες οι κεντρικοί τραπεζίτες του πλανήτη, θα εκθέσει το σύνολο της οικονομίας σε τραγικές καταστάσεις κινδύνου.
Είμαστε όλοι χαρούμενοι όταν βλέπουμε το Ελληνικό Δημόσιο να δανείζεται με χαμηλά, μηδενικά ή αρνητικά επιτόκια. Αυτή όμως η ευτυχής συγκυρία δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια.
Γι’ αυτό η Ελλάδα οφείλει να βιαστεί, να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις της οικονομίας της, να απαλλαγεί από τα δημοσιονομικά της βάρη, να μεταφέρει στις πλάτες των αγορών το βάρος της αναπτυξιακής στρατηγικής.
Αν δεν αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία, την παρατεταμένη περίοδο αρνητικών ονομαστικών επιτοκίων, για να αυξήσουμε τις επενδύσεις στην πραγματική οικονομία και να τακτοποιήσουμε μόνιμα τα δημοσιονομικά μας ανοίγματα, όταν θα έρθει η ώρα της προσαρμογής στην πραγματικότητα, η προσγείωση θα είναι ανώμαλη και οδυνηρή.
Στην Ελληνική οικονομική ιστορία, αρνητικά πραγματικά επιτόκια είχαμε σε πολλές περιόδους στο παρελθόν, κυρίως λόγω υψηλού πληθωρισμού.
Σήμερα όμως έχουμε αρνητικά ονομαστικά επιτόκια. Αυτή είναι μια στρεβλή και ασυνήθιστη κατάσταση που δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια…
