ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΜΑΜΟΥΘ, μόνο αντίδοτο στην επέλαση του κορωνοϊού και στις βαρύτατες επιπτώσεις που επιφέρει ήδη στην παγκόσμια και τις εθνικές οικονομίες.
Σε γενικές γραμμές αυτό είναι το μήνυμα, του Martin Sandbu μέσα από τις σελίδες των Financial Times, ο οποίος υπεραμύνεται μίας προσπάθειας ανάταξης των οικονομίων μέσω προγραμμάτων που θα παραπέμπουν σε σχέδια Marshall, προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων- σε υποδομές, κλάδο υγείας, παραγωγή– αλλά και σε projects άμεσης υποστήριξης κρατών, επιχειρήσεων προκειμένου να περιοριστεί- στο μέτρο του δυνατού- η εκτίναξη της ανεργίας.
Ενδεικτικά ο Martin Sandbu εκτιμά, πως:
- Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αφήσουν την επιφυλακτικότητα και να προχωρήσουν σε μαζικές δαπάνες. O Luis Garicano, καθηγητής οικονομικών και ευρωβουλευτής, προτείνει ένα πρόγραμμα ύψους 500 δισ. δολαρίων, ή περίπου 4% του ΑΕΠ. Ακόμα και αυτό μπορεί να είναι λίγο. Ο καθηγητής Gourinchas προτείνει το μέγεθος της δημοσιονομικής τόνωσης να είναι όσο μεγάλο είναι η πτώση του ΑΕΠ. Αν οι κυβερνήσεις τελειώσουν το έτος με μονοψήφια ελλείμματα προϋπολογισμού, πιθανότατα δεν θα έχουν κάνει αρκετά.
- Η ταχύτητα είναι ζωτικής σημασίας όταν ο στόχος είναι να καθησυχαστούν οι άνθρωποι πως δεν θα φτωχύνουν. Αυτό βάζει στο τραπέζι ιδέες πολιτικής που μόλις χθες έμοιαζαν ακραίες. Οι χρηματικές μεταφορές προς όλους τους Αμερικάνους συζητώνται ως σοβαρό ενδεχόμενο στις ΗΠΑ (ακολουθώντας το παράδειγμα του Χονγκ Κονγκ), ως ο ταχύτερος τρόπος για να δοθεί ώθηση στην πραγματική οικονομία. Η ώθηση πολλών οικονομολόγων για διατήρηση των εισοδημάτων, ανεξαρτήτως της συρρίκνωσης της προσφοράς και του πιθανού πληθωρισμού, ισοδυναμεί με σιωπηρή υιοθέτηση της στόχευσης στο ονομαστικό ΑΕΠ.
