της Ελενας Ερμείδου
O κόσμος ‘καίγεται’ να ακούσει κάτι καινούργιο και βαρκούλες αρμενίζουν στα γλυκά νερά, Αν βγάλουν ρότα για να φύγουν από τα αγκυροβόλια τους, θα χάσουν τα σημεία του ορίζοντα ακόμα και με πυξίδα.
Ένα χρόνο και 3 μήνες ηχούν στα αυτιά μας, εγκώμια για την τηλέ-εργασία, διθυραμβικά σχόλια για το μοντέλο τηλέ-εργασίας κάθε μίας ασφαλιστικής , χειροκροτήματα για τα μοναδικά αποτελέσματα στην υγεία μέσω τηλέ-εργασίας, επαίνους για την ψηφιοποίηση, εύσημα για όσους δούλευαν απομακρυσμένα κτλ.
Ολα αυτά προκαλούν σύγχυση. Η τεχνολογία δεν είναι αυτοσκοπός είναι μέσο, δεν είναι να κάθεσαι να αναλύεις το πώς, το τι και τα κατορθώματα σου. Τι ενδιαφέρει αυτό τον ασφαλισμένο και τον εν δυνάμει πελάτη των ασφαλιστικών. Εντάξει ξέρει ότι οι ασφαλιστικές και η ασφαλιστική διαμεσολάβηση τον υποστηρίζει βρέξει, χιονίζει με τα τεχνολογικά επιτεύγματα των καιρών μας αλλά γιατί θα πρέπει να ακούει τα ίδια και τα ίδια ένα χρόνο τώρα και μάλιστα από ομιλητές συνεδρίων που καλούνται να μιλήσουν για την επόμενη ημέρα, για το πώς θα διαμορφωθούν οι υπηρεσίες και τα προϊόντα ιδιωτικής ασφάλισης , για το αν το κράτος επί τέλους θα δώσει φορολογικά κίνητρα , για το αν οι ασφαλιστικές σχεδιάζουν να δώσουν στους ασφαλισμένους τους νέα πακέτα υγείας που να καλύπτουν όλες τις ανάγκες από την πρόληψη μέχρι και την νοσοκομειακή περίθαλψη. Γιατί επενδυτές, καταναλωτές και άλλοι κλάδοι της οικονομίας πρέπει να ακούνε τις ασφαλιστικές να αυτοθαυμάζονται και να μην ακούνε κάτι που να έχει ενδιαφέρον και συνέχεια;
Περισσότερα στο insuranceworld.gr
