Τον «ασκό του Αιόλου» φαίνεται πως ανοίγει για το εγχώριο επιχειρείν η «υπόθεση FF Group», καθώς εγείρονται πλέον ουσιώδη ζητήματα, που αφορούν στην αξιοπιστία επιχειρήσεων και βασικών μετόχων, κάτι που κινητοποιεί ήδη και το κεντρικό ευρωπαϊκό σύστημα.
Η ευθεία αμφισβήτηση της επάρκειας –για να πραγματοποιήσει ελέγχους σε έναν πολυεθνικό όμιλο όπως είναι το FF Group– μιας άγνωστης κινεζικής εταιρείας, της Ecovis, και το κυρίαρχο ερώτημα που έθεσε το fund Quintessential Capital Management για το πώς ένα τόσο μεγάλο όνομα με τζίρο πάνω από 1 δισ. δολ. παγκοσμίως δεν χρησιμοποιεί μία από τις εγνωσμένου κύρους και αποδοχής ελεγκτικές εταιρείες (τις περίφημες BIG4) προσδίδουν νέα διάσταση σε έναν «πόλεμο» που διεξάγεται διεθνώς (και στη χώρα μας) για τη νομή μιας «πίτας» δισεκατομμυρίων.
Οι BIG 4, ΚPMG, PwC, Deloitte και EY (Ernst & Young), είχαν το 2016 έσοδα πάνω από 120 δισ. (40 από την παροχή των ελεγκτικών υπηρεσιών, 28 από υπηρεσίες φορολογικού σχεδιασμού, 49 από συμβουλευτικές υπηρεσίες), 2.916 γραφεία σε 186 περιοχές του πλανήτη (τα 43 σε φορολογικούς παραδείσους) και απασχολούσαν πάνω από 880 χιλιάδες εργαζομένους/συνεργάτες.
Οι BIG 4 –που στην ελληνική αγορά αναπτύχθηκαν σταδιακά, μετά το άνοιγμα του επαγγέλματος και των αιτιάσεων των δανειστών– ελέγχουν πλέον τη μερίδα του λέοντος από τις μεγάλες εισηγμένες στο χρηματιστήριο, και όχι μόνο, επιχειρήσεις, τους τραπεζικούς ομίλους και εξαγωγικές εταιρείες, που, λόγω της παρουσίας τους σε αγορές του εξωτερικού, χρειάζονται έλεγχο/πιστοποίηση από οίκους της εμβέλειας των «τεσσάρων μεγάλων».
Ο κύριος λόγος για να χρησιμοποιήσει μια εταιρεία έναν από τους «τέσσερις μεγάλους» ή κάποια από τις 45 και πλέον μικρότερες εταιρείες-μέλη της Επιτροπής Λογιστικής Πιστοποίησης & Ελέγχων (ΕΛΤΕ) είναι ο οικονομικός. Η συνεργασία με έναν μεγάλο οίκο μπορεί να ξεκινά από τις 500 χιλ. ευρώ-1 εκατ. για έναν όμιλο του μεγέθους του FF Group και να φτάνει τα 3 και 4 εκατ. (ετησίως) αν πρόκειται για έναν από τους 4 συστημικούς τραπεζικούς ομίλους. Αντιθέτως, τα κόστη των μικρότερων είναι πολύ χαμηλότερα.
Μια άλλη παράμετρος σχετίζεται με τη χρονική διάρκεια που μπορεί μια εταιρεία να έχει για ελεγκτή έναν οίκο, περίοδος που δεν ξεπερνά τα 4 συνεχόμενα έτη και τα 10 αν μεσολαβήσει μια οικονομική χρήση με άλλον ελεγκτή. Ήδη, οι δανειστές πιέζουν για την αυστηροποίηση του πλαισίου λειτουργίας του κλάδου, με την ΕΛΤΕ να έχει στο 7μελές ΔΣ έναν εκπρόσωπο της ΤτΕ (Αντώνιος Βλυσίδης) και έναν της Κεφαλαιαγοράς (Ξενοφών Αυλωνίτης).
Ισχυρό ατού των «τεσσάρων μεγάλων» η διεθνής παρουσία τους, που τους επιτρέπει να διενεργούν επιτόπιο έλεγχο και να έχουν επαρκέστερη ενημέρωση για έναν πολυσχιδή όμιλο όπως το FF Group, που διαφημίζει την παρουσία του σε 31 χώρες.
