Υπάρχουν περισσότερα από 510 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασης στην επιφάνεια της Γης, αλλά λιγότερο από το 30% αυτών καλύπτεται από τη γη. Τα υπόλοιπα είναι νερό, με τη μορφή απέραντων ωκεανών…
Το παρακάτω infographic χρησιμοποιεί δεδομένα κυρίως από τη Διεύθυνση Στατιστικής των Ηνωμένων Εθνών (UNSD) για να κατατάξει τις χώρες του κόσμου με βάση το μερίδιό τους στην επιφάνεια της Γης.
Πως κατανέμονται τα μερίδια των χωρών στην επιφάνεια της Γης
Οι μεγαλύτερες χώρες ανά έκταση είναι η Ρωσία (3,35%), ο Καναδάς (1,96%) και η Κίνα (1,88%).
Μαζί καταλαμβάνουν περίπου το 7,2% της επιφάνειας της Γης. Η Ρωσία είναι τόσο μεγάλη που ακόμα κι αν διαιρούσαμε τη χώρα μεταξύ των ασιατικών και ευρωπαϊκών τμημάτων της, αυτές οι νέες περιοχές θα εξακολουθούσαν να είναι οι μεγαλύτερες στις αντίστοιχες ηπείρους τους.
Η Ανταρκτική, αν και δεν είναι χώρα, καλύπτει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσό γης συνολικά στο 2,75%. Εν τω μεταξύ, τα άλλα έθνη που ξεπερνούν το 1% της έκτασης περιλαμβάνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες (1,87%), τη Βραζιλία (1,67%) και την Αυστραλία (1,51%).
Οι υπόλοιπες 195 χώρες και περιοχές κάτω του 1%, συνδυαστικά, αντιπροσωπεύουν το υπόλοιπο μισό της γης. Μεταξύ των μικρότερων χωρών του κόσμου είναι τα νησιωτικά έθνη της Καραϊβικής και του Νοτίου Ειρηνικού Ωκεανού. Ωστόσο, το μικρότερο από τα μικροσκοπικά είναι η Πόλη του Βατικανού και το Μονακό, τα οποία συνδυαστικά κατέχουν συνολική έκταση μόλις 2,51 km².
Το υπόλοιπο 70% της επιφάνειας της Γης είναι νερό: 27% χωρικά ύδατα και 43% διεθνή ύδατα ή περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίας.
Περιοχές πέρα από την εθνική δικαιοδοσία
Στο παρελθόν, τα έθνη ακολούθησαν το δόγμα της ελευθερίας της θάλασσας, μια αρχή του 17ου αιώνα που περιορίζει τη δικαιοδοσία των ωκεανών σε μια στενή περιοχή κατά μήκος της ακτογραμμής ενός έθνους. Οι υπόλοιπες θάλασσες δεν ανήκαν σε κανένα έθνος και ήταν ελεύθερες για εξερεύνηση και εκμετάλευση.
Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε τον 20ο αιώνα, αλλά μέχρι τα μέσα του αιώνα έγινε μια προσπάθεια επέκτασης των εθνικών αξιώσεων καθώς ο ανταγωνισμός για υπεράκτιους πόρους έγινε όλο και πιο έντονος και η ρύπανση των ωκεανών αποτέλεσε ζήτημα μείζονος σημασίας.
Το 1982, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν το δίκαιο της θαλάσσιας σύμβασης που επέκτεινε το διεθνές δίκαιο για τα εξω-εδαφικά ύδατα. Η σύμβαση καθιέρωσε δικαιώματα ελευθερίας πλοήγησης και έθεσε χωρικά θαλάσσια όρια 12 μιλίων (19 χλμ.) υπεράκτια με αποκλειστικές οικονομικές ζώνες έως και 200 μίλια (322 χλμ.), επεκτείνοντας την επιρροή μιας χώρας στους θαλάσσιους πόρους.
Έχει σημασία το μέγεθος;
Το μέγεθος των χωρών είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής, της οικονομίας, της ιστορίας και της γεωγραφίας. Με απλά λόγια, τα σύνορα μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου.
Το 1946, υπήρχαν 76 ανεξάρτητες χώρες στον κόσμο, και σήμερα υπάρχουν 195.
Υπάρχουν δυνάμεις που ενώνουν ή χωρίζουν τοπία με την πάροδο του χρόνου. Ενώ η φυσική γεωγραφία παίζει ρόλο στην ταυτότητα των εθνών, ο Σεΐχης Ζαΐντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναχάν, ο πρώην κυβερνήτης των ΗΑΕ, ένα μικρό έθνος του Κόλπου, το έθεσε ίσως καλύτερα:
«Μια χώρα δεν μετριέται από το μέγεθος της περιοχής της στον χάρτη. Μια χώρα μετριέται πραγματικά από την κληρονομιά και τον πολιτισμό της. “
Visual Capitalist
