Ολο και πυκνώνουν οι εξελίξεις στο επιχειρηματικό, επενδυτικό πεδίο, με αποτέλεσμα χρηματιστηριακοί παράγοντες να μιλούν ανοιχτά πλέον, για “θερμό καλοκαίρι”. Το πώς θα κινηθεί το χρηματιστήριο μας είναι συνάρτηση πολλών (και σύνθετων) παραμέτρων
αρκετών δε εξωγενών (με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την γενικότερη τάση) ωστόσο μία σειρά γεγονότων έρχεται να καταδείξει πως και κεφάλαια (προς επένδυση) υπάρχουν, και καλές εταιρείες (προς πώληση) αλλά και περιθώριο ορισμένα deals να αποτιμηθούν υψηλά ebitda (πάνω από τον μέσο όρο της αγοράς).
Ηδη τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν αρκετά νέα, που είτε άμεσα είτε έμμεσα θα έχουν και χρηματιστηριακό αποτύπωμα. Σε εύλογο (επενδυτικό) χρόνο. Η υπέρ κάλυψη του εταιρικού ομολόγου της Costamare, επιβεβαιώνει την πεποίθηση, πως “χρήμα υπάρχει” (πολύ δε περισσότερο σε ένα περιβάλλον-σχεδόν- μηδενικών επιτοκίων) πολύ δε περισσότερο από την στιγμή, που ο εκδότης αποτελεί εγγύηση. Το όνομα Κωνσταντακόπουλος δεν χρήζει συστάσεων.
Το deal πώλησης της Chipita στην Mondelez, έδειξε πως ένα διεθνές success story (του Σπύρου Θεοδωρόπουλου) μπορεί να φτάσει να αποτελέσει το αντικείμενο του.. πόθου για έναν όμιλο, του βεληνεκούς του αμερικανικού κολοσσού. Και μάλιστα με όρους ebitda, που- συγκριτικά- “δείχνουν” πως ένα μέρος των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών είναι υποτιμημένο. Η πώληση της Cardlink στην Worldline, δείχνει πως μία δραστηριότητα μπορεί να υπέρ-μεγεθυνθεί σε σχετικά σύντομο (επιχειρηματικό) διάστημα και να φτάσει να αξίζει-περί- τις δέκα φορές περισσότερο μέσα σε μόλις μία 7ετία. Προφανώς και πρόκειται για “ενός ανδρός αρχή.. επίτευγμα”, που ακούει στο όνομα Φέσσας. Και μόνο το γεγονός, πως ένας όμιλος όπως ο γαλλικός “βλέπει” στην Ελλάδα για να αποκτήσει ακόμη μία εταιρεία σε μία συγκυρία που ο κλάδος ηλεκτρονικών πληρωμών παγκοσμίως συγκεντρώνεται σε 5-6 “χέρια” (η ιταλική Nexi ήταν επίσης ενδιαφερόμενη, με την συμφωνία να χαλάει στο παρά 1′ ) έχει την σημασία του. Ομως και η άνετη κάλυψη της ΑΜΚ της Aegean επιβεβαιώνει, πως ονόματα όπως Βασιλάκης, Λασκαρίδης, Κωνσταντακόπουλος επενδύουν στην προοπτική επαναφοράς του τουρισμού. Και στην προσπάθεια τους αυτή συντάσσονται ονόματα των Δαυϊδ και Ιωάννου, προφανώς και κάτι δείχνει.
Ωστόσο θα επιχειρήσω μία αντιδιαστολή σε όλα τα ανωτέρω, και θα αναφερθώ στην απόκτηση της Καλλιμάνης από την Dardanel. Το γεγονός και μόνο, πως μία ελληνική εταιρεία “αφήνεται” να πέσει σε τουρκικά χέρια- σε καιρούς πονηρούς, για τα εθνικά ζητήματα- αναδεικνύει την ένδεια του εγχώριου συστήματος, την έλλειψη οράματος και “επιχειρηματικού πατριωτισμού”. Και αναφέρομαι στο πολιτικό, το τραπεζικό, το επιχειρηματικό/επενδυτικό σύστημα. Πολλώ δε μάλλον, όταν η Dardanel συμφωνεί με το εγχώριο τραπεζικό σύστημα για εξαγορά χρέους της εταιρείας 62,3 εκατ. έναντι 6 εκατ.. Δηλαδή δίνεται ένα “κούρεμα” της τάξης του 90% και ρωτώ τους αναγνώστες μας, σε μία αντίστροφη περίπτωση θα υπήρχε έστω και 1 στις 1.000 πιθανότητα μία.. Dardanel να περνούσε σε μία.. Καλλιμάνης; Η απάντηση σας, προς επίρρωση της προσέγγισης μου, ενδεικτικής της αβελτηρίας του εγχώριου συστήματος.
……………………..
Πηγή: ΧΡΗΜΑ WEEK, 01/06/2021
