Σπύρος Αξαρλής
Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ αυξάνεται σταθερά όλα αυτά τα χρόνια. Από το 2000 έως το 2023, αυξήθηκε από 5,7 τρισεκατομμύρια σε 31,4 τρισεκατομμύρια δολάρια, που είναι περισσότερο από το 100% του ΑΕΠ των ΗΠΑ .
Η πιο μεγάλη αύξηση του εθνικού χρέους των ΗΠΑ σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό το ποσό περιλαμβάνει τις δαπάνες που προκύπτουν από τον νόμο περί ανακούφισης και οικονομικής ασφάλειας για τον κορωνοϊό (CARES), του νόμου για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού των οικογενειών (FFCRA), του νόμου περί ενοποιημένων πιστώσεων και του νόμου για το αμερικανικό σχέδιο διάσωσης του 2021.
Αυτά τα πακέτα περιλάμβαναν μια σειρά από μέτρα οικονομικής στήριξης, συμπεριλαμβανομένων άμεσων πληρωμών σε ιδιώτες, αυξημένα επιδόματα ανεργίας, δάνεια και επιχορηγήσεις για επιχειρήσεις, καθώς και χρηματοδότηση για ιατρικές εγκαταστάσεις και διανομή εμβολίων. Πρόκειται για την ίδια λογική με αυτή των «χρημάτων ελικοπτέρου» που εξασφάλισαν τη σχετική σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εκείνη την περίοδο.
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Η επικείμενη συζήτηση για το ανώτατο όριο του χρέους τον Ιούνιο είναι πιθανό να είναι προκαταρτική, πριν ληφθεί η αναπόφευκτη απόφαση.
Η υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν ζητάει τακτικά από τους βουλευτές, να αυξάνουν το ανώτατο όριο του χρέους. Κατά τη γνώμη της, η άρνηση αύξησης θα μπορούσε να είναι καταστροφική για την οικονομία των ΗΠΑ. Η Γέλεν επισήμανε ότι, το ανώτατο όριο του χρέους είχε αυξηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και ότι η αποτυχία αύξησης του τώρα, θα ήταν άνευ προηγουμένου και θα οδηγούσε σε χρεοκοπία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, φυσικά, υπάρχουν και οι πολέμιοι τέτοιων μέτρων. Για παράδειγμα, ο βουλευτής από την Αριζόνα Άντι Μπιγκς. Κατά τη γνώμη του, το ανώτατο όριο του χρέους δεν πρέπει να αυξηθεί χωρίς σημαντικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες.
Το διαρθρωτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού των ΗΠΑ καλύπτεται εδώ και δεκαετίες με την έκδοση ομολόγων του Δημοσίου, τα οποία, μάλιστα, επιβάλλονται στους επενδυτές σε όλο τον κόσμο ως αδιαμφισβήτητη επένδυση κεφαλαίων.
Εάν κάποια χώρα δεν δείξει επαρκές ενδιαφέρον για τα χρεόγραφα των ΗΠΑ, τότε γρήγορα προκύπτουν προβλήματα με τη χρηματοδότηση τοπικών έργων από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και μεγάλους τραπεζικούς ομίλους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι οικονομικές δομές των ΗΠΑ καταφεύγουν σε άμεση πίεση, οργανώνοντας τοπικές οικονομικές κρίσεις και ταραχές.
Η αύξηση του χρέους μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την οικονομία μακροπρόθεσμα. Εάν το προεξοφλητικό επιτόκιο παραμείνει υψηλό, η κυβέρνηση θα πρέπει να ξοδέψει περισσότερα χρήματα πληρώνοντας τόκους για τα ομόλογα που πουλήθηκαν. Αυτό θα μειώσει το ποσό των κεφαλαίων για άλλα κυβερνητικά προγράμματα. Ένα υψηλό επίπεδο χρέους μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια εμπιστοσύνης στην οικονομία των ΗΠΑ από την πλευρά των ξένων επενδυτών και, ως εκ τούτου, σε μείωση της αξίας του δολαρίου. Ωστόσο, στο πλαίσιο της δυνατότητας επίτευξης απεριόριστης χρηματοδότησης, αυτά τα επιχειρήματα πιθανότατα δεν θα ληφθούν υπόψη.
Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2050
Σύμφωνα με τη μακροπρόθεσμη πρόβλεψη του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου, το ανώτατο όριο του χρέους αναμένεται να ξεπεραστεί το 2033 και το 2050 τις επόμενες δεκαετίες.
Με την επιφύλαξη του αμετάβλητου της ισχύουσας νομοθεσίας, το 2033 το δημόσιο χρέος θα είναι περίπου 39,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 118% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Μέχρι το 2050, το δημόσιο χρέος θα είναι περίπου 95,0 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό θα ήταν μια σημαντική αύξηση σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα, με το χρέος που προβλέπεται να αντιστοιχεί περίπου στο 195% του ΑΕΠ εκείνη την εποχή.
Ο μέσος ρυθμός αύξησης του δημόσιου χρέους από το 2023 έως το 2033 θα είναι περίπου 2% ετησίως και την περίοδο έως το 2050 θα είναι περίπου 4,4% ετησίως.
Η πρόβλεψη για το δημόσιο χρέος μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με τις μελλοντικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις. Οι υπολογισμοί βασίζονται στην υπόθεση ότι οι βουλευτές των ΗΠΑ θα συνεχίσουν να αυξάνουν το ανώτατο όριο του χρέους εάν είναι απαραίτητο, αποτρέποντας την αθέτηση υποχρεώσεων.
Σε τελική ανάλυση, αναμένεται να έχουμε μια συνολική αύξηση του δημόσιου χρέους 63,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων έως το 2050, που αντιστοιχεί κατά μέσο όρο σε ετήσια αύξηση περίπου 2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.
Αυτό είναι περίπου το ήμισυ των κονδυλίων που δαπανήθηκαν για την αντιστάθμιση των συνεπειών της πανδημίας. Με το τρέχον προεξοφλητικό επιτόκιο της Fed στο 5%, μια αύξηση του δημόσιου χρέους θα μπορούσε θεωρητικά να προσφέρει επαρκή ρευστότητα στην οικονομία με σχετικό έλεγχο του πληθωρισμού. Ο κύριος στόχος της Fed και του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ τώρα είναι να διατηρήσουν τους ρυθμούς ανάπτυξης και να αποτρέψουν μια απότομη αύξηση του πληθωρισμού.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, φαίνεται πολύ πιθανό όχι απλώς μια εφάπαξ αύξηση του ανώτατου ορίου χρέους, αλλά η υιοθέτηση ενός προγράμματος αύξησής του, το οποίο θα επιτρέψει τον προγραμματισμό μακροπρόθεσμων επενδύσεων, με περίοδο απόσβεσης άνω των 5 ετών. Και η πλειοψηφία αυτών των επενδύσεων θα κατευθυνθεί σε τομείς υψηλής τεχνολογίας, στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της οικονομίας των ΗΠΑ.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αύξηση θα βοηθήσει στη διατήρηση του όγκου της δημοσιονομικής χρηματοδότησης για πολλά κυβερνητικά προγράμματα και θα βοηθήσει τις επιχειρήσεις να ανταγωνίζονται για τις παγκόσμιες αγορές.
Για παράδειγμα, το πρόγραμμα μετεγκατάστασης της παραγωγής υψηλής τεχνολογίας από την ΕΕ στις ΗΠΑ βάσει του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού (IRA) έδειξε την αποτελεσματικότητά του. Παρόμοια προγράμματα μπορεί να υπάρξουν και σε άλλους τομείς της οικονομίας των ΗΠΑ.
Από κοινωνική άποψη, η αύξηση του ανώτατου ορίου του χρέους θα επιτρέψει τη συνεχιζόμενη πλήρη χρηματοδότηση των προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης, τα οποία μπορούν να εγγυηθούν επαρκή εσωτερική πολιτική σταθερότητα. Ένα σημαντικό μέρος του δημόσιου χρέους μπορεί να απορροφηθεί στην εγχώρια αγορά των ΗΠΑ από αμοιβαία κεφάλαια, συνταξιοδοτικά ταμεία, τράπεζες και νοικοκυριά.
Ο τεράστιος στρατιωτικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ θα χρηματοδοτηθεί επίσης σε μεγάλο βαθμό από νέα επίπεδα δημόσιου χρέους.
Για την παγκόσμια οικονομία, αυτό θα σημαίνει τη διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού συστήματος. Οι χώρες που έχουν χάσει την πολιτική και οικονομική τους κυριαρχία θα γίνουν στην πραγματικότητα οικονομικοί δωρητές των ΗΠΑ και καταναλωτές νέου αμερικανικού δημόσιου χρέους.
Τώρα η τραπεζική κρίση στην ΕΕ αναγκάζει τις κεντρικές τράπεζες αυτών των χωρών να προσελκύσουν τεράστια ποσά δολαρίων για να αποτρέψουν την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Η απλή ενεργοποίηση μιας μηχανής εκτύπωσης χρήματος θα μπορούσε να αυξήσει τον πληθωρισμό και να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο ευρώ. Φυσικά, τα δολάρια προσελκύονται με το τρέχον προεξοφλητικό επιτόκιο και άνω.
Για τους ιδιώτες επενδυτές, τα χρεόγραφα σταθερού εισοδήματος των ΗΠΑ γίνονται επίσης πιο ελκυστικά στο πλαίσιο του χαμηλότερου προεξοφλητικού επιτοκίου στην Ευρωζώνη. Αυτό συμβάλλει στη ροή ιδιωτικών κεφαλαίων από την ΕΕ προς τις ΗΠΑ.
Για τις χώρες που δεν θέλουν να καταστούν δωρητές των ΗΠΑ, η δημιουργία ενός εναλλακτικού συστήματος χρηματοδότησης και πληρωμών θα καταστεί ακόμη πιο επείγουσα, οπότε αναμένονται τα επόμενα βήματα.
Πηγή: https://www.geoeurope.org/2023/04/11/to-dimosio-xreos-ton-ipa/
