Έφυγε από τη ζωή ο «πατριάρχης» της γνωστής εταιρείας ειδών ανδρικής ένδυσης DUR Νίκος Δούρος, μια πολυσχιδής και ιδιαίτερα δυναμική προσωπικότητα.
Υπήρξε επί πολλά χρόνια πρόεδρος των Ρόταρι, Πρόεδρος στο Επιμελητήριο Αχαΐας καθώς και Πρόεδρος στον Οργανισμό Λιμένα Πάτρας. Επίσης υπήρξε αντιπρόεδρος στον Σύνδεσμο Εξαγωγέων Ελλάδας.
Στην Παλαιά Βουλή το 2011, βραβεύτηκε από την πρεσβεία της Ουγγαρίας με το Μεγάλο Σταύρο του Τάγματος των Λεγεώνων, σαν τον καλύτερο πρόξενο της Ελλάδας Έζησε μια «γεμάτη» ζωή, αφήνοντας το επιχειρηματικό και κοινωνικό του στίγμα έντονο τόσο στην Πάτρα, όσο και εκτός Πατρών, ενώ ευτύχησε να αποκτήσει με την σύζυγό του Μαρία τρία παιδιά. Είχε μεγάλη αγάπη για τα πολιτιστικά τεκταινόμενα της πόλης.
Ο Νίκος Δούρος, ένα από τα έξι παιδιά μιας αγροτικής οικογένειας, από την Κοντοβάζαινα Αρκαδίας, με μεγάλη κλήση στα γράμματα, όπως είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του ήθελε να γίνει στρατιωτικός γιατρός. Ομως, για να έχει το δικαίωμα να φοιτήσει στη συγκεκριμένη σχολή, έπρεπε να διαθέτει πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Και το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν χαρακτηρισμένος αριστερός δεν του αφήνει κανένα περιθώριο. Ούτε καν να ονειρεύεται… Έφυγε τη δεκαετία του ’50 από την Αρκαδία και ήρθε στην Πάτρα όπου ένας μακρινός συγγενής της οικογένειας που διατηρούσε στην πόλη μια μικρή βιοτεχνία ειδών ένδυσης του προσέφερε δουλειά: να γίνει πλασιέ.
Με δύο βαλίτσες γεμάτες εμπόρευμα, ο νεαρός Νίκος Δούρος περνάει απέναντι, στη Ναύπακτο, και γυρίζει από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό. Ταξιδεύοντας με τα ξεχαρβαλωμένα λεωφορεία των ΚΤΕΛ εκείνης της εποχής, σε ένα οδικό δίκτυο ρημαγμένο στο μεγαλύτερο μέρος του από τον πόλεμο, φτάνει μέχρι την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα.
Το ταξίδι θα επαναληφθεί πολλές φορές. Ο Νίκος Δούρος πολύ γρήγορα αποκωδικοποιεί τον κόσμο του ενδύματος, βλέπει τα κενά της αγοράς, αποκτά καλές σχέσεις με εμπόρους, καταλαβαίνει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές επιλέγουν ρούχα. Σύντομα αποφασίζει να μην είναι πια «υπαλληλάκι», όπως λέει, αλλά να φτιάξει τη δική του επιχείρηση. Καλεί μάλιστα στην Πάτρα τους αδελφούς του, Παναγιώτη και Ανδρέα, και τους γονείς του, για να τον βοηθήσουν.
Κάπως έτσι, το 1960 γεννιέται η «Νίκος Δούρος και αδελφοί», μια ταπεινή οικοτεχνία που παρασκευάζει και διαθέτει στην αγορά εσώρουχα και κάλτσες. Επόμενο βήμα, η δημιουργία βιοτεχνίας.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας – και της χώρας, και της οικογένειας Δούρου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν έχει ήδη δρομολογηθεί η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ γεννιέται η DUR.
Με νέο όνομα, με το γνωστό λογότυπο με την κόκκινη τελεία και μια στροφή στο ποιοτικό ανδρικό ντύσιμο. Τη δεκαετία του ’90 το brand name έχει πια καθιερωθεί και η θέση της εταιρείας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό εδραιώνεται. Το 1992 η Dur ανοίγει το πρώτο κατάστημά της στην Αθήνα, στην οδό Τσακάλωφ. Τα μπλουζάκια της γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή, οι επενδύσεις ολοένα και μεγαλύτερες. Ο Παναγιώτης Δούρος φεύγει από τη ζωή από το 1997. Δεν θα προλάβει να δει την είσοδο της εταιρείας στο χρηματιστήριο, το 2000.
Σήμερα η DUR, η αμιγώς ελληνική εταιρεία ανδρικής ένδυσης, με έδρα την Πάτρα, διαθέτει ένα ευρύ δίκτυο 30 καταστημάτων λιανικής πώλησης σε ολόκληρη την Ελλάδα με την επωνυμία DUR, συμπεριλαμβανομένων και των shop in shop, ενώ υποστηρίζεται από ένα εξίσου ισχυρό δίκτυο χονδρικής.
Πηγή: thebest.gr
