Όσα είχε πει την περασμένη Πέμπτη επανέλαβε ο Γιάννης Δραγασάκης από το βήμα της βουλής αναφορικά με τα κόκκινα δάνεια, διαμορφώνοντας ένα ιδιαιτέρως ανησυχητικό κλίμα για το ποια θα είναι η οριστική κατάληξη στο φλέγον ζήτημα του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο κίνδυνος της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών σε λιγότερο από 10 ημέρες έρχεται και πάλι στο προσκήνιο δια των λεγομένων του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.
Ανοικτό επισημαίνει ο Γιάννης Δραγασάκης πως είναι το ενδεχόμενο να κληθούν οι φορολογούμενοι να ενισχύσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Όπως υποστήριξε, εάν δεν δοθεί στο πρόβλημα η σωστή λύση τότε οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφαλαία που θα τα πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι.
Στην απόπειρά του ν’ απαντήσει στην κριτική που προκάλεσε η πρώτη του δήλωση περί ανακεφαλαιοποίησης μίλησε στην Ολομέλεια της Βουλής για 4 αυτονόητες αλήθειες:
- Δεν πρέπει υποτιμήσουμε το γεγονός ότι είμαστε η χώρα με τα περισσότερα κόκκινα δάνεια την Ευρώπη. Ηταν 97 δισ. ευρώ το 2014 και από τότε αρχίζει η μείωση τους αλλά παραμένουν υψηλά και πρέπει να τα μειώσουμε
- Δεν έχουμε λύσεις manual. Δεν είναι κάτι που με αυτόματο πιλότο ή μια απλή λύση λύνεται. Πρεπει να δούμε τι γίνεται στην Ευρώπη να δούμε διεθνείς πρακτικές. Για παράδειγμα έχουμε πρόταση απο την Τράπεζα της Ελλάδος και τον κ. Στουρνάρα και απο ΤΧΣ. Πρέπει κάθε λύση να τη συζητούμε και να βλέπουμε τα θετικά και τα αρνητικά
- Αν δεν προσέξουμε μπορεί να κάνουμε τέτοιες ρυθμίσεις που να οδηγήσουν τις τράπεζες να χρειαστούν νέα κεφάλαια. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η λύση που προτείνει π.χ. το ΤΧΣ και επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομικών θα απαιτήσει εγγύηση δημοσίου
- Δυστυχώς αυτά τα νέα κεφάλαια ενδεχομένως να κληθεί να τα βάλει πάλι ο Έλληνας φορολογούμενος. Αν υποθέσουμε πως μια τραπεζα έχει ανάγκη από κεφάλαια μπορεί να τα βρει εκ των ενόντων. Για παράδειγμα η Eurobank επεξεργάζεται σχεδιο ενσωματώνοντας μια θυγατρική της. Ειναι μια λύση. Άλλη λύση ειναι να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία αν έχει. Αν δεν γίνεται μπορει να χρειαστεί ή να θελήσει το δημόσιο όπως παλιά να βάλει κεφάλαια»
