Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Η μέθοδος είναι παλιά. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Τα συμφέροντα είναι πολλά και απλώς τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση γιατί κάθε μέρα που περνά, οι κυβερνητικές αβελτηρίες σβήνουν το μέλλον των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων και ανοίγουν νέους δρόμους ευκαιριών και κερδών για τους προμηθευτές του εξωτερικού.
Τα ΕΑΣ οδηγούνται στην καταστροφή απλώς οι πολιτικοί προϊστάμενοι προσπαθούν να αποφύγουν την σύμπτωση του αναπόφευκτου με τη δική τους θητεία.
Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (Ε.Α.Σ.) αποτελούν την συνέχεια της ΠΥΡΚΑΛ και της Ε.Β.Ο. , δύο ιστορικών αμυντικών βιομηχανιών. Είχαν βρεθεί στον κολοφώνα της δόξας τους γράφοντας σελίδες στην βιομηχανική ιστορία του τόπου, την εποχή που διοίκηση κι έλεγχο ασκούσε ο όμιλος Μποδοσάκη.
Η οικονομική κρίση έφερε την εταιρία σταδιακά σε αδιέξοδο. Το Ελληνικό Κράτος δεν μπορούσε να χρηματοδοτεί ετήσια πρωτογενή ταμειακά ελλείμματα της τάξης των 80-100 εκατ. Ευρώ.
Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού αποφάσισε να ασχοληθεί για την νομιμότητα των επιδοτήσεων που είχαν δοθεί την περίοδο 2004-2011 ύψους περίπου 1 δις. Ευρώ.
- Ο στόχος για επιστροφή των ΕΑΣ σε ιδιωτική ιδιοκτησία και διοίκηση , το 2012, απέτυχε όταν οι τρεις αρχικά ενδιαφερόμενοι οίκοι «άνοιξαν» τους φακέλους με τα οικονομικά στοιχεία της εταιρίας (χρέη 1 δις. Ευρώ, εκκρεμής έλεγχος νομιμότητας επιδοτήσεων κ.λ.π.) και της απασχόλησης (1 εργάτης με 1,7 υπάλληλοι).
- Το ενδιαφέρον μια μεγάλης Αμερικανικής εταιρίας για πυρομαχικά παραγωγής Ε.Α.Σ. απέτρεψε το κλείσιμο της εταιρίας το 2013. Εκείνη την εποχή τόσο η Τρόικα όσο και το οικονομικό επιτελείο της τότε κυβέρνησης επέμειναν να οδηγηθεί η εταιρία σε εκκαθάριση.
Το 2013 διαμορφώθηκε -εκείνη την εποχή ΑνΥΕΘΑ ήταν η Φώφη Γεννηματά – ένα νέο επιχειρησιακό σχέδιο σε συμφωνία με την Τρόικα, με επίκληση του άρθρου 346 της Σ.Λ.Ε.Ε. (νομιμότητα επιδοτήσεων εφόσον αφορούν θέματα εθνικής άμυνας).
Το σχέδιο προέβλεπε:
- μείωση του κόστους λειτουργίας της εταιρίας (οικονομίες κλίμακας, μετεγκαταστάσεις και συγχωνεύσεις, περιορισμό εργοστασίων από πέντε σε τρία, μείωση προσωπικού με μετατάξεις, αναδιάρθρωση γραμμών παραγωγής κ.λ.π.),
- αύξηση εσόδων σε ετήσια βάση της τάξεως των 60-70 εκατ. Ευρώ από ένα πακέτο συμβάσεων εσωτερικού και εξωτερικού συνολικού ύψους πάνω από 250 εκατ. Ευρώ
- χρηματοδοτική ενίσχυση 40 εκατ. Ευρώ για επανεκκίνηση της εταιρίας.
Στο τέλος του 2014 οι στόχοι του επιχειρησιακού είχαν επιτευχθεί και για πρώτη φορά η εταιρία είχε θετικό EBITDA (!) και ανέμενε με αισιοδοξία την επιθεώρηση του 2015.
To 2015 όμως τα πολιτικά δεδομένα άλλαξαν.
Οι νέοι πολιτικοί “υπεύθυνοι”, Ήσυχος και Τόσκας, ανακοίνωσαν ότι δεν δεσμεύονται από το επιχειρησιακό σχέδιο και τους στόχους του, εξήγγειλαν μόνιμες προσλήψεις, διατήρηση των πέντε εργοστασίων και άλλα ευχάριστα παραμύθια.
Η μείωση του σταθερού κόστους λειτουργίας της εταιρίας δεν επιτεύχθηκε και υπήρξε απόκλιση εσόδων, σε σχέση με τους προυπολογισμούς, της τάξεως των 70% έως 80%!!!.
Η εταιρία επανήλθε στον γνωστό τρόπο αντιπαραγωγικής και ελλειμματικής λειτουργίας.
Η διαφορά από το παρελθόν ήταν ο τρόπος κάλυψης των ελλειμμάτων.
- Στο παρελθόν, τα ελλείμματα καλύπτονταν μέσω έκδοσης εγγυήσεων του δημοσίου και τραπεζικής χρηματοδότησης
- Μετά το 2014, με συνεχείς νομοθετικές ρυθμίσεις απαλλαγής υποχρεώσεων προς ασφαλιστικά ταμεία και εφορία, μη εξυπηρέτηση υποχρεώσεων (προμηθευτές, αγορές υλικών, λογαριασμοί ΔΕΚΟ κ.λ.π.), σε χρήση της επιδότησης των 40 εκατ. Ευρώ και των προκαταβολών νέων συμβάσεων και με την πώληση του εργοστασίου της για την καταβολή μισθών.
Ήδη από το 2016 ήταν σαφές που οδηγούσαν τα πράγματα.
Σήμερα, η εταιρία με πάνω από 100 εκατ. Ευρώ ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και με τζίρους που δεν ξεπερνούν τα 16-17 εκατ. Ευρώ οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε εκκαθάριση ή ακόμα και σε κλείσιμο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γνωρίζει από καιρό αυτή την εξέλιξη. Η προσπάθεια όλων των «υπευθύνων» είναι απλά να μην γίνουν όλα τα δρομολογημένα γεγονότα στην δική τους περίοδο διακυβέρνησης.
“Όχι στη δική μου βάρδια”…
