Εάν καταβάλλονταν κανονικά ο ΦΠΑ, που αναλογεί στις συναλλαγές, αγοραπωλησίες κ.λ.π καθημερινές πράξεις πολιτών, φορολογουμένων θα μπορούσε να βγει το εξοπλιστικό πρόγραμμα των 10 δισ. μέσα σε λιγότερο από 2 χρόνια.
Υπερβάλλουμε; Μάλλον όχι. Αναφερόμαστε στα “εξοπλιστικά” και λόγω της συγκυρίας και με αφορμή την συναίσθηση/συνειδητοποίηση που θα έπρεπε να δείχνουμε.
Ομως όχι, καθώς κάθε χρόνο χάνεται το 31% των εσόδων από τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας που παράγουν οι αλυσίδες της οικονομίας μας.
Οι απώλειες είναι τεράστιες, σχεδόν 7 δισ. ( ! ) ετησίως, ποσό που ισούται με 3 φορές τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ, επιπρόσθετος φόρος που είχε επιβληθεί ακριβώς λόγω της θηριώδους φοροαποφυγής. Μύλος, αλλά έτσι δεν πάμε πουθενά.
Για να είμαστε ακριβείς, σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, η ελληνική οικονομία παράγει ΦΠΑ ύψους 22 δισ. αλλά εισπράττονται λιγότερα από 15 δισ. δηλαδή μία…χοάνη 7 δισ.
Το δυσάρεστο είναι, πως πρόκειται για ένα από τα “ελληνικά αθλήματα” και όχι από τα…κατορθώματα των “τεμπέληδων του Νότου” (κάποια στιγμή, ας πάψουμε να καλυπτόμαστε, πίσω από αυτή την…καραμέλα).
Και αυτό, διότι στην οικονομία της Ισπανίας παράγονται έσοδα (αντίστοιχου ) ΦΠΑ 75 δισ. και εισπράττονται 74 δισ. Αλλά και στην Πορτογαλία, μέγεθος, σχεδόν, ισοδύναμο με το δικό μας, παράγονται 19 δισ. και στα δημόσια ταμεία καταλήγουν 17,4 δισ. Καταλαβαίνει κάποιος, γιατί οι Πορτογάλοι βγήκαν πιο γρήγορα απ΄ ότι εμείς από τα μνημόνια τους.
Ωστόσο, το ακόμη πιο επικίνδυνο είναι η αίσθηση που διαμορφώνεται σταδιακά. Πρόφαση, σε αρκετές περιπτώσεις οι δραματικές συνέπειες στην οικονομία, την επιχειρηματικότητα, τα νοικοκυριά. Χαλάρωση, σε σημαντικό βαθμό δικαιολογημένη αλλά όχι εξ’ ολοκλήρου. Και νομίζω, πως προς αυτό συμβάλλει και η κυβερνητική πλευρά που δίνει παρατάσεις για τις πληρωμές φόρων, εισφορές κ.λ.π
Ομως, ο ΦΠΑ είναι φόρος/υποχρέωση που προκαταβάλει ο καταναλωτής, άρα αν μία επιχείρηση έχει δραστηριότητα οφείλει να τον πληρώσει στο Δημόσιο.
Ειδάλλως, είναι σαν να…κλείνουν (οι αρμόδιοι ) το μάτι στην φοροδιαφυγή, επιτρέποντας τον ΦΠΑ που πληρώνουν οι καταναλωτές να λειτουργεί εν είδει…κεφαλαίου κίνησης για τους επαγγελματίες.
Τα 7 δισ. είναι θηριώδες ποσό, πολύ δε περισσότερο τώρα, που έχει ανοίξει και η συζήτηση για το κόστος των εξοπλιστικών.
Αμυνα, αποτροπή και εθνική πολιτική απέναντι στον επιθετικό αναθεωρητισμό της Αγκυρας, του Ερντογάν και…ΦΠΑ”κλοπή” δεν συμβαδίζουν.
Και είναι υποχρέωση, αρμοδιότητα, ευθύνη- όπως θέλετε χαρακτηρίστε το- της κυβέρνησης (της εκάστοτε κυβέρνησης) να περιορίσει δραστικά, έστω αυτή την…χοάνη. Πριν μας “καταπιεί” και κυριολεκτικά.
(*) με αφορμή την ανάλυση του Ζώη Τσώλη, από την στήλη Αιχμές, στο οικονομικό ένθετο του Βήματος της Κυριακής.
Από το XΡΗΜΑWEEK, που επανέκαμψε από την Τρίτη, ανανεωμένο και αρκετά ξεκούραστο από τις διακοπές.
