Δυο είναι τα mega deals στον τραπεζικό κλάδο, που έχουν ανατρέψει το σκηνικό και πιθανόν να πυροδοτήσουν εξελίξεις και σε ομιλικό επίπεδο.
- Η μία συμφωνία αφορά στην πώληση από την Τράπεζα Πειραιώς το 80% της εσωτερικής μονάδας επισφαλειών στην σουηδική INTRUM και στην υπογραφή 10ετούς αποκλειστικής σύμβασης διαχείρισης όλων των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, συνολικού ύψους περί τα 27 δισ. ευρώ.
- Η άλλη αφορά στην Εurobank με την διάθεση ενός ανάλογου ποσοστού της θυγατρικής στη διαχείριση επισφαλειών, Financial Planning Services σε έναν από τους μεγαλύτερους διαχειριστές διεθνώς, την PIMCO (με ΑUM στα 1,76 τρισ $) με τον καλιφορνέζικο κολοσσό να αποκτά το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων της Eurobank, NPEs ύψους 25 δισ. ευρώ.
Και μπορεί οι servicers να έχουν αγοράσει πάνω από 50 δισ.€ προσβλέποντας σε μια απόδοση της τάξεως του 40% με 50% με ορίζοντα το τέλος του 2021, ωστόσο μιλάμε για 25+27= 52 δισ. μη εξυπηρετούμενα.
- Εάν σε αυτά προσθέσουμε και άλλα 7 δισ.€ από την συμφωνία Αlpha Bank με Cepal o λογαριασμός ανεβαίνει στα 59 δισ.€ που θα έχουν υπό διαχείριση 3 μεγαθήρια του χώρου, διεθνώς.
Το ερώτημα της στήλης, εντελώς θεωρητικό σήμερα, αλλά…, τι θα γινόταν εάν, παρ΄ευχή, στράβωνε κάτι λ.χ. λόγω διεθνούς συγκυρίας. Γιατί από εδώ και πέρα αυτοί οι 3 mega παίκτες θα λειτουργούν και σε…κάτι, που θα φέρνει περισσότερο σαν…bad bank, τριών διαφορετικών ομίλων.
Και εάν…στράβωνε ακόμη περισσότερο η κατάσταση, ειδικά στην Ευρώπη για τί ποσοστά απόδοσης θα μιλάμε σε μία ήπειρο και συνακόλουθα μίας εγχώριας αγοράς με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Το ερώτημα ΣΗΜΕΡΑ, μπορεί να είναι εντελώς θεωρητικό, όμως ΑΥΡΙΟ εάν…λέμε εάν…στραβώσει κάτι;
