του Βάιου Κρόκου
Τους προβληματισμούς της ασφαλιστικής αγοράς και τις προτάσεις με στόχο τις απαιτούμενες αλλαγές στο Κλιματικό Νόμο (άρθρο 23 υποχρεωτική ασφάλιση νέων κτιρίων σε ζώνες υψηλής τρωτότητας) εξέφρασε κατά τη παρέμβαση του στη κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου με την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ, κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου.
Υπενθυμίζεται πως τόσο η Ένωση όσο και άλλοι αρμόδιοι φορείς του κλάδου έχουν εκφράσει τις αντιθέσεις τους σε σημεία του νόμου όλο το προηγούμενο διάστημα.
“Ο φορέας ασφάλισης στην Ελλάδα λειτουργεί από το 1907 (και στηρίζει) από την πυρκαγιά στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τις πλημμύρες στη Μάνδρα, τη φωτιά στο Μάτι και τις καταστροφές στους Θρακομακεδόνες. Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε μια αύξηση στην ένταση και στη συχνότητα των φυσικών καταστροφών και στη χώρα μας με ένα νούμερο που θα ήθελα να καταθέσω είναι πως στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο, μόνο 16% των κατοικιών είναι ασφαλισμένο.
Στην Ε.Ε. τα αντίστοιχα ποσοστά -και όχι μόνο στις πλούσιες χώρες – είναι στο 70% με 80%, δηλαδή αυτά που είναι ασφαλισμένα. Η μόνη εξοικείωση που έχουν οι Έλληνες ουσιαστικά είναι με την υποχρεωτική ασφάλιση αυτοκινήτου. Το να είμαστε σε τέτοιο ποσοστό ανασφάλιστοι ουσιαστικά κοστίζει τόσο στο Κράτος όσο και στον φορολογούμενο και την ίδια την οικογένεια.
Στην ασφαλιστική αγορά όταν ένα σπίτι είναι ασφαλισμένο, είμαστε εκεί άμεσα και με τα κεφάλαια (υπό το ευρωπαϊκό πλαίσιο φερεγγυότητας Solvency II) αλλά και με την τεχνογνωσία. Αναγνωρίζουμε ότι το Κράτος θέλει, πρέπει όμως και να μπορεί. Δε μπορεί σε όλες τις περιπτώσεις, καθώς δεν υπάρχουν απλά τα κεφάλαια για να καλύψει όλες τις ζημιές όπως πρέπει. Δεν υπάρχει όμως και η ασφαλιστική τεχνογνωσία για να το κάνει”, τόνισε κατά την εισαγωγή του ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ
Αναλύοντας τις λεπτομέρειες γύρω από άρθρο 23 του Κλιματικού Νόμου σημείωσε:
“Είναι προς τη σωστή κατεύθυνση καθώς για πρώτη φορά εισάγει την έννοια της υποχρεωτικότητας. Έχει όμως κάποια πολύ σοβαρά αδύναμα σημεία: περιορίζει την υποχρεωτικότητα σε τόσο μικρές και επικίνδυνες περιοχές με τρόπο που την καθιστά τεχνικά ανέφικτη. Στην ασφάλιση, οι πολλοί πληρώνουν λίγα ώστε να καλυφθούν οι ζημιές που τελικά θα συμβούν σε λίγους. Αν ασφαλίζονται λίγοι όπως προσδιορίζει αυτό το άρθρο, τότε το κόστος της ασφάλισης θα είναι υψηλό και ουσιαστικά η ασφάλιση θα είναι ανέφικτη. Όταν κάποιος είναι ανασφάλιστος στη πραγματικότητα αυτασφαλίζεται, δηλαδή αναλαμβάνει να τα πληρώσει όλα μόνος του αν συμβεί κάτι. Δυστυχώς αυτό μπορούν να το κάνουν λίγοι, οι λεγόμενοι έχοντες. Η ιδιωτική ασφάλιση – συμπληρωματικά με αυτά που κάνει το Κράτος – είναι για τους πολλούς, αυτοί τη χρειάζονται. Ενδεικτικά, ένα μέσο σπίτι στην Ελλάδα (86 τ.μ) και μια πλήρης ασφάλιση (και για σεισμό) κοστίζει 120 με 150 ευρώ το χρόνο“, τόνισε.
Περισσότερα στο insuranceworld.gr
