Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ
Στον πολιτισμένο κόσμο, το Κράτος διασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για τους πολίτες του. Προστατεύει τους αδύναμους, επιβραβεύει τους αρίστους και επιβάλει δίκαιους κανόνες ανταγωνισμού, άμιλλας και προόδου.
Στην Ελλάδα, το Κράτος εξυπηρετεί μόνο τους φίλους του κυβερνώντος κόμματος, τους παλιούς συμφοιτητές του πρωθυπουργού και τους σαχλαρόμαγκες ορεσίβιους επαναστάτες.
Το νέο θεσμικό πλαίσιο που έχει επεξεργαστεί η κυβέρνηση -σε συνεργασία με τις διοικήσεις των τραπεζών- για την προστασία της πρώτης κατοικίας των «κόκκινων δανειοληπτών» σωστά αφαιρεί τη δικαιοδοσία ελέγχου των κακοπληρωτών από τα γραφεία των δικηγόρων και την μεταφέρει στις Τράπεζες.
Ταυτόχρονα όμως προσπαθεί δολίως να μεταφέρει στις Τράπεζες και την υποχρέωση προστασίας και ενίσχυσης των οικονομικά αδύναμων και άτυχων δανειοληπτών.
Η προστασία αυτή είναι όμως δουλειά του Κράτους.
Στην Φρανκφούρτη, ξέρουν να διαβάζουν τους νόμους.
- Από το νέο θεσμικό πλαίσιο απουσιάζει -συμπτωματικά;- το κριτήριο περιουσιακής κατάστασης, η τακτική του επαναξιολόγηση, ενώ δεν γίνεται σαφής αναφορά και πρόβλεψη για το μεταβατικό στάδιο από την λήξη του ν. Κατσέλη στις 28 Φεβρουάριου και μέχρι τη λειτουργία της νέας πλατφόρμας, για την οποία προφανώς θα χρειαστούν κάποιοι μήνες.
Συμπτωματικά, αυτοί οι μήνες είναι προεκλογικοί μήνες στην Ελλάδα.
Οι άνθρωποι που ξέρουν να διαβάζουν τους νόμους επισημαίνουν ότι η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται επειγόντως μια συνολική αναθεώρηση του νόμου Κατσέλη ώστε να υπάρξει ενιαίο πτωχευτικό δίκαιο για φυσικά πρόσωπα.
- Το σύστημα πρέπει να είναι ικανό για μια ταχύτατη, αυτοματοποιημένη αξιολόγηση της επιλεξιμότητας του «κόκκινου» δανειολήπτη.
- Τα κριτήρια πρέπει να είναι ενιαία. Η ηλεκτρονική πλατφόρμα θα πρέπει να αξιολογεί και τις εκκρεμείς αιτήσεις του ν. Κατσέλη αλλά και να επιλέγει αυτόματα ποιοι δικαιούνται επιδότηση του Δημοσίου, χωρίς χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες.
- Επίσης η προστασία του δανειολήπτη πρέπει να έχει στόχο να τον βοηθήσει να ανακάμψει οικονομικά, να συνεχίσει τη ζωή του κανονικά και όχι να ζει διαρκώς σε ένα καθεστώς λάθρας προστασίας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Προφανώς το Κράτος πρέπει να επιβραβεύει, να προστατεύει και να ενισχύει τους συνεπείς, νομιμόφρονες δανειολήπτες, τους ανθρώπους που μοχθούν και αγωνίζονται για να μην φορτώσουν τα προβλήματά τους στους «άλλους»…
Αυτά όμως είναι «ψιλά γράμματα» για ένα Κράτος που νομοθετεί με μοναδικό ορίζοντα τις επόμενες εκλογές που ευτυχώς δεν αργούν.
