του Γιάννου Γραμματίδη
Αφιέρωμα στους γενναίους μας που έπεσαν σήμερα στο καθήκον και στους οικείους τους:
- Φαίνεται ότι είμαι ο μόνος εκτός τόπου και χρόνου πολίτης αυτής της χώρας που υποστηρίζω ότι ο άδικος χαμός δυο ηρωικών παιδιών των ενόπλων δυνάμεων νωρίτερα σήμερα δεν οφείλεται στην ουσία ούτε σε ανθρώπινο λάθος ούτε σε αντίξοες συνθήκες.
Ασφαλώς και τα δύο συνέτρεξαν αθροιστικά.
Η πραγματική όμως αιτία έχει όνομα και διεύθυνση.
- Είναι οι διαχρονικές παραλείψεις όλων εκείνων που άφησαν τα δάση μας απροστάτευτα, που εξέθρεψαν τους εμπρηστές αφήνοντας τον εμπρησμό πρακτικά ατιμώρητο, που απροκάλυπτα άφησαν χώρο στην παραγραφή ποντάροντας στη λήθη, που καθιέρωσαν την αναδάσωση ως πολιτικό σύνθημα και όχι ως πράξη αποτροπής νέων εμπρησμών και αποκατάστασης της περιβαλλοντικής μας περιουσίας.
Εγώ όμως δεν ξεχνώ και μαζί μου ελπίζω να μη ξεχνά και η κοινωνία. Εγώ απόψε δεν τηρώ υποκριτικά ενός λεπτού σιγή.
Απόψε θρηνώ μαζί με τις οικογένειες των χαμένων λεβεντόπαιδων για την έλλειψη της ντροπής και για την απάνθρωπη απουσία της συγγνώμης.
Θρηνώ ακόμα για την νομοτελειακή αποκοπή του θρήνου από την δικαίωση και αναρωτιέμαι αν θα ζήσουμε να δούμε την δικαίωση να γίνεται πράξη μέσα από υπεύθυνες πολιτικές πρακτικές για να ελαφρύνουν οι ψυχές των θυμάτων της διαχρονικής απραξίας και μαζί με αυτές ο πόνος των οικείων τους.
Ίσως όμως να μην έχει απολεσθεί τελεσίδικα η ελπίδα.
Μακάρι!
