του Ιωάννη Ρουκά

Είμαστε κοντά στη πρώτη “επέτειο” του COVID – 19 και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, δοκιμάζονται. Δοκιμάζεται η αντοχή τους. Οικονομική και ψυχολογική. Και όχι άδικα.

Διότι, μετά από μία δεκαετή Κρίση και την Κυβερνητική αλλαγή με μία διακυβέρνηση κοντά στην Επιχειρηματικότητα όσο ποτέ άλλοτε, ήρθε η Πανδημία για να βάλει πάλι φρένο, στις ελπίδες τους για επάνοδο στην Ανάπτυξη και την Ευημερία.

Ακόμα – ακόμα, από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα θετικά μηνύματα έρχονταν από παντού.

Εμπιστοσύνη των Εταίρων, Συμμάχων, Αγορών.

Και πάνω που οι δείκτες είχαν αρχίσει να “τσιμπάνε” προς τα πάνω, ήρθε ο καλός μας γείτονας και μας έφερε την πρώτη Κρίση. Ευτυχώς για μας, τα αντανακλαστικά ήταν άμεσα και έτσι απωθήσαμε αυτή την ιδιότυπη “εισβολή”.

Ταυτόχρονα, ήρθε ο COVID – 19 του οποίου το πρώτο κύμα αντιμετωπίστηκε πολύ αποτελεσματικά, κατά γενική ομολογία και αναγνώριση. Το ελληνικό καλοκαίρι, έφερε τουρίστες, που έδωσαν ένα εισόδημα στον χτυπημένο Τουρισμό μας και σε όποιον γύρω από αυτόν, αναπτερώνοντας το ηθικό όλων μας για τη συνέχεια.

Στη συνέχεια ήρθαν τα εμβόλια που παρά τις (αναμενόμενες θα πω εγώ) αστοχίες και καθυστερήσεις από πλευράς των Εταιρειών, θα φέρουν πίσω την πολυπόθητη ελευθερία σε όλους μας να επανέλθουμε στην κανονικότητα.

Μέσα σε όλα αυτά, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας της Χώρας μας, έπρεπε να προσαρμοσθεί πολύ γρήγορα. Αλλά ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσει και τη μείωση ή εξαφάνιση του τζίρου του. Και θεωρώ ότι μέχρι στιγμής τα κατάφερε. Να επιβιώσει.

Κάνοντας χρήση όλων των εργαλείων που του δόθηκαν από τη Κυβέρνηση (αναστολές πληρωμών φορολογικών υποχρεώσεων, ασφαλιστικών εισφορών, τραπεζικών δόσεων, αποδοχών εργαζομένων σε αναστολή, αισθητή μείωση καταβολής ενοικίων, φθηνό δανεισμό μέσω του Κράτους ή/και μέσω Τραπεζών για τους έχοντες την πιστοληπτική ικανότητα και τόσα άλλα), αναβαθμίζοντας την ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των πελατών του, μένει όρθιος, κρατώντας ταυτόχρονα και τους εργαζόμενους κοντά του (όχι μόνο λόγω υποχρέωσης τήρησης των βοηθημάτων), προσπαθεί να βρει το κουράγιο να είναι αισιόδοξος.

Τα στοιχεία, είτε αφορούν στο λιανεμπόριο, είτε στην εστίαση, και φυσικά στον Τουρισμό, είναι όντως πολύ στενάχωρα, αλλά όχι καταστροφικά.

Και αυτό είναι η αλήθεια. Διότι οι αριθμοί, όσο αντιπαθητικοί και αν είναι σε μερικούς από εμάς, δυστυχώς, είναι αμείλικτοι. Προς Θεού, φυσικά να ζητάμε βοήθεια όταν πρέπει από το Κράτος.

Εξάλλου, για αυτό και είναι εκεί, ειδικά όταν μας ζητά να κλείσουμε ή να περιορίσουμε τις εργασίες μας και τη λειτουργία μας, για το κοινό καλό. Τώρα, θα μου πείτε και με αυτούς που πληρώνονται “εκτός συστήματος”; με αυτούς που δουλεύουν “μαύρα” εδώ και χρόνια τί γίνεται;

Πώς θα μπορέσουν να κάνουν χρήση όλων αυτών των εργαλείων που στηρίζονται, κακά τα ψέματα, σε επίσημα στοιχεία τζίρου, εξόδων κλπ; Είναι λοιπόν η Πανδημία, μία τεράστια ευκαιρία, για όλους μας να δούμε και λίγο μέσα μας. Να προσπαθήσουμε να ανασυνταχθούμε και να αποφασίσουμε γιατί είμαστε επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες, γιατί είμαστε στην Αγορά;

Όλοι μας έχουμε φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, που χρόνια τώρα, ακόμα και πριν την Κρίση, “τις καλύτερες εποχές”, μόνο εάν δεν πλήρωναν εισφορές σωστά, φόρους, τους μισθούς στην ώρα τους, δάνεια κλπ, κατόρθωναν να πάνε ένα αξιοπρεπές εισόδημα στο σπίτι τους.

Τι φταίει; Η Αγορά; Τα προϊόντα;

Ο αθέμιτος ανταγωνισμός; Τι;

Μήπως είναι η ευκαιρία, για όλους μας θα πω εγώ, να δούμε με άλλο μάτι τις πιθανότητες συνεργασίας με άλλους συναδέλφους μας; Μήπως θα πρέπει να δούμε ξανά το τί μας κάνει να λέμε “μόνος όσο θέλεις χόρευε και όσο θέλεις πήδα” αντί να αναζητούμε τις συμμαχίες και τις συνεργασίες;

Μήπως είναι καιρός να είμαστε πιο προσεκτικοί στην επιλογή συνεργατών ακούγοντας λίγο περισσότερο και τους Συμβούλους μας βάζοντας περισσότερες ασφαλιστικές δικλείδες αλλά και πιο ξεκάθαρους όρους συνεργασίας από πριν και να είμαστε λιγότερο ενθουσιώδεις απλά, που μας κάνει απρόσεκτους, παραβλέποντας πολλές φορές εξόφθαλμα θέματα που θα τα βρούμε μπροστά μας αργότερα;

Είτε το θέλουμε είτε όχι, ΜΑΖΙ μπορούμε να ξεπεράσουμε πολλά πράγματα στη ζωή αλλά και στον επαγγελματικό μας βίο.

Η Πανδημία δίνει μια ευκαιρία σε όλους μας να δούμε λίγο διαφορετικά το επιχειρείν.

Διότι μόνο μέσα από την “διαίρεση”, μοίρασμα των κερδών, των επιτυχιών, θα έρθει η “πρόσθεση, ο πολλαπλασιασμός” και η ανάπτυξη, με την προϋπόθεση βέβαια σκληρής δουλειάς από ΟΛΟΥΣ. Αισιοδοξία, ομαδικότητα, εργατικότητα, ψυχραιμία, λιγότερη γκρίνια και θα τα καταφέρουμε!

{Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος}