του Ιωάννη Ρουκά

Μετά και τις εξαγγελίες για τη χορήγηση του νέου ΤΕΠΙΧ ΙΙ αλλά και του σχεδιαζόμενου Προγράμματος Δανείων από την Αναπτυξιακή Τράπεζα, προχωρήσαμε σε ανάγνωση των πιο “ψιλών γραμμάτων” στα Τραπεζικά αυτά (γιατί τέτοια είναι) προϊόντα.

Έτσι λοιπόν πχ. στο ΤΕΠΙΧ ΙΙ, μεταξύ άλλων, στο κομμάτι που αναφέρεται στις “Εξασφαλίσεις” που πρέπει να δώσει η επιχείρηση για τη χορήγηση του Εγγυημένου από το Δημόσιο Δανείου, αναφέρει:

• “Οι συνήθεις λαμβανόμενες εξασφαλίσεις, βάση πιστωτικής πολιτικής”.

Αυτό όπως γίνεται αντιληπτό από όλους μας, σημαίνει ότι η εκάστοτε επιχείρηση θα πρέπει να δώσει κάποια εμπράγματη εξασφάλιση, ανάλογα με τη βαθμολογία που θα πάρει με βάση τα οικονομικά της στοιχεία και γενικά την πιστοληπτική της ικανότητα. ”

“Πιστοληπτική Ικανότητα”. “Εξασφαλίσεις”.

Δύο έννοιες οι οποίες φαντάζουν μακρινό όνειρο για αρκετές από τις Ελληνικές Επιχειρήσεις. Ήδη, πολλές επιχειρήσεις δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις υπάρχουσες δανειακές τους υποχρεώσεις.

Ήδη για το θέμα των Κόκκινων Δανείων έχει ξοδευτεί τεράστια ποσότητα από μελάνι πραγματικό ή ηλεκτρονικό.

Ήδη, οι Ελληνικές Τράπεζες, μέσω πώλησης Κόκκινων Δανείων σε Funds προσπαθούν να βελτιώσουν τους Ισολογισμούς τους.

Το αρμόδιο Υπουργείο, προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο ΗΡΑΚΛΗΣ. Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος αναφέρει σχέδιο για Bad Bank. Και φυσικά, μόλις προχθές ο Πρωθυπουργός έδωσε παράταση στο καθεστώς προστασίας της Πρώτης Κατοικίας έως 31 Ιουλίου 2020.

Το Πτωχευτικό Δίκαιο αναμένει να εκσυγχρονιστεί και αυτό.

Και τώρα, εν μέσω ακόμα πανδημίας, τι ακούμε;

• Εξασφαλίσεις.
• Επιτόκιο έως 8%.
• Ισχυρό Επιχειρηματικό Σχέδιο.

Είναι απολύτως κατανοητό, ότι εφόσον δεν υπάρχει η ταμειακή ακόμα, δυνατότητα από το Κράτος να δώσει “φρέσκο χρήμα” απευθείας στις επιχειρήσεις (επιδότηση, ούτε καν επιστρεπτέα προκαταβολή η οποία μπορεί να προκαλέσει και φορολογικό έλεγχο μετά χρόνια!), αυτό, κάνει χρήση όποιου εργαλείου έχει στη διάθεσή του για να βοηθήσει την Οικονομία να σταθεί.

Και καλώς πράττει.

Είναι επίσης κατανοητό, μέχρι να αποφασίσουν τα Όργανα της ΕΕ για το Recovery Fund, πρέπει να γίνουν κινήσεις για σταθεί όρθια η Αγορά, έστω και με Δάνεια, έστω κι έτσι. Διαβάζουμε επίσης, ότι συζητείται παράλληλα με το Ταμείο Ανάκαμψης, η δημιουργία ενός Ταμείου Μετοχικής Συμμετοχής (προφανώς για μεγαλύτερες Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις), για να μην επιβαρυνθεί ο Τραπεζικός Τομέας με εξτρά δάνεια, πολλά εκ των οποίων δεν θα μπορέσει να εξυπηρετηθεί στο μέλλον, διότι από πρόβλημα ρευστότητας θα έχουμε στη συνέχεια και πρόβλημα φερεγγυότητας των επιχειρήσεων, ξανά.

Αυτό θα συνεπάρει τις Τράπεζες και πάλι από την αρχή…

• Επομένως, αυτό που σίγουρα δεν χρειάζεται η Οικονομία τώρα, η Ευρωπαϊκή, όχι μόνο η Ελληνική, είναι κι άλλο κάρβουνο στα καυτά κόκκινα δάνεια.

Οι απαιτήσεις των καιρών, επιτάσσουν, η Ευρωπαϊκή Οικογένεια να χορηγήσει ένα νέο “ΕΣΠΑ” με επιδοτήσεις, απευθείας στις Επιχειρήσεις, μέσω των Κρατών, για να διατηρηθούν αρχικά στη ζωή (με ότι αυτό συνεπάγεται και για την απασχόληση).

Παράλληλα δε, απαιτείται και μία γενναία αναδιάρθρωση των υφιστάμενων Κόκκινων Δανείων κάνοντας χρήση όλων των διαθέσιμων εργαλείων, με ρεαλισμό όμως και σίγουρα όχι με την παλιά και κακή όπως αποδείχτηκε τραπεζική συνταγή, τιμωρίας με υπερημερίες και τρελά επιτόκια που απλά αφήνουν το κοντέρ των οφειλών να γράφει, χωρίς αυτές να πληρώνονται.

Αυτή η λογική μας έφερε μπροστά σε τεράστια ποσοστά Κόκκινων Δανείων που ανακυκλώνονται και μολύνουν τον Ανταγωνισμό μεταξύ των Επιχειρήσεων, αλλά και το ίδιο το Τραπεζικό Σύστημα, το οποίο φοβούμενο τον περιβόητο “ηθικό κίνδυνο”, δίσταζε να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο και να απαλλάξει την Οικονομία από Επιχειρήσεις – ζόμπι, με γενναίες αναδιαρθρώσεις.

Για να είμαστε δίκαιοι, πράγματι, σε πολλές περιπτώσεις, οι Τράπεζες και ευκαιρίες έδωσαν, και χρόνο σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες. Και ναι, το Νομικό Πλαίσιο δεν βοηθούσε ούτε αυτές ούτε τα στελέχη τους να “βάλουν την υπογραφή τους” σε κάτι λογικό μεν αλλά επικίνδυνο δε.

• Ευκαιρία λοιπόν, εν μέσω πανδημίας, να προβούμε όχι μόνο σε μία αναδιάρθρωση δανείων αλλά και σε έναν εκσυγχρονισμό των λογικών που διέπουν τη λειτουργία του Τραπεζικού Συστήματος.

Πάντα, προφανώς, με σεβασμό στους συνεπείς δανειολήπτες.

Θεωρώ ότι οι συνθήκες είναι ώριμες πια και η στιγμή η κατάλληλη να δείξει το Τραπεζικό Σύστημα το πραγματικό Κοινωνικό Πρόσωπο που επιβάλουν οι δύσκολοι καιροί που βιώνουμε.

• {Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος Πρόεδρος Ομάδος Διοίκησης Ελληνικού Ινστιτούτου Οικονομικής Διοίκησης ΕΕΔΕ – Μακεδονίας}