του Ιωάννη Ρουκά
Δεν έχει στεγνώσει ακόμα το χαρτί από τη συμφωνία για τον Προϋπολογισμό της ΕΕ αλλά και του Ταμείου Ανάκαμψης, που επετεύχθη μετά από πέντε (!) ημέρες σκληρών διαπραγματεύσεων μεταξύ των Βορείων και των Νοτίων.
Διαπραγματεύσεις που αυτή τη φορά είχαμε με “τη δική μας μεριά” τη Γερμανία (εμφανώς τουλάχιστον), όπου μαζί με τη Γαλλία, έπαιξαν το ρόλο του άξονα που κρατάει την Ενωμένη Ευρώπη, ενωμένη.
Έτσι λοιπόν, διαβάζοντας τα συμπεράσματα της συμφωνίας, όπως δόθηκαν στη δημοσιότητα, βγάζουμε το συμπέρασμα, ότι οι Ευρωπαίοι Ηγέτες, αυτή τη φορά, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, όπως τους αρμόζει.
Παρά τις “θυσίες’ κάποιων κονδυλίων απευθείας χρηματοδότησης, έναντι των δανείων, η Συμφωνία από μόνη της αποτελεί ένα συγκλονιστικό ιστορικό δεδικασμένο πια, για την Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Τα Κράτη – Μέλη, συμφώνησαν, να δανειστούν, ΜΑΖΙ, σαν ένας Οργανισμός, σαν ένας Φορέας.
- Να δανειστούν και μάλιστα να δώσουν πάνω από τα μισά της Συμφωνίας, σε απευθείας χρηματοδοτήσεις των Κρατών.
Εδώ λοιπόν, βλέπουμε ότι τελικά, ας μου επιτραπεί λίγος κυνισμός, ότι ο COVID 19 “κατάφερε” ότι δεν κατάφεραν τα Μέλη που το ζητούσαν, την αλληλεγγύη στην πράξη για την ΕΕ.
Μέσω του Κοινού Δανεισμού, όπου κάποιοι από τους Εταίρους μας, δεν ήθελαν να ακούσουν ούτε λέξη.
Διαβάζοντας όμως, το κείμενο “The exceptional nature of the economic and social situation due to the COVID-19 crisis requires exceptional measures to support the recovery and resilience of the economies of the Member States”, βλέπουμε με μεγάλη ανακούφιση ότι τα Κράτη – Μέλη μπόρεσαν και συσπειρώθηκαν και τελικά έπεισαν τους Frugal 4+1, να δείξουν ότι η Ευρώπη ξέρει να απαντά και μάλιστα πιο σύντομα από ότι συνήθως όταν χρειαστεί στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού.
Και μάλιστα είναι στο χέρι μας, εδώ στην Ελλάδα, μέσα και από τη σωστή χρήση αυτού του πακέτου, να αποδείξουμε ότι πράγματι, και τα χρήματα είχαμε ανάγκη, αλλά και ότι τα αξίζαμε, διότι, “πατήσαμε φρένο” στην Οικονομία μας, για να σώσουμε ζωές με τίμημα σοβαρό.
Άξιζε όμως.
Είναι περιττό να πούμε, ότι, η αξιοπιστία της Χώρας μας, ανέβηκε κατακόρυφα το τελευταίο διάστημα, μετά το καλοκαίρι του 2019 και την Κυβερνητική αλλαγή.
Δείξαμε ότι με το ίδιο Προσωπικό, αλλά με άλλου τύπου Ηγεσία, μπορούμε πραγματικά να είμαστε ένα Ευρωπαϊκό Κράτος, με οργάνωση, προσήλωση στο στόχο, πειθαρχία όταν χρειάζεται.
Αυτό εξάλλου φάνηκε και από τη συμμετοχή σε όλα τα σημαντικά “τραπέζια” της πενθήμερης (5 μέρες…) δύσκολης διαπραγμάτευσης, του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος από την πρώτη στιγμή, τάχθηκε υπέρ του σχεδίου της Επιτροπής και το “Grants not Loans” έγινε το σύνθημά μας.
Από εδώ και στο εξής, η προσωπική μου άποψη είναι ότι η Ευρώπη δεν θα είναι ίδια πια.
Οι εξελίξεις θα φανούν πολύ γρήγορα και θα είναι καλές, με την προϋπόθεση βέβαια να απαλλαγούμε από τον COVID- 19, κεφαλαιοποιώντας την εμπειρία από την αντιμετώπισή του.
Και σαν ΕΕ και σαν Ελλάδα.
Βέβαια, είναι προφανές, ότι εμείς, λόγω της γεωγραφικής μας θέσης, και των “καλών μας γειτόνων” ενδεχομένως, να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε ακόμα μία πρόκληση πολύ σύντομα.
Είμαι όμως αισιόδοξος ότι πλέον, η Ευρώπη , και λόγω αυτής της συμφωνίας για το Ταμείο Ανάκαμψης, θα είναι πιο Ενωμένη από πριν, εναντίον οποιουδήποτε θέλει να πλήξει την Ενότητά της και τα συμφέροντά της. Θα τα καταφέρουμε και πάλι!
{Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικής Διοίκησης ΕΕΔΕ – Μακεδονίας.}
