Οι ασκήσεις επί χάρτου τελειώνουν. Οι χαριστικές ρυθμίσεις εξαντλήθηκαν. Στο θέμα των κόκκινων δανείων -επιτέλους- ήρθε η ώρα της αλήθειας.
Το σχέδιο μεταφοράς του τοξικού χαρτοφυλακίου των τραπεζών στους ώμους του Ηρακλή, είναι ένα σωστό πρώτο βήμα αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πρώτο βήμα.
Τώρα έρχεται η ώρα της υλοποίησης.
Αυτοί που τελικά θα αποκτήσουν τα «κόκκινα δάνεια» που ξεφορτώνονται οι τράπεζες από τους ισολογισμούς τους, πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να τα διαχειριστούν και κυρίως μπορούν να ανακτήσουν ένα μέρος των κεφαλαίων.
Γι’ αυτό άλλωστε η κυβέρνηση βάζει από την αρχή πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για τα δάνεια που θα ενταχθούν στην τιτλοποίηση.
Οι διαχειριστές που αποκτούν αυτά τα δάνεια πρέπει να εισπράξουν τουλάχιστον το 30% της αξίας του χαρτοφυλακίου κάθε χρόνο. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος να ενεργοποιηθούν οι κρατικές εγγυήσεις δηλαδή να πληρώσει ο φορολογούμενος πολίτης την ανικανότητα των στελεχών να διαχειριστούν το πρόβλημα των κόκκινων δανείων.
Οι διαχειριστές αγοράζουν τα χαρτοφυλάκια αλλά πρέπει να διεκδικήσουν και να εισπράξουν ένα μέρος των απαιτήσεων από τους οφειλέτες ώστε να αποπληρωθούν τα ομόλογα που θα εκδοθούν.
Είναι προφανές ότι αυτή η δουλειά, η είσπραξη και ανάκτηση απαιτήσεων στις οποίες έχουν αποτύχει οι τράπεζες, δεν είναι εύκολη.
Ένα αργό δικαστικό σύστημα, ένας κουρασμένος, πλαδαρός μηχανισμός στη Δημόσια Διοίκηση και φυσικά μια νοοτροπία αποχής από τις πληρωμές που έχει εδραιωθεί σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, καθιστούν το έργο των Διαχειριστών Απαιτήσεων από Τραπεζικές Οφειλές εξαιρετικά επισφαλές.
Γι’ αυτό όμως αμείβονται και αυτός είναι ο στόχος.
Δεν αρκεί τα δάνεια να «φύγουν» από τους τραπεζικούς ισολογισμούς. Πρέπει να εκκαθαριστούν και να ανακτηθούν.
Ο νέος νόμος το λέει καθαρά:
- «Εάν κατά την ημερομηνία καταβολής της αμοιβής του διαχειριστή, η σχέση μεταξύ των καθαρών εισπράξεων και του προϋπολογισθέντος προς είσπραξη ποσού, που ελήφθη υπόψη για την πιστοληπτική αξιολόγηση των ομολογιών υψηλής διαβάθμισης, υπολείπεται του 30%, η καταβολή μέρους της αμοιβής του διαχειριστή αναβάλλεται κατά τουλάχιστον 20%.»
Επιπλέον, ο διαχειριστής μπορεί να εκπέσει και να αντικατασταθεί σε περίπτωση κατάπτωσης της εγγύησης του ελληνικού Δημοσίου εφόσον για δύο διαδοχικές περιόδους εκτοκισμού, οι καθαρές εισπράξεις από τη διαχείριση του τιτλοποιούμενου χαρτοφυλακίου υπολείπονται λόγω αμέλειας του διαχειριστή κατά ποσοστό τουλάχιστον 30%.
Όπως ακριβώς το έλεγε συχνά ο Warren Buffet: «Τώρα που έπεσε η στάθμη του νερού, γίνεται φανερό τι είδους μαγιό φορούν οι κολυμβητές….»
